กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกค่ะ ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อตอนเราอยู่ปี 2 ค่ะ มีรุ่นน้องคนนึง เราจะขอเรียกเขาว่า บอมบ์ ละกันนะคะ มาขอเป็นน้องเทคเรา ด้วยความที่แบบ เฮ้ยย! อยู่มาหลายปี มีคนมาขอเป็นน้องเทคด้วยยย ผู้ชาย แถมต่างคณะอีก เลยตกลงรับเขามาเป็นน้องเทคทันทีค่ะ แฮร่ๆ
เรากะบอมบ์คุยกันมาได้ประมาณ 4 เดือน เรียกได้ว่า ถึงขั้นสนิทเลยค่ะ เล่าให้กันฟังทุกเรื่อง มีอะไรเขาก็ปรึกษาเราตลอด
ไปไหนมาไหนเขาก็บอกเราตลอดค่ะ ถามว่าเขาจีบเรามั้ย เขาจีบค่ะ ตอนนั้นเรารู้ตัวว่าเริ่มชอบเขาแล้ว แต่ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกเท่าไหร่
จนอยู่มาวันนึง เขาถามเราว่า "ถ้าเค้าจะขอคบ ตัวจะว่ายังไง"
เราเลยตอบไปว่า "เค้าว่า...เป็นพี่น้องกัน ความสัมพันธ์มันยั่งยืนกว่านะ"
เขาก็บอกแค่ว่า เคารพการตัดสินใจของเราค่ะ แต่เขาสัญญากะเราไว้ว่า "ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน ยังไงก็ห้ามขาดการติดต่อนะ"
เราก็ไม่รู้นะว่า ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ถึงปฎิเสธเขาไปแบบนั้น อาจเป็นเพราะว่า ยังไม่มั่นใจในตัวเขา หรือเป็นเพราะเราที่ยังไม่รู้ใจตัวเองก็ไม่รู้
หลังจากนั้น เขาเลยเล่าให้ฟังว่า "มีเพื่อนสาขาเขาคนนึงมาสารภาพรักเขา ถ้าเขาจะลองคบคนนี้ เราจะว่ายังไงมั้ย"
เราเลยตอบว่า "เฮ้ย! คบไปดิ คบเลย ไม่ต้องมาถามพี่ก็ได้" แล้วหลังจากนั้นพวกเขาสองคนก็คบกันจริงๆ ค่ะ ตอนนั้นเอง...ที่เราเริ่มรู้ใจตัวเองว่า เรารักเขาเข้าแล้วจริงๆ แต่มันสายไปแล้วปะวะ เราได้แต่คิดในใจ เราเป็นคนบอกให้พวกเขาไปคบกันเองหนิ จะมาเสียใจทำไมกัน ควรจะยินดีกะน้องเขาสิถึงจะถูก นาทีนั้นมันจุกไปหมด หน้าตาเราเรียบเฉยเหมือนคนไร้ความรู้สึก ได้แต่คิดว่า เราเป็นคนปฎิเสธน้องเขาไปเอง สมควรแล้วกับคนปากไม่ตรงกับใจ ที่ต้องโดนแบบนี้ เราได้แต่ตอกย้ำตัวเอง
บอมบ์ก็ยังคงคุยกะเราทุกวันไม่เคยขาด ยังรักษาสัญญาไว้เป็นอย่างดี แต่เราสองคนคุยกันแบบพี่น้อง เขาไม่ได้พูดเชิงจีบเหมือนแต่ก่อนแล้วค่ะ
แค่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ปรึกษาเราเรื่องแฟนเขาบ้าง เราก็คอยให้คำปรึกษาเขาตลอด ทั้งๆ ที่ในใจ รู้สึกเจ็บทุกครั้ง ที่เห็นพวกเขาโพสต์รูปสวีทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน
จนมาวันนึง แฟนสาวเขาแอดเฟซมาหาเราค่ะ ทักทายนั่นนี่ปกติ
เราก็บอกว่า เราเป็นพี่เทคบอมบ์นะ
ความจริง เธอรู้อยู่แล้วค่ะ ว่าเรากะบอมบ์คุยกันยังไง เธอแค่แอดมา เพื่อจะได้ส่องเฟซเราได้สะดวกขึ้นเฉยๆ ค่ะ
คงเป็นความหึงหวงอะค่ะ ซึ่งเราก็เข้าใจเธออยู่ค่ะ แฟนใครๆ ก็รัก แฟนใครๆ ก็หวงนี่เนาะ
แต่พอนานวันเข้า นางชักจะเริ่มหนักข้อขึ้นทุกวันค่ะ นางชอบทักแชทมาถามว่า "พี่ยังคุยกะบอมบ์อยู่รึเปล่าคะ" "พี่รู้มั้ยคะว่าบอมบ์ไปไหน" อยู่บ่อยๆ เอิ่มมม คือ อิชั้นจะรู้ด้วยมั้ยคะ ขนาดเธอเป็นแฟนแท้ๆ ยังไม่รู้เลย =___=
จนอยู่มาวันนึงค่ะ บอมบ์โทรมาหาเราเสียงเศร้า พอเราถามซักไซร้ไป ก็ได้ความว่า โดนสาวคนนี้ทิ้งค่ะ เธอทิ้งบอมบ์ไปคบกะแฟนเก่า
เราก็ปลอบใจเขาเป็นปกติค่ะ แล้วก็เลยใช้โอกาสนี้ สารภาพเขาซะ ว่าที่จริงแล้ว เรายังรักเขาอยู่ เขาก็ตอบมาว่า เขาก็ยังรักเราอยู่เหมือนกัน
แต่แล้ววันนึงสาวคนนั้นก็กลับมาค่ะ วันนั้นเธอโทรมาหาเรา แล้วประชุมสายคุยกัน 3 คน เธอถามบอมบ์ว่า จะเลือกใคร
สรุปคือ บอมบ์เลือกเธอค่ะ เพราะเขาคิดว่า ยังไงๆ เราก็จะคอยอยู่ข้างเขาตลอด รู้สึกเหมือนเป้นของตายยังไงไม่รู้เนาะ เหอๆ
พวกเขาสองคนก็กลับมาคบกันอย่างเดิมค่ะ แฟนเขาก็ชอบทักแชทเรามาค่ะ บอกว่า พี่คะ วันนี้เราจะไปเที่ยวกันนะคะ น้องอยู่ด้วยกันค่ะ นอนอยู่ห้องมันนี่แหละ แฮปปี้ หึหึ ก็อยากจะถามกลับอยู่นะคะว่า มาบอกเราทำไมคะ ไม่อยากรู้ ถ้าอยากให้เราเจ็บหรอ อื้ม สำเร็จแล้วหละ เราเจ็บมาก พอใจหรือยัง เราจะถอยแล้ว แต่ทุกครั้งที่เราบอกว่า เราจะถอย เราจะจากเขาไป เราอยากจะหนี แต่พอได้ฟังเสียงของเค้าเราก็ใจอ่อนแล้ว รู้สึกเกลียดตัวเองมากๆ เลยค่ะ ทั้งๆ ที่เขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะทิ้งเขาไปอีกก็ได้ แต่เขากลับบอกว่ารักเราทั้ง 2 คนเท่ากัน เลยไม่อยากเสียใครไป ขอโทษที่เห็นแก่ตัว จะด่าจะว่ายังไงเขาก็ได้ จะบอกว่าเขาโง่ เจ็บแล้วไม่จำก็ได้ แต่ขอให้รอได้มั้ย อย่าพึ่งมีใคร รอเขาก่อน ให้เขาเลิกกับคนนี้ก่อน ซึ่งเราก็ไม่รู้อะค่ะว่าจะต้องรอไปอีกนานแค่ไหน เพราะเท่าที่เห็น พวกเขาก็ยังดูรักกันดี
มีแค่เราที่รอเขา รอเป็นคนถัดไปของเขา ทุกครั้งที่โทรหาเขาแล้วขึ้นรอสาย จะรู้สึกเจ็บมาก เพราะรู้เสมอว่าค้าคุยกะใครอยู่ แต่ก็รู้ตัว ว่าเรามันแค่คนสำรอง เราควรพอหรือรอเขาต่อไปดีคะ
ควรพอหรือรอต่อไปดีคะ...
เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อตอนเราอยู่ปี 2 ค่ะ มีรุ่นน้องคนนึง เราจะขอเรียกเขาว่า บอมบ์ ละกันนะคะ มาขอเป็นน้องเทคเรา ด้วยความที่แบบ เฮ้ยย! อยู่มาหลายปี มีคนมาขอเป็นน้องเทคด้วยยย ผู้ชาย แถมต่างคณะอีก เลยตกลงรับเขามาเป็นน้องเทคทันทีค่ะ แฮร่ๆ
เรากะบอมบ์คุยกันมาได้ประมาณ 4 เดือน เรียกได้ว่า ถึงขั้นสนิทเลยค่ะ เล่าให้กันฟังทุกเรื่อง มีอะไรเขาก็ปรึกษาเราตลอด
ไปไหนมาไหนเขาก็บอกเราตลอดค่ะ ถามว่าเขาจีบเรามั้ย เขาจีบค่ะ ตอนนั้นเรารู้ตัวว่าเริ่มชอบเขาแล้ว แต่ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกเท่าไหร่
จนอยู่มาวันนึง เขาถามเราว่า "ถ้าเค้าจะขอคบ ตัวจะว่ายังไง"
เราเลยตอบไปว่า "เค้าว่า...เป็นพี่น้องกัน ความสัมพันธ์มันยั่งยืนกว่านะ"
เขาก็บอกแค่ว่า เคารพการตัดสินใจของเราค่ะ แต่เขาสัญญากะเราไว้ว่า "ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน ยังไงก็ห้ามขาดการติดต่อนะ"
เราก็ไม่รู้นะว่า ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ถึงปฎิเสธเขาไปแบบนั้น อาจเป็นเพราะว่า ยังไม่มั่นใจในตัวเขา หรือเป็นเพราะเราที่ยังไม่รู้ใจตัวเองก็ไม่รู้
หลังจากนั้น เขาเลยเล่าให้ฟังว่า "มีเพื่อนสาขาเขาคนนึงมาสารภาพรักเขา ถ้าเขาจะลองคบคนนี้ เราจะว่ายังไงมั้ย"
เราเลยตอบว่า "เฮ้ย! คบไปดิ คบเลย ไม่ต้องมาถามพี่ก็ได้" แล้วหลังจากนั้นพวกเขาสองคนก็คบกันจริงๆ ค่ะ ตอนนั้นเอง...ที่เราเริ่มรู้ใจตัวเองว่า เรารักเขาเข้าแล้วจริงๆ แต่มันสายไปแล้วปะวะ เราได้แต่คิดในใจ เราเป็นคนบอกให้พวกเขาไปคบกันเองหนิ จะมาเสียใจทำไมกัน ควรจะยินดีกะน้องเขาสิถึงจะถูก นาทีนั้นมันจุกไปหมด หน้าตาเราเรียบเฉยเหมือนคนไร้ความรู้สึก ได้แต่คิดว่า เราเป็นคนปฎิเสธน้องเขาไปเอง สมควรแล้วกับคนปากไม่ตรงกับใจ ที่ต้องโดนแบบนี้ เราได้แต่ตอกย้ำตัวเอง
บอมบ์ก็ยังคงคุยกะเราทุกวันไม่เคยขาด ยังรักษาสัญญาไว้เป็นอย่างดี แต่เราสองคนคุยกันแบบพี่น้อง เขาไม่ได้พูดเชิงจีบเหมือนแต่ก่อนแล้วค่ะ
แค่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ปรึกษาเราเรื่องแฟนเขาบ้าง เราก็คอยให้คำปรึกษาเขาตลอด ทั้งๆ ที่ในใจ รู้สึกเจ็บทุกครั้ง ที่เห็นพวกเขาโพสต์รูปสวีทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน
จนมาวันนึง แฟนสาวเขาแอดเฟซมาหาเราค่ะ ทักทายนั่นนี่ปกติ
เราก็บอกว่า เราเป็นพี่เทคบอมบ์นะ
ความจริง เธอรู้อยู่แล้วค่ะ ว่าเรากะบอมบ์คุยกันยังไง เธอแค่แอดมา เพื่อจะได้ส่องเฟซเราได้สะดวกขึ้นเฉยๆ ค่ะ
คงเป็นความหึงหวงอะค่ะ ซึ่งเราก็เข้าใจเธออยู่ค่ะ แฟนใครๆ ก็รัก แฟนใครๆ ก็หวงนี่เนาะ
แต่พอนานวันเข้า นางชักจะเริ่มหนักข้อขึ้นทุกวันค่ะ นางชอบทักแชทมาถามว่า "พี่ยังคุยกะบอมบ์อยู่รึเปล่าคะ" "พี่รู้มั้ยคะว่าบอมบ์ไปไหน" อยู่บ่อยๆ เอิ่มมม คือ อิชั้นจะรู้ด้วยมั้ยคะ ขนาดเธอเป็นแฟนแท้ๆ ยังไม่รู้เลย =___=
จนอยู่มาวันนึงค่ะ บอมบ์โทรมาหาเราเสียงเศร้า พอเราถามซักไซร้ไป ก็ได้ความว่า โดนสาวคนนี้ทิ้งค่ะ เธอทิ้งบอมบ์ไปคบกะแฟนเก่า
เราก็ปลอบใจเขาเป็นปกติค่ะ แล้วก็เลยใช้โอกาสนี้ สารภาพเขาซะ ว่าที่จริงแล้ว เรายังรักเขาอยู่ เขาก็ตอบมาว่า เขาก็ยังรักเราอยู่เหมือนกัน
แต่แล้ววันนึงสาวคนนั้นก็กลับมาค่ะ วันนั้นเธอโทรมาหาเรา แล้วประชุมสายคุยกัน 3 คน เธอถามบอมบ์ว่า จะเลือกใคร
สรุปคือ บอมบ์เลือกเธอค่ะ เพราะเขาคิดว่า ยังไงๆ เราก็จะคอยอยู่ข้างเขาตลอด รู้สึกเหมือนเป้นของตายยังไงไม่รู้เนาะ เหอๆ
พวกเขาสองคนก็กลับมาคบกันอย่างเดิมค่ะ แฟนเขาก็ชอบทักแชทเรามาค่ะ บอกว่า พี่คะ วันนี้เราจะไปเที่ยวกันนะคะ น้องอยู่ด้วยกันค่ะ นอนอยู่ห้องมันนี่แหละ แฮปปี้ หึหึ ก็อยากจะถามกลับอยู่นะคะว่า มาบอกเราทำไมคะ ไม่อยากรู้ ถ้าอยากให้เราเจ็บหรอ อื้ม สำเร็จแล้วหละ เราเจ็บมาก พอใจหรือยัง เราจะถอยแล้ว แต่ทุกครั้งที่เราบอกว่า เราจะถอย เราจะจากเขาไป เราอยากจะหนี แต่พอได้ฟังเสียงของเค้าเราก็ใจอ่อนแล้ว รู้สึกเกลียดตัวเองมากๆ เลยค่ะ ทั้งๆ ที่เขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะทิ้งเขาไปอีกก็ได้ แต่เขากลับบอกว่ารักเราทั้ง 2 คนเท่ากัน เลยไม่อยากเสียใครไป ขอโทษที่เห็นแก่ตัว จะด่าจะว่ายังไงเขาก็ได้ จะบอกว่าเขาโง่ เจ็บแล้วไม่จำก็ได้ แต่ขอให้รอได้มั้ย อย่าพึ่งมีใคร รอเขาก่อน ให้เขาเลิกกับคนนี้ก่อน ซึ่งเราก็ไม่รู้อะค่ะว่าจะต้องรอไปอีกนานแค่ไหน เพราะเท่าที่เห็น พวกเขาก็ยังดูรักกันดี
มีแค่เราที่รอเขา รอเป็นคนถัดไปของเขา ทุกครั้งที่โทรหาเขาแล้วขึ้นรอสาย จะรู้สึกเจ็บมาก เพราะรู้เสมอว่าค้าคุยกะใครอยู่ แต่ก็รู้ตัว ว่าเรามันแค่คนสำรอง เราควรพอหรือรอเขาต่อไปดีคะ