คห.3-1 ไม่เสมอไปหรอกครับ ให้เกียรติคนอื่นด้วย

ผมว่ามันแล้วแต่วุฒิภาวะแต่ละคนนะ

ผมเห็นส่วนใหญ่ อยู่ด้วยกันก็รักกันดี
เช้าออกไปเรียนพร้อมกัน กินข้าว ทำงาน ทุกอย่างมันได้ช่วยกัน
และกว่าครึ่งคนพวกนี้ก็จบที่แต่งกันจริงๆเมื่อเรียนจบ

คนเรามันผ่านอุปสรรคมาด้วยกันมันยิ่งรักกันเข้าใจกัน
มากกว่าคนที่เพิ่งมาเจอกันแล้วไม่เคยอยู่ด้วยกัน
ไม่เคยเรียนรู้ข้อเสียของอีกคน พอแต่งกันไปก็อยู่กันไม่ได้ก็หย่ากัน

วัยมหาลัยมองว่าเร็วไปไหม?
ผมมองว่ามันเป็นช่วงปลายของวัยรุ่น และเป็นช่วงต้นของผู้ใหญ่
คือจะมองว่าเร็วไปก็ได้หรือมองว่าไม่เป็นอะไรก็ได้

อยู่ที่วุฒิภาวะกับจิตสำนึกล้วนๆ ว่าจะพากันเจริญหรือพากันลงเหว
เพราะถือว่าโตพอสมควรแล้วแยกแยะได้แล้วไม่ใช่เด็ก ม.ต้น

ที่ควรเน้นกันมากกว่าน่าจะเป็นเรื่องของการป้องกันการตั้งครรภ์
ผู้หญิงควรใจแข็งไม่ให้ง่ายๆ ลองพิสูจน์ว่าเขารักเราจริงรึเปล่า
หรืออย่างน้อยถ้ารักเราจริงต้องป้องกันเราทุกครั้ง

ผมอิจฉานะน่าจะมีความสุขดี แต่ถ้าเป็นชีงิตจริง ผมเลือกที่จะไม่ทำครับ

ไม่ต้องคิดอะไรมาก เรื่องการให้เกียรติผู้หญิง ถ้ามีคนมาทำกับพี่สาวน้องสาว หรือว่าลูกเราแบบนี้เราก็ไม่ยอม ใจเขาใจเราหนะครับ