ก็ตามหัวเรื่องกระทู้เลยค่ะ
มีอยู่ว่า ผู้ชายคนนึงที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่นะค่ะ เคยเห็นหน้ากันเคยไปกินข้าวด้วยกันเพราะว่าเราสองคนอยู่กลุ่มเดียวกันซึ่งกลุ่มใหญ่มาก เราเลยไม่ค่อยสนิทกันซักเท่าไหร่ แต่เวลาผ่านไปเราต้องไปเรียนต่อป.ตรี เราก็ต้องย้ายไปเรียนอยู่นั้น เราห่างจากกลุ่มเพื่อนนานมาก ปีนึงนี้ 2-3ครั้งถึงจะกลับที แต่พอผ่านไปได้ซัก2ปีที่เรามาเรียนต่อ มีอยู่วันนึงผู้ชายคนนั้นทักมา เราขอใช้ชื่อเขาว่า บอสก็แล้วกันนะ
บอสก็ทักเรามา ซึ่งเราก็ไม่ตกใจเท่าไหร่ ก็เหมือนเพื่อนทักเพื่อน แต่เรากับบอสคุยกันซักพักเราก็เริ่มรู้สึกดี ดีมากๆทั้งเราและบอส เราคุยกวนตีนใส่กันหยอดมุขเสี่ยวๆใส่กัน จีบกันไปจีบกันมา จนวันนึงบอสก็ถามเราว่า ถ้าเราไม่มีใครลองมาคบกันดูมั้ย ซึ่งเราทั้งเขินทั้งบิดทั้งแบบดีใจสุดๆอ่ะรู้สึกดีมากๆและต่อมาเราก็ได้เป็นแฟนกัน แล้วเรากับบอสซึ่งอยู่ไกลกันมากเราก็มีการวางแผนว่าจะไปเที่ยวนู้นนี้ด้วยกัน จะไปหาอยู่นั้นอยู่นี้วางแผนทุกอย่าง คือช่วงนั้นเรามีความสุขสุดๆเรายอมรับเลยว่าบอสคือคนที่ทำให้เราดีใจมากมีความสุขมากตั้งแต่คบคนอื่นมา แต่ก็อย่างว่ายิ่งเวลาผ่านไปคนก็ย่อมเปลี่ยนแต่เปลี่ยนไปเร็วเกิน จากที่คุยกันทุกวันหลังๆบอสก็ไม่ค่อยตอบเรา เราเลยสงสัยว่าบอสมีใครมั้ย เราเลยถามบอสตรงๆดีกว่าปล่อยให้เราเจ็บอยู่คนเดียว
เรา"เป็นไรหรือป่าวช่วงนี้ดูแกแปลกๆนะ"
บอส"บอสไม่รู้ว่าบอสเป็นไรแต่ช่วงนี้รู้สึกสับสน รู้สึกไม่อยากคุยกับใคร"
เรา"เป็นไรก็บอกเราตรงๆนะเราจะได้ไม่กลุ้มใจ"
บอส"เราเลิกกันได้มั้ย?"
เราจุกเลยพอได้ยินคำนี้ เราแทบอยากระเบิดตัวเอง ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เราก็ถามเหตุผลนะว่าทำไม แต่เหตุผมมันแย่มากอ่ะ ไม่คิดว่าจะเอามาเป็นข้ออ้างของการเลิกได้อ่ะ เราเสียใจมากแต่ทำไงได้เราไม่อยากรั้งบอสไว้ เราไม่อยากให้บอสต้องเจ็บใจเหมือนเรา สุดท้ายเราก้ได้เลิกกันจริงๆเราก็ต้องพยายามลืมอ่ะ ทั้งๆที่ก็คบกันไม่นาน แต่ทำไมเรารักบอสมากเลย รักมากกว่าคนที่เคยเข้ามา เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ผ่านไป 1 เดือน เราก็ยังพยายามลืมบอสนะ แต่เราก็ยังทำไม่ได้
พอมาช่วงปีใหม่ เราก็กลับบ้านไปหาพ่อแม่หาเพื่อนปกติ แต่ตอนกลับไปบอสไม่อยู่นะ บอสกลับบ้านเราก็เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้เจอ เราก็โอเคไม่เป็นไรดีแล้วที่ไม่ได้เจอเดี๋ยวจะไม่ลืม
