สวัสดีครับ!! นี่คือกระทู้แรกในชีวิตของผมเลยปกติผมจะเข้ามาอ่านอย่างเดียวไม่เคยตั้งหรือตอบกระทู้เลยสักครั้ง (ผมพิมพ์ไม่ค่อยเก่งนะครับ)

เริ่มเลยแล้วกันนะครับ.....ขอย้อนไปเมื่อสมัยผมยังเป็นวัยรุ่นผมเกเรตั้งแต่อายุ14-15 จนถึงอายุ18-19 ผมก็ยังเกเรอยู่ผมเป็นนักเรียนนักเลงไปโรงเรียนก็ไม่เรียน โดดเรียนไปไถเงินเด็กรุ่นน้องอยู่ตามหลังห้องน้ำ แถมยังตีรันฟันแทงกับเขาไปทั่ว เวลาจะขับรถกลับบ้านตอนโรงเรียนเลิกแต่ละวันนี่ต้องเปลี่ยนเส้นทางไม่ให้ซ้ำกันสักวัน(ไม่งั้นโดนดักตี) เวลานานขึ้นๆผมก็เป็นนักเลงที่น้องๆรุ่นหลังนับถือ  ความเกเรของผมเรียกได้ว่าถ้าบ้านไหนมีงานรำวงแล้วเจ้าภาพเห็นผมไปเมื่อไหร่จะต้องสั่งเลิกงานรำวงทันที (เพราะเขารู้ว่าผมต้องไปหาเรื่องตีกันแน่ๆ) แต่ก็หยุดผมไม่ได้หรอกครับรำวงเลิกแต่ผมไม่เลิกก็ตีกันเละเทะเหมือนเดิมทุกงาน  จนชาวบ้านเขาเกลียดแถมด่ากันทั้งหมู่บ้าน  แม่ผมนี่ไม่กล้าไปเดินตลาดนัดซื้อกลับข้าวเลยครับเพราะอายที่มีลูกเลวๆอย่างผม

เวลาผ่านไปจนผมอายุครบ 20 ปี ผมก็บวชให้แม่ 1 พรรษาวันที่ผมสึกออกมาแม่ผมร้องไห้เพราะคิดว่าสันด...น อย่างผม 1 พรรษาคงขัดเกลาไม่พอ
แต่ใครจะรู้หลังจากสึกออกมาผมกลายเป็นคนละคน ผมตัดสิ่งที่ไม่ดีหมดทุกอย่างเลิกเกเร ผมคิดได้และเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ผมช่วยพ่อแม่เข้าไร่ทุกวัน(บ้านผมทำอาชีพเกษตรกรรมครับ) ผมช่วยพ่อแม่ทำไร่มา 5 ปี จนคนในหมู่บ้านเห็นความดีความขยันของผมแล้วเปลี่ยนจากคำด่าคำแช่งมาเป็นคำชื่นชมแทน และจากที่เป็นผู้ช่วยพ่อแม่ตอนนี้ผมคือเสาหลักของพ่อแม่ และยังเป็นเถ้าแก่ที่ลูกน้องนับถืออีกด้วย....

และแล้วจุดเปลี่ยนของชีวิตผมก็มาถึงเมื่อผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง(คุณเมียสุดสวาทขาดใจของผม) เธออายุน้อยกว่าผม 3 ปี เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมีเสน่ห์ ครั้งแรกที่เห็นผมชอบเธอมาก ผมจึงเดินหน้าจีบเธอแต่เธอก็ไม่สนใจผมสักทีปฏิเสธผมตลอด แต่ผมก็ไม่ท้อผมอาศัยใช้ลูกตื๊อทั้งโทร และส่งSMS เลิกงานก็ขับรถผ่านหน้าบ้านให้เห็นหลังคาบ้านก็ยังดีทั้งๆที่บ้านเธออยู่คนละทางกับบ้านผมเลย ผมตื๊อทุกวันอยู่เป็นปีๆ จนเธอใจอ่อนยอมมาคบกับผมชาวไร่หน้าตาบ้านๆการศึกษาก็แค่ม.6อย่างผม (ส่วนคุณเมียของผมเธอจบปริญญาตรี)

หลังจากคบกันผมก็เริ่มเห็นความโหดของเธอครับ เนื่องจากคุณเมียของผมเธอเป็นลูกคนโต เป็นพี่ใหญ่ของน้องๆเธอจึงเป็นคนที่ห้าวๆ โหด ดุ และชอบออกคำสั่ง(แต่สั่งอย่างมีเหตุผลนะ) ด้วยความที่ผมเป็นลูกชายคนเล็กมีแต่คนคอยตามใจมาตลอดพอมาเจอโหดๆแบบนี้บวกกับความรักที่ผมมีให้เธอ  ทำให้ผมต้องยอมเธอจนถึงกับหงอ

