ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหวคงเป็นคำที่เหมาะสมที่สุดกับผมตอนนี้ เพราะทุกครั้งที่ผมพยายามไม่คิดอะไรเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อนที่เขาให้มานั้น เเต่เมื่อได้ใกล้ชิดได้ ทำทุกอย่างเพื่อเขา บ้างครั้งผมว่าผมก็ทำมากเกินกว่าเพื่อนอีกน่ะ คนที่ผมชอบคือ ผช น่ะครับ เขาเป็นเพื่อนสนิทผมเองครับ ผมทำทุกอย่างให้เขามากจนผมว่าผมรักเขาเเล้วล่ะครับ ผมใส่ใจทุกรายล่ะเอียดของเขา เขาชอบอะไร ไม่ชอบอบอะไร เเต่มันก็น่าขำดีน่ะครับ ที่เขาคนนั้นไปชอบกับเพื่อนผมที่เป็น ผช  เเละทุกครั้งเขาจะมาเล่าให้ผมฟังทุกเรื่องราวของเขา มันก็เจ็บดีน่ะครับ ที่ต้องคอยช่วยเหลือเขากับเพื่อนของผมให้รักกัน มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายอยากอะครับ ทุกครั้งที่เขาที่ผมชอบมีเรื่องราวปัญหามา ผมจะต้องเป็นคนรับฟังเเละช่วยเเก้ปัญหาตลอดเเต่เวลาเขามีความสุขกับคนที่เขาเลือกคนที่เขารัก เขากลับไม่เลือกที่จุอยู่ข้างผม ผมไม่ได้เสียใจน่ะครับที่เขาเลือกจะมีความสุขกับอีกคนเเต่เลือกที่จะเอาความทุกข์ลงที่ผม หลายครั้งที่พยายามตัดใจเพราะรู้ดีมันเป็นเเต่ความหวัง เเต่ยิ่งใกล้กันกลับห้ามใจไม่ได้ครับ ยิ่งรักมากทุกวันเเละมันก็ทำให้เจ็บปวดมากทุกครั้งที่ต้องรับรู้ว่าเขาชอบใคร บางครั้งผมก็อยากบอกเขาไปน่ะครับว่ารักเขาเหลือเกิน เเต่ผมต้องทำเมินเฉย ตลกดีครับ ใกล้กันเเค่เพียงลมหายใจเเต่เหมือนไกลกันคนล่ะฟ้า