ขอดราม่าสักหน่อยเถอะ
เราพอรับได้และเข้าใจได้นะ คนที่สูบบุหรี่ในที่สาธารณะน่ะถ้าแค่นิดๆหน่อยๆเพราะบ้างคนติด
แต่ที่เผชิญมามันเกินไปนะ ตัวเองนั่งอยู่ต้นลมสูบบุหรี่โดยไม่สนใจคนปลายลม เลยต้องเปิดพัดลมทั้งหนาวๆ ถ้าเป็นที่อื่นคงเดินหนี แต่ร้านฉันอยู่ตรงนี้ ต้องเฝ้าร้าน จะว่าก็เกรงใจยายเจ้าของร้านที่เรานับถือ เพราะแกก็นานนนนนนนๆทีมาสูบ แต่ลูกจ้างแกว่างเมื่อไหร่เดียวม้วนๆหวังว่าจะมีจิตสำนึกคิดได้ก่อนเร่จะว้ากใส่สักวันแล้วจะมองหน้ากันไม่ติดนะ