ที่มาตั้งกระทู้วันนี้เพราะความเครียดล้วนๆเลย ชีวิตวัยรุ่นที่เราสมควรจะต้องเดินไปอย่างตามธรรมชาติมันไม่ใช่แล้ว ทุกอย่างมันพังเพราะความดื้อรั้นของเรา เรามีแฟนอยู่คนนึงอายุมากกว่า1ปี คบมาตั้งแต่อายุ14 ทะเลาะกันเป็นชีวิตประจำวันจนอายุ17 กำลังจะขึ้นม.6 ความผืดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของเราก็เกิดขึ้น ประจำเดือนเราไม่มาเป็นเดือนมีอาการจะเป็นลมก่อนเปิดเทอมวันแรกเราก็เลยตรวจว่าตั้งท้องมั้ยสรุปคือเราท้อง
เราก็ไปโรงเรียนตามปกติในวันเปิดเทอม เราเครียดมากเพราะอีกปีเดียวเราจะจบแล้วฝันของเราเข้ามหาลัยรัฐบาลให้ได้เพราะที่บ้านเราฐานะก็ไม่ได้ดีมาก ฝันของเราต้องจบลงแน่ๆในตอนนั้นที่เราคิด จากนั้นเราไม่ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์เราตัดสินจบอกแฟนทั้งๆที่เลิกกัน เราบอกเราจะทำแท้งที่บ้านเราไม่ให้เอาไว้แน่ๆ เพราะเรามีแค่ผู้ปกครองคนเดียวทึ่อยู่กับเราและคงเลี้ยงไม่ไหว แต่บ้านแฟนไม่ให่เอาออก แล้วบ้านแฟนก็ไม่ได้มีฐานะอะไรมาก ที่บ้านเค้าบอกจะมาขอสมาแต่ต้องรอให้แฟนเราบวชก่อน อันนี้เราก็ไม่เข้าใจคะ สรุปเลยคือไม่มีแม้แต่การแต่งงานการขอสมาผู้ใหญ่ ผูกข้อไม่ข้อมือ เราเหมือนผู้หญิงไม่มีค่าเลยคะ แต่เราไม่สนใจเรื่องนั้นเท่าไหร่ ตอนแรกก็คิดแอบน้อยใจตัวเอง ตอนแรกที่บ้านเราจะเอาเรื่องคะแต่อย่างที่บอกชีวิตนี้มีอยู่คนเดียวจริงๆที่เป็นคนดูแลมาเรื่องเลยไม่ใหญ่โต ไม่ใช่พ่อและไม่ใช่แม่ เขาก็สงสารแฟนเราด้วยสรุปก็ไม่ได้เอาเรื่องอีกเพราะเราขอไว้
ต่อทึ่เรื่องเรียนคะ เราไม่ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์บอกกับเพื่อนที่สนิทว่าท้อง เพื่อนเราก็โทรมาตามโทรมาบอกว่า ครูคนใหม่ที่เป็นที่ปรึกษาเราอะ ให้มาเรียนนะ เขาถามว่าเราเป็นอะไรแค่เปิด้เทอมมาหยุดเป็นอาทิตย์วันแรกยังมาเรียน คืออาจารย์ท่านนี้เขาเคยเจอเหตุการณ์แบบเราในรุ่นพี่ปีก่อน เขาเดาแล้วบอกให้ตามเรามาเรียนเขาจะช่วยเราให้จบ เราก็ไปคะโล่งมากตอนนั้น แต่เราก็มาคิดว่าถ้าท้องโตละเราจะทำไง ส่วนตัวเราเป็นคนรักเรียนคะ ถึงจะไม่เก่งมากๆแต่ไม่โดดเรียนไม่เคยเกเรเรื่องเรียน เราไปเรียนจนเราคลอดคะ9เดือนอุเมท้องไปเรียนโดยไม่สนใจใคร อาจารย์เราโดนอาจารย์ท่านอื่นท่านตำหนิ โดนผอ.เรียกพบ แต่ท่านเอากฏหมายเข้าชี้แจงคะ ส่วนเราเพื่อนบางคนยังไม่รู้เลยว่าท้อง ท้องออกน้อยมากท้องเล็ก ใส่ชุดพละบ่อยคะ เราไปเรียนตามปกติเลยมีสอบแกทแพทตอนนั้น6เดือนเรายังโหนรถเมล์ไปสอบ เราสอบเข้าม.รัฐที่นึงที่ไม่ใหญ่มาก สอบตรงเราก็ติดคะ แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าเพราะที่บ้านเราให้ทำงานก่อนเก็บเงินเองค่อยเรียน