แต่พอถัดมาอีกวัน เราพึ่งรู้จากเพื่อนว่าบอสกำลังมาซึ่งเราก็ตกใจนะ แต่ก็ต้องเก็บอาการไม่ให้เพื่อนเป็นห่วง ซึ่งในใจเราอ่ะ ดีใจสุดๆทั้งๆที่อยากลืมแต่กลับดีใจซะงั้นที่จะได้เห็น เราก็รอจนบอสมาถึง แต่ตอนนั้นเราอยู่คนเดียวที่ร้านเค้กเราก็ไม่รู้ว่าบอสมาถึงตอนไหน
ซักพักพี่ก็ทักมา ว่าอยู่ไหน กับใคร พี่จะไปหา เราก็ตอบปกติ เราก็ไม่คิดอะไร ซํกพักเราเงยหน้าขึ้นไปเท่านั้นแหล่ะ คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าไม่ใช่พี่ แต่เป็นบอส เราทั้งอึ้งทั้งตกใจพูดไม่ออก นั่งนิ่งๆอย่างกับคนเป็นหง่อย แล้วบอสก็เดินมาลูบหัวเราแล้วพูดคำว่า "ขอโทษนะ" เราก็นิ่งน้ำตาไหลเลย เราก็ได้แค่บอกว่า"ไม่เป็นไรไม่โกรธ" เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราก็เจ็บมากแต่ทำไมตอนนั้นเราดีใจมากกว่าที่บอสมาขอโทษเรา เราให้อภัยบอสง่ายมาก
หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าว ไปเที่ยว ไปดูหนัง ตอนเดินบอสก็จับมือเราอย่างกับแฟน แต่ตอนนั้นยังไม่กลับมาเป็นแฟนกันนะแต่กลับมาคุยกันก่อน คือแบบตั้งแต่วันนั้นเราแฮปปี้มากเหมือนได้บอสคนเก่ามาเลย แต่ก็อย่างว่าเราต้องเรียน เราเลยต้องกลับ ตอนกลับบอสก็ส่งเราแล้วลูบหัวเราทำทุกอย่างเหมือนกันแฟน เราคิดถึงมากอ่ะ เราดีใจสุดๆ
พอเรามาถึงที่มอ เราก็คุยกับบอสเหมือนเดิม แต่เราแค่กลับมาคุยกันยังไม่คบเป็นแฟนนะ แต่แค่นี้เราก็ดีใจสุดๆอ่ะ ><
แต่มีวันนึง วันที่เราไม่คิดว่ามันจะกลับมาอีก มันก็มา บอสก็บอกเราเหมือนที่เคยบอกเรา "เราเลิกคุยกันมั้ย เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ" เห่ยยยยยคือว่าทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้วว คือเรางงอ่ะ จะทิ้งเราไปอีกแล้วเหรอ เราก็คนนะเว่ยเสียใจเป็น มาทำกับเราแบบนี้ได้ไง อยากมาก็มาอยากไปก็ไป คือเราเสียใจมากๆอ่ะ แต่เราเจ็บใจสุดๆก็ตอนที่ คนที่บอสคุยด้วยทักมาเราว่า เราเป็นไรกับบอสแล้วก็ถามนู้นนี้นั้น เห่ยยยเราไม่ใช่ที่ปรึกษานะเว่ยไม่ใช่หนูทดลอง ถามเราได้ไง เจ็บสุดๆอ่ะ เราก็เลยคิดว่าที่บอสทำที่บอสพูดคืออยากเลิกคุยกับเราเพื่อจะไปคุยกับคนอื่น เราเลยคิดว่าเราจะไม่รั้งบอสไว้ แต่ทุกวันนี้บอสก็ทักเรามาคุยกับเราเหมือนเดิม คือเราอยากรู้ว่าเราจะทำไงดี ยิ่งคุยกัน เราก็ยิ่งไม่ลืมบอสอะ ยิ่งอยากได้เขากลับมา เราควรเลิกคุยตัดใจหรือไปต่อดี เรารักบอสนะ ตอนนี้เราคิดไม่ออก เราท้ังรักทั้งเจ็บ แล้วยิ่งมาคุยกับเราทั้งๆที่บอกว่าเลิกคุยกันนะ แต่ตอนนี้ก็ยังคุยกับเราเหมือนเดิม เราควรจะตัดใจหรือไปต่อดี เราสับสนTT
ขอบคุณนะที่เข้ามาอ่านกระทู้เรา อาจจะเขียนไม่ดีเพราะพึ่งเคยเขียน อยากถามอยากระบาย TT ขอบคุณมากๆเลย
เราควรตัดใจ หรือไปต่อ?