ก่อนแต่งงานผมคิดมาโดยตลอดว่าเมื่อไหร่ที่แต่งงานกันเธอคงจะลดความโหดของเธอลงบ้าง แต่ไม่เลยครับผมคิดผิดถนัดทุกวันนี้แต่งงานกันมา 2 ปีแล้วนอกจากเธอจะไม่ลดความโหดลงแล้ว เธอยังเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย เงินก็ให้ใช้วันละ 40 บาท  พอขอเพิ่มเธอก็ตอบกลับมาว่า"ไปไร่จะใช้อะไรมากมายข้าวก็ห่อไปกิน"  พอผมเถียงก็โดน ตบ ทุบ ต่อย ตี พูดจาไม่เข้าหูก็โดนอีก (จิตใจเธอช่างโหดร้าย ทำผมได้ลงคอ)  ผมเป็นคนที่ไม่ฟังใครแต่พอมีเมีย แค่เมียสั่งมาคำเดียวทุกอย่างต้องหยุด (เพราะถ้าปล่อยให้เมียโมโหจะเจ็บหนัก)

เมื่อก่อนมีอยู่ครั้งหนึ่งเธอต่อยผมแต่ผมแซวเธอไปว่า "แค่กำมือก็ผิดแล้วต่อยแบบนี้ใช้ไม่ได้หรอก" เชื่อไหมครับแค่ไม่กี่วันผ่านไปเธอกลับมาต่อยผมใหม่คราวนี้มาเต็มเลยครับทั้งการกำมือ และการออกหมัด เข้าโหนกแก้มผมเต็มๆดีที่ไม่แตก ไม่รู้ว่าเธอไปแอบซ้อมที่ไหนมา ล่าสุดผมเห็นเธอซ้อมเตะสิ่งของความสูงระดับสายตา  ผมนี่คิดเลยว่าถ้าเมื่อไหร่ที่เปลี่ยนจากสิ่งของมาเป็นผมแทนล่ะก็ "ก้านคอดีๆนี่เอง" แค่คิดก็สยองแล้วครับ  

ใครเล่าจะรู้ว่าทุกวันนี้นักเลงที่เคยไถเงินเด็กหลังห้องน้ำทุกวัน ทุกวันนี้โดนเมียใช้ให้ขับรถไถ ไถที่ทุกวี่ทุกวันรถไถก็เขย่าจน ตับ ปอด ม้าม ไส้ของผมจะมากองรวมเป็นจุดเดียวกันอยู่แล้ว  รู้ถึงไหนอายถึงนั่นนักเลงที่เคยซ้อมเค้าไปทั่ว ทุกวันนี้ต้องมาโดนเมียซ้อมเกือบทุกวัน   ยังมีอีกหลายๆความโหดของคุณเมียผมที่ผมประสบพบเจอให้ผมพิมพ์ทั้งวันก็คงไม่หมดเอาเป็นว่าผมโดนเธอร้ายจนกลายเป็นโรคกลัวเมียไปแล้วครับถึงขนาดเก็บเอาไปฝันถึงเลยทีเดียว(คิดดูแล้วกันความโหดของเธอตามไปหลอกหลอนผมถึงในฝัน)

ผมจะทำยังไงดีครับผมอยากให้เมียเกรงกลัวผมบ้าง เพราะถึงยังไงผมก็ได้ชื่อว่าเป็นสามี แถมอายุมากกว่า  แต่แค่เห็นสายตาเมียผมก็กลัวแล้ว  หรือผมต้องให้เธอมีลูกเธอถึงจะลดความโหดลงได้ใครมีวิธีช่วยแนะนำหน่อยนะครับ


ป.ล. ถึงคุณเมียผมเธอจะโหดแค่ไหนไม่ว่ายังไงผมก็ยังรักเมียเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงครับ






เมียผมเธอดีทุกอย่างทำหน้าที่ภรรยาได้ดีไม่มีบกพร่อง เสียอย่างเดียวเธอโหดไปหน่อย ใช้กำลังกับผมตลอด(คิดแบบปลงๆผมถือว่าเป็นเวรกรรมของผมเอง)

แต่ถึงเมียผมเธอจะโหดเธอก็โหดเวลาอยู่กับผมแค่สองคน  เธอไม่เคยข่มผมต่อหน้าเพื่อนหรือต่อหน้าลูกน้อง ซึ่งก็ถือว่าเธอยังให้เกียรติผมอยู่บ้าง  ตอนนี้ผมทำใจแล้วครับว่า "ยอม" คงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตคู่ของผมแล้วล่ะ เพราะยังไงเธอก็คือคนที่ผมเลือกแล้วและผมคิดว่าผมเลือกคนไม่ผิดแน่นอน

สุดท้าย   ถ้าคุณเมียของผมผ่านมาเห็นกระทู้นี้  ผมอยากบอกเธอว่า....."เมียจ๋าผัวขอโทษ"