เหลวไหลจนใช้ชีวิตวัยรุ่นได้ไม่คุ้มซะเลย
เราก็ไปโรงเรียนตามปกติในวันเปิดเทอม เราเครียดมากเพราะอีกปีเดียวเราจะจบแล้วฝันของเราเข้ามหาลัยรัฐบาลให้ได้เพราะที่บ้านเราฐานะก็ไม่ได้ดีมาก ฝันของเราต้องจบลงแน่ๆในตอนนั้นที่เราคิด จากนั้นเราไม่ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์เราตัดสินจบอกแฟนทั้งๆที่เลิกกัน เราบอกเราจะทำแท้งที่บ้านเราไม่ให้เอาไว้แน่ๆ เพราะเรามีแค่ผู้ปกครองคนเดียวทึ่อยู่กับเราและคงเลี้ยงไม่ไหว แต่บ้านแฟนไม่ให่เอาออก แล้วบ้านแฟนก็ไม่ได้มีฐานะอะไรมาก ที่บ้านเค้าบอกจะมาขอสมาแต่ต้องรอให้แฟนเราบวชก่อน อันนี้เราก็ไม่เข้าใจคะ สรุปเลยคือไม่มีแม้แต่การแต่งงานการขอสมาผู้ใหญ่ ผูกข้อไม่ข้อมือ เราเหมือนผู้หญิงไม่มีค่าเลยคะ แต่เราไม่สนใจเรื่องนั้นเท่าไหร่ ตอนแรกก็คิดแอบน้อยใจตัวเอง ตอนแรกที่บ้านเราจะเอาเรื่องคะแต่อย่างที่บอกชีวิตนี้มีอยู่คนเดียวจริงๆที่เป็นคนดูแลมาเรื่องเลยไม่ใหญ่โต ไม่ใช่พ่อและไม่ใช่แม่ เขาก็สงสารแฟนเราด้วยสรุปก็ไม่ได้เอาเรื่องอีกเพราะเราขอไว้
ต่อทึ่เรื่องเรียนคะ เราไม่ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์บอกกับเพื่อนที่สนิทว่าท้อง เพื่อนเราก็โทรมาตามโทรมาบอกว่า ครูคนใหม่ที่เป็นที่ปรึกษาเราอะ ให้มาเรียนนะ เขาถามว่าเราเป็นอะไรแค่เปิด้เทอมมาหยุดเป็นอาทิตย์วันแรกยังมาเรียน คืออาจารย์ท่านนี้เขาเคยเจอเหตุการณ์แบบเราในรุ่นพี่ปีก่อน เขาเดาแล้วบอกให้ตามเรามาเรียนเขาจะช่วยเราให้จบ เราก็ไปคะโล่งมากตอนนั้น แต่เราก็มาคิดว่าถ้าท้องโตละเราจะทำไง ส่วนตัวเราเป็นคนรักเรียนคะ ถึงจะไม่เก่งมากๆแต่ไม่โดดเรียนไม่เคยเกเรเรื่องเรียน เราไปเรียนจนเราคลอดคะ9เดือนอุเมท้องไปเรียนโดยไม่สนใจใคร อาจารย์เราโดนอาจารย์ท่านอื่นท่านตำหนิ โดนผอ.เรียกพบ แต่ท่านเอากฏหมายเข้าชี้แจงคะ ส่วนเราเพื่อนบางคนยังไม่รู้เลยว่าท้อง ท้องออกน้อยมากท้องเล็ก ใส่ชุดพละบ่อยคะ เราไปเรียนตามปกติเลยมีสอบแกทแพทตอนนั้น6เดือนเรายังโหนรถเมล์ไปสอบ เราสอบเข้าม.รัฐที่นึงที่ไม่ใหญ่มาก สอบตรงเราก็ติดคะ แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าเพราะที่บ้านเราให้ทำงานก่อนเก็บเงินเองค่อยเรียน