เคยตั้งกระทู้ไปแล้วรอบนึงค่ะ
เกี่ยวกับ "สามีมีชู้"

เวลามองตัวเองในกระจกมันมีคำถามขึ้นมาคะ
ว่าเป็นเพราะรึเปล่า ไม่ยอมปล่อยเค้าไป
รั้งเค้าไว้กับคำว่าลูก ครอบครัว
เริ่มสับสนว่าผช.ไม่พอ ผญ.ไม่ยอมเลิก
"หรือว่าเราเองที่ยังหน้าด้านอยู่ขั้นกลางระหว่างเค้า"

...ตอนที่ถามสามี เค้าก็บอกว่าเค้าเลวเอง
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเค้าผิดเอง
ต่อไปนี้มันจะไม่มีอีก...

ถ้านี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำพูดนี้ก็คงดีค่ะ
มันดันกลายเป็นว่า จับได้นับครั้งไม่ถ้วนว่าถูกนอกใจ
'ไปกับผญ.คนเดิม ตลอด 7เดือน'

พอถามผญ. เธอก็บอกว่าเธอรู้เธอผิด
เธอเสียใจ. เธอนอนคิดมากทุกคืน
แต่จะให้เธอทำไง เธอรักสามีเรามาก
รักแบบที่ไม่เคยรักใครขนาดนี้

เพลียกับชีวิตตัวเองค่ะ
"สงสารลูก"

ผช.ก็บอกผญ.ไม่ยอมเลิก
ผญ.ก็บอกผช.นั่นแหละที่บอกว่ารักเธอมาก

พอถามต่อหน้า กลายเป็นว่าผญ.เป็นฝ่ายเงียบแล้วถอยไป

ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลกค่ะ
1.เพื่อนๆที่ทำงานแฟนรู้เรื่องนี้หมด
เวลาไปเค้าจะพูดแซว แบบพูดเล่น
แต่เราระลึกถึงคำนี้เสมอค่ะ
"เอาเรื่องจริงมาพูดเล่น"
ในคำพูดนั้นต้องมีสักเรื่องที่เป็นเรื่องจริงแหละค่ะ

2.บังเอิญมีเพื่อนเป็นเพื่อนของผญ.คนนั้นค่ะ เลยมีโอกาสได้สอบถามว่ารู้มั้ยว่าเพื่อนคุณทำตัวอย่างนี้
เพื่อนของผญ.คนนั้นก็บอกว่าพอรู้ค่ะ เพราะแฟนเธอเป็นรุ่นน้องของสามีเรา แล้วก็รู้จักผญ.คนนั้นผ่านเธอ  ผญ.คนนั้นรู้จักรุ่นน้องสามีเราหลายคนผ่านเฟสบุ๊คค่ะ เธอไปพูดว่าเธอคิอแฟนของสามีเรา พวกเธอคบกัน


จุดนี้แหละค่ะที่ทำให้เราเริ่มถามตัวเอง
ในเมื่อเธอกล้าไปประกาศตัวกับคนอื่น
แล้วคนเหล่านั้นก็รู้ว่าผช.มีลูกมีเมียแล้ว
...เธอไม่อายหรือยังไง
...เรายังอายเลยเวลามีคนถามเรื่องเธอ