คือเรากับแฟนคบกันมาเกือบๆปีแล้วค่ะ แฟนเราเป็นคนไม่ได้มีฐานะอะไร ทำงานโรงงานรายได้ขั้นตำ่ ส่วนครอบครัวเขาก็มีอาชีพทำนาข้าวค่ะ แฟนเป็นคนต่างจังหวัดส่วนเราเป็นคนกรุงเทพ ทางครอบครัวเราก็มีฐานะปานกลางค่ะ เราก็ทำงานบริษัทเอกชน รายได้ก็ขั้นตำ่ของปริญญาตรีค่ะ

เรายอมรับและเข้าใจแฟนมาตั้งแต่แรกก่อนจะตัดสินใจคบกัน คือเขาก็ไม่ได้ปิดบังฐานะอะไรและเราก็ยินดีจะคบกับเขา เพราะเราคิดว่าเรื่อฐานะไม่สำคัญเท่ากับการที่เขาเป็นคนดีหรอกค่ะ เขาเป็นคนขยันทำมาหากิน ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย มีบ่นท้อบางครั้งแต่เราก็พยายามให้กำลังใจเขา บางครั้งเงินเขาไม่พอใช้เราก็ให้ยืมตลอดค่ะ เพราะเราไม่อยากเห็นเขาต้องทุกข์ค่ะ

ทางบ้านเราก็ยอมรับแฟนเราได้นะคะ แม้จะรู้ว่าแฟนเราจนแต่ทางครอบครัวเราก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเลย ซึ่งดูเหมือนทุกอย่างจะไปได้ดีนะคะ แต่ไม่ใช่ค่ะ เพราะแฟนเราเขามีปัญหาเรื่องเงินตลอด ภาระก็เยอะ ต้องส่งเงินไปให้พ่อที่บ้านและยังต้องผ่อนรถอีกคันนึง และเมื่อไม่กี่วันนี้ก็ขับรถไปชนมาอีก เงินจะซ่อมรถก็ไม่มี ประกันรถก็ไม่มีเงินต่อไว้

คือแฟนกำลังจะได้โบนัทและเขาก็บอกกับเราว่าจะให้เราเก็บไว้ และจะพยายามโอนเงินมาให้เราเก็บทุกเดือนแต่อาจจะไม่มาก <<คือเราวางแผนจะแต่งงานกันค่ะ>>
แต่ทุกอย่างมันพังไปแล้วค่ะ เพราะแฟนต้องไปยืมเงินคนอื่นมาซ่อมรถ แถมยังต้องส่งเงินไปจ่ายค่าประกันชีวิตให้พ่ออีกอะ
คือเงินเดือนเขามันก็แค่น้อยนิดอะค่ะ เราเองก็ไม่กล้าช่วยอะไรมากเพราะกลัวที่บ้านรู้แล้วคงไม่พอใจเเฟนที่ต้องยืมเงินเราอะ
คือก่อนหน้านี้เราก็ให้เขายืมไปมากพอสมควรแล้วล่ะค่ะ แล้วเขาก็มักบอกกับเราว่าให้รอปีใหม่แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้น เพราะเขาจะได้โบนัทและได้ขึ้นเงินเดือน

ความหวังที่จะเก็บเงินแต่งงานของเรามันเริ่มมองไม่เห็นทางแล้วล่ะค่ะ ครั้นจะรอแฟนผ่อนรถหมดก็อีกตั้งห้าปีเลยอะ แล้วตอนนี้แฟนก็อายุ 36 เข้าไปแล้วค่ะ คือแฟนเราพึ่งเริ่มกลับมาทำงานใหม่นะค่ะ คือเขามีปัญหากับทางภรรยาเก่าเลยทำให้ไม่เป็นผู้เป็นคนไปพักนึง กว่าจะกลับมาเข้าสู่สภาพเดิมก็แทบแย่เลยค่ะ

ตอนนี้เขามักตัดพ้อกับชีวิตตัวเอง เวลาเขาพูดกับเราเขาก็จะเสียงสั่นและตาแดงจะร้องไห้ตลอด คือประมาณว่าชีวิตเขาลำบากมาตั้งแต่เด็ก พอจะเริ่มตั้งตัวได้ก็ครอบครัวมีปัญหา จนมาตอนนี้คิดจะตั้งตัวใหม่เพื่อเรา แต่ก็ดันมีปัญหามากมายเข้ามาอีก เราเริ่มท้อและหมดหวังที่จะได้แต่งงานกันแล้วล่ะค่ะ เพราะดูแล้วแฟนเราคงจะไม่สามารถเก็บเงินมาขอเราตามที่บอกไว้ได้แน่นอน

เราก็แค่อยากแต่งงาน อยากมีครอบครัว อยากอยู่กับคนที่เรารักอะค่ะ แต่ดูเหมือนหนทางมันยากเย็นเหลือเกิน ที่สำคัญตอนนี้ทางบ้านเราเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าแฟนเราจะเลี้ยงเราได้ คือทางบ้านเราเขากลัวเราจะไปลำบาก คือแม่เราบอกว่าเรายังสาว ยังมีโอกาสเลือกอีกเยอะ เราจะจมปลักอยู่กับแฟนคนนี้จริงๆหรอ
แต่เราก็รักเขาค่ะ รักมาก และไม่อยากให้เขาต้องเดินไปข้างหน้าเพียงคนเดียว เราอยากคอยอยู่ข้างๆเขา อยากคอยให้กำลังใจ อยากดูแลเขาเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะทำได้อะค่ะ

เพียงแต่ตอนนี้เราเริ่มเครียดเพราะกลัวทางบ้านเราจะไม่อยากให้เราคบกันแล้วอะค่ะ
อยากขอกำลังใจ หรือคำปรึกษาอะไรก็ได้ค่ะ เราไม่รู้จะทำไงดีที่จะประคับประคองความรักไปให้ถึงความฝันของเราได้เลยอะค่ะ