ทำไมความรักถึงทำให้เราเสียใจมากขนาดนี้ เราพึ่งเลิกกับแฟนได้ 4วัน แต่รู้สึกทรมานมากๆ เวลามันช่างผ่านไปช้าซะเหลือเกิน ในแต่ละวันที่ตื่นขึ้นมาได้แค่คิดวนไปวนมาว่าเพราะอะไรทำไมผู้ชายคนนั้น ถึงได้หายไปแบบไม่มาเครียให้มันตรงๆชัดเจน ใช้ความขี้ขลาดเงียบหายไปไม่รู้เลยหรือไงว่าเราสึกยังไง เวลาที่เราคบใคร เรามีแต่ความจริงใจและความรักให้ แต่เค้ากลับมองไม่เห็นมัน จนตอนนี้เราเริ่มกลัวความรักเริ่มกลัวผู้ชายแล้ว ทำไมในความคิดของเราถึงคิดอยู่ตลอดเวลาว่าอยากให้เค้ากลับมาในชีวิตเราทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว เวลาที่เราอยู่คนเดียวเราจะคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆนาๆ ตอนนี้เรา ไม่สามารถอยู่คนเดียวได้เลย ต้องให้แม่อยู่เป็นเพื่อน หรือต้องคุยโทรศัพท์กับเพื่อนตลอด มันทำให้เรารู้สึกดีขึ้นบ้าง เมื่อวานเรานัดเจอกับเพื่อนเพราะเพื่อนเห็นเราร้องไห้เสียใจ เรารู้สึกดีขึ้นมากเวลาอยู่กับเพื่อน แต่พอกลับมาบ้านอยู่คนเดียวเรากลับคิดถึงคนที่ทำให้เราเสียใจอีกแล้ว....
    ขอความคิดเห็นกับเพื่อนๆชาวพันทิปหน่อยค่ะว่าเวลาที่คุณอกหัก คุณทำตัวยังไง อะไรที่ทำให้คุณผ่านความเจ็บปวดและเสียใจมาได้ เราจะเอาคำแนะนำของคุณไปใช้ เพื่อจะได้เข้มแข็งขึ้นเวลาที่เร่เปิดกระทู้อ่านพันทิปแล้วได้อ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆที่เคยเจอเรื่องราวแบบเรา มันทำให้เรามีกำลังใจที่จะลืมได้จริงๆคะ
    ปล... เราไม่รุ้ว่าเราตั้งถูกกระทู้หรือเปล่า ผิดก็ขออภัยด้วยนะค่ะ