มีอยู่ว่า ผู้ชายคนนึงที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่นะค่ะ เคยเห็นหน้ากันเคยไปกินข้าวด้วยกันเพราะว่าเราสองคนอยู่กลุ่มเดียวกันซึ่งกลุ่มใหญ่มาก เราเลยไม่ค่อยสนิทกันซักเท่าไหร่ แต่เวลาผ่านไปเราต้องไปเรียนต่อป.ตรี เราก็ต้องย้ายไปเรียนอยู่นั้น เราห่างจากกลุ่มเพื่อนนานมาก ปีนึงนี้ 2-3ครั้งถึงจะกลับที แต่พอผ่านไปได้ซัก2ปีที่เรามาเรียนต่อ มีอยู่วันนึงผู้ชายคนนั้นทักมา เราขอใช้ชื่อเขาว่า บอสก็แล้วกันนะ
บอสก็ทักเรามา ซึ่งเราก็ไม่ตกใจเท่าไหร่ ก็เหมือนเพื่อนทักเพื่อน แต่เรากับบอสคุยกันซักพักเราก็เริ่มรู้สึกดี ดีมากๆทั้งเราและบอส เราคุยกวนตีนใส่กันหยอดมุขเสี่ยวๆใส่กัน จีบกันไปจีบกันมา จนวันนึงบอสก็ถามเราว่า ถ้าเราไม่มีใครลองมาคบกันดูมั้ย ซึ่งเราทั้งเขินทั้งบิดทั้งแบบดีใจสุดๆอ่ะรู้สึกดีมากๆและต่อมาเราก็ได้เป็นแฟนกัน แล้วเรากับบอสซึ่งอยู่ไกลกันมากเราก็มีการวางแผนว่าจะไปเที่ยวนู้นนี้ด้วยกัน จะไปหาอยู่นั้นอยู่นี้วางแผนทุกอย่าง คือช่วงนั้นเรามีความสุขสุดๆเรายอมรับเลยว่าบอสคือคนที่ทำให้เราดีใจมากมีความสุขมากตั้งแต่คบคนอื่นมา แต่ก็อย่างว่ายิ่งเวลาผ่านไปคนก็ย่อมเปลี่ยนแต่เปลี่ยนไปเร็วเกิน จากที่คุยกันทุกวันหลังๆบอสก็ไม่ค่อยตอบเรา เราเลยสงสัยว่าบอสมีใครมั้ย เราเลยถามบอสตรงๆดีกว่าปล่อยให้เราเจ็บอยู่คนเดียว
เรา"เป็นไรหรือป่าวช่วงนี้ดูแกแปลกๆนะ"
บอส"บอสไม่รู้ว่าบอสเป็นไรแต่ช่วงนี้รู้สึกสับสน รู้สึกไม่อยากคุยกับใคร"
เรา"เป็นไรก็บอกเราตรงๆนะเราจะได้ไม่กลุ้มใจ"
บอส"เราเลิกกันได้มั้ย?"
เราจุกเลยพอได้ยินคำนี้ เราแทบอยากระเบิดตัวเอง ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เราก็ถามเหตุผลนะว่าทำไม แต่เหตุผมมันแย่มากอ่ะ ไม่คิดว่าจะเอามาเป็นข้ออ้างของการเลิกได้อ่ะ เราเสียใจมากแต่ทำไงได้เราไม่อยากรั้งบอสไว้ เราไม่อยากให้บอสต้องเจ็บใจเหมือนเรา สุดท้ายเราก้ได้เลิกกันจริงๆเราก็ต้องพยายามลืมอ่ะ ทั้งๆที่ก็คบกันไม่นาน แต่ทำไมเรารักบอสมากเลย รักมากกว่าคนที่เคยเข้ามา เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ผ่านไป 1 เดือน เราก็ยังพยายามลืมบอสนะ แต่เราก็ยังทำไม่ได้
พอมาช่วงปีใหม่ เราก็กลับบ้านไปหาพ่อแม่หาเพื่อนปกติ แต่ตอนกลับไปบอสไม่อยู่นะ บอสกลับบ้านเราก็เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้เจอ เราก็โอเคไม่เป็นไรดีแล้วที่ไม่ได้เจอเดี๋ยวจะไม่ลืม
