จนมาวันนึงครับ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ ก็ไปงัดกล้องฟิล์มของพ่อมาเล่นครับ ทั้งๆที่เห็นตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจมันแม้แต่น้อย

ก็เลยหยิบไปเล่นครับ พกไปทุกที่เลย ตอนเรียน ตอนเที่ยว แล้วก็ไปล้างรูปครับ ไปยืนลุ้นอยู่ที่หน้าจอคอม ตอนเช็คแผ่น cd

#@!#!$! อุทาน เลยครับ แบบ โห้ย อะไรมันจะสวยขนาดนั้นอะ  คือ จริงๆแล้ว ถ่ายรูป มาแล้ว ไม่เสียก็บุญแล้วครับ 5555

   

(Fm2 + ilford 100 )

หลังจากนั้นก็ติดสิครับ  พกกล้อง ฟิล์มไปทุกที่เลย เหมือนได้ระบายอารมณ์ ปลดปล่อยความบ้าคลั่ง  ไม่ใช่!!

จากม้วนแรกๆ ก็มาม้วนที่ 6 แล้วครับ (fm2+kodakgold200)

จากกล้อง 1 ตัว เป็น 2 ตัว  ค่อยๆ หามาเล่นเรื่อยๆ ครับ ตัวไหนชอบก็เก็บ ไม่ชอบก็ขาย  มีความสุขม้ากกกครับ วันๆนั่งขัดกล้อง

นั่งมองมันใรตู้ อร่าาาาา ส์  

( praktica ltl3 )


จาก 6 ก็เป็น 10 ครับ  จริงๆ กี่ม้วนผมก็จำไมไ่ด้เหมือนกันครับ แต่มีให้ดูเยอะแน่ๆ

อย่าเพิ่งรู้สึกว่า ยาวไปไม่อ่านเลยนะครับ 5555




ผ่านไปสักพักนึง ก็กลับมามีไฟ ถ่ายรูปต่อครับ หลังจากนั้น ก็เลย ติดกล้องฟิล์มมากครับ เวลาไม่ทำงานก็จะพกกล้องฟิล์ม

เวลาทำงานก็จะพกกล้องดิจิตอล

         พอมาถึงช่วงเรียนจบครับ ยอมรับเลยว่า ยังหาแนวที่ตัวเองชอบไม่เจอ  เคยมีคนบอกไว้ว่าให้ลองเยอะๆ ลองหลายๆแนว

ก็ลองแล้วนะครับ แต่ยังไม่ใช่สักที  มีวันนึงครับ ไปเห็นรูปของช่างภาพ คนนึง ชื่อว่า jonas peterson , jose villa  สองคนนี้ เค้าเป็น

ช่างภาพเวดดิ้งครับ ที่ใช้กล้องฟิล์ม ถ่ายรูป  ตอนนั้นนี่ ตาโตเลยครับ เพราะว่า รูปเค้ามันสวยมากจริงๆ  คือรูปมันเต็มไปด้วยอารมณ์

มองแล้วเห็นความรักเด้งออกมาจากรูปเลยอะครับ อึ้งจริงๆ เลย เป็นเป้าหมายในชีวิตเลยว่า  อนาคต อยากเป็นแบบนี้นะ  

     ตอนนั้นก็เลยหันมาใส่ใจกับกล้องฟิล์มมากขึ้นครับ ก็เลยไปยืมกล้อง ของพ่อ (อีกแล้ว) เป็นกล้อง medium format ของ mamiya ครับ

ตัวใหญ่มากกกกกกกกก หนักมากกกกกกกกกก เดาว่าสัก 3-4กิโลได้  แต่ด้วยความบ้าก็เลยหอบไป

ถ่าย '' พรีเวดดิ้งด้วยกล้องฟิล์มเป็นครั้งแรกครับ '' มาชมรูปกันเลยเนอะ