กู๊ดมอนิ่ง ฮานอย ณ เวลา 4.30 น. ไอ่แฮ่เอ้ยยยยยยยยย รถบัสมาถึงฮานอยตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง อยู่ตรงไหนของโลกก็ไม่รู้
อย่ามัวแต่มึนค่ะ ใช้ WIFI บนรถให้เป็นประโยชน์จนวินาทีสุดท้าย รีบเปิด Google Map หาพิกัดตัวเองด่วนๆ พร้อมแคปหน้าจอไว้ จะได้เดินไป Old Quarter ถูก จริงๆ รถมันก็ไม่ได้จอดไหนไกลนะ ใกล้ทะเลสาปนิดเดียว แต่มันมืดไง ตี่สี่ครึ่ง ทุกอย่างปิดหมด เราเดินมาคนเดียว ขอย้ำคนเดียว ใส่ฮูทพรางตัวให้แมนสุดๆ มานั่งอยู่ริมทะเลสาป แต่มันไม่เปลี่ยวนะ มีอากง อาหม่ามาวิ่งรอบทะเลสาปกัน สักพักเราเห็นฝรั่งกลุ่มใหญ่แบกเป้เดินมา เรารีบลุกแล้วเดินตามอย่างมั่นใจว่า มันต้องไปที่พักที่ไหนสักแห่งละหว่ะ ขอที่ซุกหัวนอนหน่อยเหอะ ง่วงและเพลียมาก ปรากฏว่า มันหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ ปล่อยชะนีไทยเดินเปลี่ยวอยู่คนเดียว เราเดินไปที่ Ma May เผื่อจะมีสักโฮสเทลเปิดอยู่ ทุกที่ปิดหมด ยกเว้น Hanoi Backpackers Hostel จำได้ไหม ที่เราไปปาร์ตี้มาไง แต่ที่นั้นเต็มค่ะ แป๋วววว เราถอดใจเดินกลับไปนั่งรอที่ทะเลสาป อย่างน้อยมันก็มีคนเยอะแยะ และสว่างกว่าอยู่แถวนี้เนอะ เรารอจนสว่างแล้วค่อยเดินกลับมา Ma May อีกรอบ ที่ที่เราเล็งไว้ก็ยังไม่เปิด แต่มีที่นึงเปิดแล้ว ห้องรวมคนละ 6$ เรารีบตรงไปถามพนักงานหนุ่มรูปงาม ยิ้มหวานที่ยืนอยู่หน้าโฮสเทล นางพาเราขึ้นไปชั้น 5 ขึ้นบันไดไปนะค่ะ ถึงห้องปุ๊ปเราหอบแฮกเลยค่ะ สภาพสะอาดดี ดูเงียบๆ ตอนนั้นมีคนนอนอยู่ 2 เตียง เราก็ตกลงนอนนี้แหละ เพลียมาก อยากนอนแล้ว เราไปอาบน้ำ แล้วมานอนยาวจนถึงเที่ยงเลย จริงๆยังไม่ตื่นนะ แต่ได้ยินเสียงแม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาด เลยตื่น ที่นอนนุ่มและอุ่นมาก มีม่านปิดรอบทิศ แบบเป็นส่วนตัวสุดๆ มีล็อกเกอร์เก็บของส่วนตัว 3 ตู้ คือจะเยอะไปไหน และทุกตู้มีกุญแจให้ มีทั้งตู้ใต้เตียงที่ใช้เก็บกระเป๋าใบใหญ่ ตู้เก็บรองเท้าส่วนตัว และตู้เก็บมือถือและของมีค่าอื่นๆ เวลาชาจแบตทิ้งไว้ที่เตียง เห็นแล้วฟินมาก เค้าดูแลเรื่องความปลอดภัยดีสุดๆ แต่ที่นี้มีเรื่องให้เฟลสุดๆเหมือนกัน เดี๋ยวเล่าให้ฟังตอนท้ายนะ