แต่พอถัดมาอีกวัน เราพึ่งรู้จากเพื่อนว่าบอสกำลังมาซึ่งเราก็ตกใจนะ แต่ก็ต้องเก็บอาการไม่ให้เพื่อนเป็นห่วง ซึ่งในใจเราอ่ะ ดีใจสุดๆทั้งๆที่อยากลืมแต่กลับดีใจซะงั้นที่จะได้เห็น เราก็รอจนบอสมาถึง แต่ตอนนั้นเราอยู่คนเดียวที่ร้านเค้กเราก็ไม่รู้ว่าบอสมาถึงตอนไหน
ซักพักพี่ก็ทักมา ว่าอยู่ไหน กับใคร พี่จะไปหา เราก็ตอบปกติ เราก็ไม่คิดอะไร ซํกพักเราเงยหน้าขึ้นไปเท่านั้นแหล่ะ คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าไม่ใช่พี่ แต่เป็นบอส เราทั้งอึ้งทั้งตกใจพูดไม่ออก นั่งนิ่งๆอย่างกับคนเป็นหง่อย แล้วบอสก็เดินมาลูบหัวเราแล้วพูดคำว่า "ขอโทษนะ" เราก็นิ่งน้ำตาไหลเลย เราก็ได้แค่บอกว่า"ไม่เป็นไรไม่โกรธ" เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราก็เจ็บมากแต่ทำไมตอนนั้นเราดีใจมากกว่าที่บอสมาขอโทษเรา เราให้อภัยบอสง่ายมาก
หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าว ไปเที่ยว ไปดูหนัง ตอนเดินบอสก็จับมือเราอย่างกับแฟน แต่ตอนนั้นยังไม่กลับมาเป็นแฟนกันนะแต่กลับมาคุยกันก่อน คือแบบตั้งแต่วันนั้นเราแฮปปี้มากเหมือนได้บอสคนเก่ามาเลย แต่ก็อย่างว่าเราต้องเรียน เราเลยต้องกลับ ตอนกลับบอสก็ส่งเราแล้วลูบหัวเราทำทุกอย่างเหมือนกันแฟน เราคิดถึงมากอ่ะ เราดีใจสุดๆ
พอเรามาถึงที่มอ เราก็คุยกับบอสเหมือนเดิม แต่เราแค่กลับมาคุยกันยังไม่คบเป็นแฟนนะ แต่แค่นี้เราก็ดีใจสุดๆอ่ะ ><
แต่มีวันนึง วันที่เราไม่คิดว่ามันจะกลับมาอีก มันก็มา บอสก็บอกเราเหมือนที่เคยบอกเรา "เราเลิกคุยกันมั้ย เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ" เห่ยยยยยคือว่าทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้วว คือเรางงอ่ะ จะทิ้งเราไปอีกแล้วเหรอ เราก็คนนะเว่ยเสียใจเป็น มาทำกับเราแบบนี้ได้ไง อยากมาก็มาอยากไปก็ไป คือเราเสียใจมากๆอ่ะ แต่เราเจ็บใจสุดๆก็ตอนที่ คนที่บอสคุยด้วยทักมาเราว่า เราเป็นไรกับบอสแล้วก็ถามนู้นนี้นั้น เห่ยยยเราไม่ใช่ที่ปรึกษานะเว่ยไม่ใช่หนูทดลอง ถามเราได้ไง เจ็บสุดๆอ่ะ เราก็เลยคิดว่าที่บอสทำที่บอสพูดคืออยากเลิกคุยกับเราเพื่อจะไปคุยกับคนอื่น เราเลยคิดว่าเราจะไม่รั้งบอสไว้ แต่ทุกวันนี้บอสก็ทักเรามาคุยกับเราเหมือนเดิม คือเราอยากรู้ว่าเราจะทำไงดี ยิ่งคุยกัน เราก็ยิ่งไม่ลืมบอสอะ ยิ่งอยากได้เขากลับมา เราควรเลิกคุยตัดใจหรือไปต่อดี เรารักบอสนะ ตอนนี้เราคิดไม่ออก เราท้ังรักทั้งเจ็บ แล้วยิ่งมาคุยกับเราทั้งๆที่บอกว่าเลิกคุยกันนะ แต่ตอนนี้ก็ยังคุยกับเราเหมือนเดิม เราควรจะตัดใจหรือไปต่อดี เราสับสนTT
ขอบคุณนะที่เข้ามาอ่านกระทู้เรา อาจจะเขียนไม่ดีเพราะพึ่งเคยเขียน อยากถามอยากระบาย TT ขอบคุณมากๆเลย