เราเจอผู้ชายคนนึงเขาเรียนพิเศษที่เดียวกับเรา แล้วพอตอนเย็นเราไปเจอเฟสเขาพอดีพอเขารับแอดเราก็เออทักไปว่าแต๊งรับแดน้าาา แล้วก็ได้พูดกันทำความรู้จักกันเขาดูเฟรนลี่ดีน้ะ เขาเป็นรุ่นพี่อยู่คนละโรงเรียนกันกับเราพี่เขาไม่หล่อน้ะ แล้วก็พูดกันมาเรื่อยๆ หยอกกันบ้าง พูดเล่นกันบ้าง เวลาเรามีปัญหาเราก็ขอคำปรึกษา พี่เขาก็ให้กำลังใจให้คำแนะนำเสมอ สอนการบ้าน สอนหลายๆอย่างช่วยเราแก้โจทย์การบ้านบ้างไรงี้ ยิ่งพูดกันก็ยิ่งรู้ว่าเขาเรียนเก่งมาก เกรดดี ตอนนั้นยังไม่ได้ชอบพี่เขานะเราเลยพูดกันเรื่องผู้หญิงที่พี่เขาชอบ แล้วแบบเราก็พูดกันบ่อยขึ้น พูดกันทุกวัน มันทำให้เราเห็นว่าเออเห้ยพี่เขาน่ารักว่ะนิสัยดี ดูแล้วเป็นสุภาพบุรุษ ดูแลดีถึงแม้หน้าตาจะไม่ค่อยดีก็เหอะ คือรวมๆพี่เขาดีอ่ะน่ารักดี ตอนนั้นที่เราพูดกันเรายังไม่เคยพูดกันแบบตัวเป็นๆเลย555 คือแบบพูดกันแต่ในเฟสอ่ะ บางทีไปงานที่จัดที่รร.พี่เขา เราเจอพี่เขาเรายังไม่กล้าทักเลยเขิล>< แล้วมีอยู่วันนึงเราแบบเออแน่ใจแล้วว่าเออชอบพี่เขาและตอนนั้นราไม่ชอบให้พี่เขามาพูดถึงผู้หญิงที่พี่เขาชอบเลย พี่เขาพูดประมาณว่าเออวันนี้เจอผญ.คนนั้นด้วย วันนี้เดินคุยมาด้วยกัน ขนาดพี่แกเรียนจบคอร์สแล้วน้ะยังไปเฝ้าผญ.คนนั้นอีก พอฟังไปนานๆเราก็เลยรู้สึกว่า เฮ้ยเก็บไม่ไหวว่ะเลยไปทักเฟสแล้วถามว่าเออพี่เคยอยากบอกชอบใครป่ะไรประมาณนี้แล้วก็พูดกันยาวววแล้วพี่แกก็บอกให้เราไปบอกชอบผช.คนนั้น ใช้เราหลายรอบมาก เราเลยบอกพี่แกไป แกก็ตกใจหน่อยๆน้ะว่าเฮ้ยชอบแกไรงี้ แต่พี่แกก็ดีน้ะที่ยังไม่หายไปยังพูดเหมือนเดิม จนวันนึงเราไปเรียนพิเศษด้วยกันอีกแต่ไม่ใช่ที่เรียนเดิมนะ แล้วพอไปถึงเราก็เห็นพี่เขาเลยแต่เราพยายามหลบหน้า สักพักพี่แกเดินตัดหน้าเราไปเฉยเลย ตอนเย็นก็บอกว่าเออวันนี้เห็นเด็กด้วยแหละ แล้วเรากับเพื่อนเราก็เห็นหลายครั้งว่าเออพี่แกมองมาที่เรา บางทีก็เพื่อนที่สนิดกับแกมากๆอ่ะหันมามองเรา ตอนนั้นเรายังไม่กล้าไปทักพี่เขาเลยเพราะไม่รู้จะพูดไร จนวันนึงพี่เขาไม่สบายเราซื้อยาไปให้พี่เขาก็บอกขอบคุณครับ นั้นเป็นประโยคแรกที่เราได้พูดกันแบบตัวเป็นๆ แล้ววันหลังๆเราก็ไม่กล้าเขาไปทักอีกแต่ก็มีเพื่อนบอกเหมือนเดิมว่าพี่แกมองมา พี่แกใช้เพื่อนแกมองมา อีกอย่างพอเราเลิกเรียนเราก็มักจะเจอพี่เขาบ่อยๆทั้งๆที่เวลาเลิกไม่ตรงกัน พอจะจบคอร์สเราว่าเออยังไงต้องได้พูดเลยรวมความกล้าไปทักแล้วได้พูดกันเราพูดกันพักนึงแล้วต่างคนต่างเงียบไป อีกอย่างพี่เขาพูดแข็งๆอ่ะไม่ค่อยมองหน้าเราด้วยหันมาบางที ก้มเล่นโทรศัพท์บ้าง มองไปข้างนอกบ้างเราเลยบอกงั้นเราไปแล้วน้ะ แต่วันก่อนหน้านั้นอ่ะเราจะเขาไปทักแต่ไม่กล้าเห็นพี่แกนั่งกับเพื่อนแล้วเราก็ไปบอกว่าเออว่าจะทักไม่กล้าทักเห็นนั่งกับเพื่อนยิ่งเป็นเพื่อนผญ.นี่แล้วใหญ่ พอรุ่งเช้าพี่แกก้แยกมานั่งคนเดียวเลยได้คุยกันอย่างที่บอก แต่หลังจากนั้นก็ไม่เจอกันเลย คือเราไม่รู้ว่าเฮ้ยตกลงยังไงว่ะ ทำไมชอบทำให้คิดตลอดก็ไม่รู้ T^T เศร้าเลยยยยย ที่จริงันมีหลายอย่างอ่ะที่ชอบทำห้คิดไปเองแต่ขี้เกียจพิมพ์แหละ555ยาววว