อันดับแรก ตัดทิ้งประโยคไอ้พวก "ไม่เรียน แต่ทำเงินได้เป็นแสน ๆ" ก่อนนะครับ อันนั้นไม่เกี่ยวกับประเด็นเรื่องความจำเป็นของการเรียนหรือไม่เรียน มันเป็นเรื่องของการหาเงิน ทำมาหากินหาเลี้ยงชีพ คนไม่เคยเรียนหนังสือก็รวยเป็นพันล้านได้ครับ ถ้าเค้ามีวิธีของเค้า

---

ชีวิตที่ผ่านมาของผม เบื่อที่สุดกับประโยคทำนองว่า "ศึกษาเอาเองได้ ไม่จำเป็นต้องไปเรียน" คำพูดนี้เจอในหลากหลายอาชีพมากครับ
ส่วนตัวผมมองว่าเป็นประโยคปลอบใจตัวเองของคนบางจำพวกมากกว่า ส่วนใหญ่มักมาจากคนที่รู้เพียงแค่เสี้ยวหนึ่งของศาสตร์วิชาแล้วยกหางตัวเองว่ามันคือสิ่งสุดยอด

ในทุก ๆ ศาสตร์ ตัวความรู้มันประกอบไปด้วยสองส่วนนั่นคือ คือ 1. ทฤษฏี  2. ปฏิบัติ

ผมจะข้ามไม่พูดถึงเรื่องประโยชน์ของการได้เรียนรู้อย่างเป็นแบบแผน, วินัยที่ได้จากการเรียน, โอกาสที่เข้าถึงแหล่งข้อมูลต่างๆ นะครับ อันนั้นเป็นเรื่องพื้น ๆ ที่การเรียนอย่างถูกต้องย่อมให้มาอยู่แล้ว
แต่ผมจะพูดเพียงแค่ว่า อารยธรรมของมนุษย์ที่สืบต่อกันมาถึงทุกวันนี้ ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการ "ส่งต่อความรู้" มากกว่า "ตรัสรู้ได้ด้วยตนเอง"
มีมนุษย์ไม่กี่คนบนโลก ที่อาศัยเพียงการปฏิบัติ ฝึกฝนด้วยตนเองจนเกิดศาสตร์ความรู้ใหม่ และถ้ามี,คนๆนั้นก็อาจใช้เวลาทั้งชีวิตกว่าจะบรรลุศาสตร์นั้น ๆ ซึ่งผมมองว่าเราจะไปทำซ้ำในสิ่งที่เค้าทำมาแล้วทำไมครับ

ดังนั้น คำว่า "การเรียน" ในมุมมองของผมคือ การย่อและเรียบเรียงศาสตร์ทั้งหมดที่มีอยู่ในปัจจุบันให้คุณได้รับรู้, เลือกใช้ และต่อยอดไปในทางของคุณเอง
ในขณะคำว่า "เรียนรู้ด้วยตัวเอง" ในมุมมองของผมคือ เป็นการเรียนรู้ที่ประหยัด แต่ใช้เวลามาก เพื่อแลกกับความรู้ที่ได้ โดยความรู้ที่ได้นั้นก็ไม่อาจแน่ใจโดยเสมอไปว่าถูก อีกทั้งการต่อยอดความรู้นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้