เรื่องมันมีอยู่ว่า เราได้เจอกับคนๆหนึ่งซึ่งเมื่อแรกเจอนั้นก็ไม่ได้รู้สึกสนใจ หรือชอบเป็นพิเศษ เพราะตัวเรามีแฟนอยู่แล้ว ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนๆนั้นก็ดำเนินไปในฐานะคนรู้จักไม่ได้พิเศษอะไร อยู่ดีๆวันนึงเรากลับมาจากเรียนแล้วก็เป็นที่รู้สึกเพลียมากๆนอนหลับสนิทไปประมาณสามสี่ชั่วโมง ระหว่างนั้นเกิดฝันถึงคนๆนั้นซึ่งทุกวันนี้ก็ยังจำความรู้สึกนั้นได้ มันเป็นความรู้สึกดีต่อคนๆนั้นอย่างบอกไม่ถูก ถึงขั้นเรียกว่ารักได้เลยล่ะ แต่ว่ามันจะเป็นไปได้จริงๆหรอที่คนที่เรารู้สึกเฉยๆพอหลับฝันถึงคนๆนั้นตื่นมาก็รักได้เลย มันก็แปลกแต่มันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆกับเรา สถานะปัจจุบันเรากับเค้าคุยกันในฐานะพี่สาวกับน้องสาวที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง เค้าไว้ใจเรามาก ส่วนเราก็รักเค้ามากๆเช่นกัน อ่อลืมบอกเค้าเป็นกะเทยค่ะเลยเลื่อนสถานะเป็นแฟนไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ แอบเสียดายแต่ไม่ได้เสียใจนะ
ตามหลักวิชาการ หลักจิตวิเคราะห์ หรือหลักพระพุทธศาสนามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้หรือไม่