สวัสดีค่ะ เห็นกระทู้ผ่านตาว่าด้วยการมีสามีฝรั่งดีจริงหรอ
วันนี้ขอแชร์ประสบการณ์ตัวเองเลยนะวะ ว่าไม่ฃาติไหน ไทยหรือฝรั่ง มีดีชั่วปนกันค่ะ ได้คนดีก็เหมือนถูกล็อตเตอรี่ ได้คนไม่ดีก็ต้องนั่งเสียใจกันไปค่ะ
ตัว จขกท มาอยู่เมืองนอกได้ 8 ปีแล้วค่ะ ได้วีซ่าติดตามแม่ คือที่จริงโดนแม่หลอกมา 2 วันแรกนี่ร้องให้น้ำตาไหลเป็นปี๊บๆ หลังจากนั้นก็นั่นแหละค่ะ ไปโรงเรียน เจอเพื่อนก็ลัลล้าไปตามเรื่อง ตอนมาอายุ 17 ค่ะ
เมืองที่เราอยู่เป็นเมืองใหญ่ พอฃ่วงซัมเมอร์โรงเรียนปิดเทอม เราเลยไปหางานทำค่ะ ที่นี่เค้าสนับสนุนให้เด็กทำงาน ทำงานรับเงินเต็มๆไม่เสียภาษี ซึ่งเราไปทำแถวชายทะเลซึ่งห่างจากบ้านประมาณ 150 กม แต่มีญาติอยู่ที่นั่นเลยไปพักกับญาติค่ะ แล้วได้เจอแฟนคนแรก ตอนนั้นอายุ 18 ค่ะ พอหมดซัมเมอร์ก็ไปๆมาๆจากบ้านถึงฃายทะเล พอเข้าปีสุดท้ายก่อนที่จะเรียนจบก็ทำเรื่องย้ายโรงเรียนและไปอยู่กะแฟนคนแรกที่ชายทะเลค่ะ อยู่ไปอยู่มา เฮ้ย มันไม่เวิร์ค มีแฟนเหมือนอยู่คนเดียว เลยตัดสินใจเลิกกันค่ะ ตอนนั้นอายุ 20 แต่ไม่กลับไปอยู่กับแม่ ไปแชร์อพาร์ทเม้นอยู่กับพี่สาวคนไทยที่รู้จักกัน และได้เจอพ่อของลูก อาฮ่า ดราม่ามันเริ่มตรงนี้แหละค่ะ เค้าทำงานต่างประเทศ ไปทีเป็นเดือนๆ พอคบไปได้ 3 เดือน มันบอกเลิกผ่านเฟส!! ฝรั่งไรวะโคตรป๊อดเลย ก็เสียน้ำตาไปหลายฝากระทิงแดงอยู่ค่ะ คือเพิ่งคบไงยังไม่ผูกพันธ์ แล้วก็มีคนมาจีบเรื่อยๆค่ะ เราเป็นผู้หญิงลัลล้าแต่ไม่มั่วนะ ใครคุยมาคุยด้วยหมด แต่ชวนไปไหน อินี่บึ่งมอไซกลับบ้านคนแรกเลยค่ะ ตอนนั้นงก กลัวเสียตัง พอแฟนกลับมาจากต่างประเทศ ทีนี้เกิดเสียดาย เพราะเพื่อนสนิทเค้ามาจีบเรา โอ้โห มันด่าเพื่อนมันยังกับหมูกับหมา หาว่ามาจีบแฟนมัน เอิ่ม คือได้ข่าวคุณบอกเลิกคุณกูนะคะ แล้วมันก็มาง้อเรา เราแพ้คนหน้าตาดีอ่ะ ตั้งใจจะส่ายหน้าบอกว่าไม่ แต่ทำไมเส็นเอ็นมันอ่อนแรงคอตกพยักหน้าหงึกๆก็ไม่รู้ แล้วก็กลับมาคบกันต่อ ตอนคบกันปีแรกเค้ากำลังสร้างบ้าน พอคบกันได้ปีนึงก็ย้ายไปอยู่ด้วยกัน ความChipหายก็บังเกิดขึ้น