พอดีอยากลองเล่าเรื่องตัวเองบ้างค่ะ5555
มันเป็นเรื่องความรักในสมัยวัยเรียน ในสมัยวัยรุ่นนี้แหละค่ะ
อยากลองพิมพ์ดู เผื่อมีคนชอบ5555 เราแค่อยากบอกให้ใครๆได้รู้เกี่ยวกับตัวเราบ้างอ่ะค่ะ555
เริ่มเลยนะคะ ..............
เราอ่ะเป็นคนที่แบบห้าวๆ ตอนเด็กๆนี่ห้าวมาก ตอนนั้นเราอยู่ตอน ม.ต้น คือแบบว่าไม่คิดว่าจะมีคนมาชอบเลย เป็นคนที่แบบไม่ค่อยเข้าใกล้ผู้ชายเลยก็ว่าได้ แต่ไม่ได้เป็นทอม หรือดี้ อะไรทั้งนั้นนะ 555555555 เราก็ชอบผู้ชายนี่แหละ คิคิ คือว่าก็มีเพื่อนผู้ชายในห้องเรานี่แหละ โทรหาเราทุกคืน(ยังไม่ออกท่าทีว่าจะจีบอะไรเลย) เราก็คุยนะ แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้รู้สึกว่าเพื่อนผู้ชายคนนั้นมาจีบ เราก็คุยกันมาได้สักพักหนึ่ง จนมีอยู่วันหนึ่งเรานอนหลับ แล้วก็ปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ (เราไม่รู้สึกอะไรเลย) พอตอนเช้าตื่นมา พระเจ้า!!!! ไม่ได้รับสาย ร้อยกว่าๆสายได้เลย เรานี่อึ้งไปเลย ว่าทำไมโทรมาเยอะขนาดนี้ แล้วสายตาเราก็เหลือบไปเห็นข้อความ บนหน้าจอโทรศัพท์ เราก็เปิดอ่านดู อื้อหื้อ !! มันส่งข้อความมาบอกรักเราเลยจ้าาาาา แม่เจ้า !!! เรานี้อึ้งไปเลย มันก็ส่งมาแนวๆว่า รู้ไหมว่าเราชอบเธอมานานแล้วนะ (ประมาณนี้พอ55555555) เราก็ได้แต่อ่านข้อความที่มันส่งมาแต่ไม่ได้ส่งอะไรกลับไป พออีกวันต่อไปเราก็ทำตัวปกติ ไม่ได้มีวี่แวว ว่าจะอายหรือว่าเขินอะไรมันเลย เพราะว่ามันชิน กับความเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน แล้วเราก็ไม่กล้าคบกับมัน(คือว่า พ่อกับแม่เราเขาดุมาก เขาไม่ค่อยชอบให้เรามีแฟนเพราะเรายังเด็ก เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่เลยหวงมาก) เอาจริงๆนะเราอะก็ชอบมัน แต่เราต้องแข็งใจอยู่ตลอดที่เห็นมัน เพราะเราจะไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง (ถ้าถามว่าเราชอบมันไหม บอกเลยว่าชอบเหมือนกัน TT) เราเลยให้มันไปติดต่อกับเพื่อนเราคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ต่างโรงเรียนกัน แบบว่าเราเนี้ยเป็นแม่ชักแม่สื่อให้มันสองคนไปจีบกัน แรกๆมันก็ไม่ยอมหรอก แต่พอหลังๆเราแอบไปถามเพื่อนเราที่อยู่ต่างโรงเรียน ว่าเป็นยังไงบ้าง คบกันยัง เพื่อนเราก็บอกว่า คบแล้ว (ในใจเรานี่แทบร้องไห้ออกมาเลย แต่ต้องแข็งใจไว้) เราก็เลยตอบกลับไปว่า "ก็ดีแล้ว" มันกับเพื่อนเราคบกันได้หลายปี แบบว่าไปได้สวยเลย เพื่อนเราที่เป็นผู้หญิง มันก็ไม่รู้หรอกว่าแฟนมันเคยชอบเรา แล้วเราก็ไม่กล้าบอก
จนกระทั่งหลายปีต่อๆมา จนจบม.ปลาย เพื่อนเราทั้งคู่มันก็ต้องแยกย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัย มันเรียนกันคนละที่ ทำให้ต้องเลิกกัน พอเรารู้ข่าว เราก็เสียดายนะ ที่มันเลิกกัน เพราะมันก็เข้ากันดี ไม่น่าเลย
เพื่อนเราที่เป็นผู้ชาย มันก็มีแฟนใหม่ คบกันได้ไม่นาน แฟนใหม่มันก็ท้อง มันเลยต้องแต่งงาน ออกมาทำงาน ดูแลแฟนมัน (ตอนนี้แฟนใหม่มันคลอดลูกแล้ว) พอเรารู้ข่าว ในใจเราก็ยังชอบมันอยู่นะ แต่ก็รู้ว่ามันสายไปมากแล้ว ทำไงได้ละ เจอหน้ามันบ่อยมาก ยิ่งเจอก็ยิ่งคิดถึงแต่เรื่องเก่าๆ ที่มันมาจีบเราตอนม.ต้น
แต่ตอนนี้เราก็อยู่ในช่วงมหาวิทยาลัย (พ่อกับแม่เราก็ไม่ค่อยเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้แล้ว) ยิ่งเห็นหน้ามันเราก็ยิ่งเสียดาย5555555555555 มารู้สึกในวันที่สาย มันก็น่าน้อยใจนะ คิคิ
ที่เล่ามาทั้งหมด เราแค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ความรักของเรา เอ๊ะ ! หรือมันไม่ใช่555555555555
ปล.ถ้าผิดพลาดอะไรไปก็ขอโทษด้วยนะคะ ><"
เราก็แค่อยากจะบอกว่า บางทีถ้าเราโอเคกับใคร ก็รีบบอกออกไป
อย่ารอให้มันเสียไป แล้วจะเสียใจกับสิ่งที่มันผ่านมา (เหมือนเรา) 55555555
เพื่อนมาบอกรัก แต่เราต้องแข็งใจเอาไว้ค่ะ
มันเป็นเรื่องความรักในสมัยวัยเรียน ในสมัยวัยรุ่นนี้แหละค่ะ
อยากลองพิมพ์ดู เผื่อมีคนชอบ5555 เราแค่อยากบอกให้ใครๆได้รู้เกี่ยวกับตัวเราบ้างอ่ะค่ะ555
เริ่มเลยนะคะ ..............
เราอ่ะเป็นคนที่แบบห้าวๆ ตอนเด็กๆนี่ห้าวมาก ตอนนั้นเราอยู่ตอน ม.ต้น คือแบบว่าไม่คิดว่าจะมีคนมาชอบเลย เป็นคนที่แบบไม่ค่อยเข้าใกล้ผู้ชายเลยก็ว่าได้ แต่ไม่ได้เป็นทอม หรือดี้ อะไรทั้งนั้นนะ 555555555 เราก็ชอบผู้ชายนี่แหละ คิคิ คือว่าก็มีเพื่อนผู้ชายในห้องเรานี่แหละ โทรหาเราทุกคืน(ยังไม่ออกท่าทีว่าจะจีบอะไรเลย) เราก็คุยนะ แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้รู้สึกว่าเพื่อนผู้ชายคนนั้นมาจีบ เราก็คุยกันมาได้สักพักหนึ่ง จนมีอยู่วันหนึ่งเรานอนหลับ แล้วก็ปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ (เราไม่รู้สึกอะไรเลย) พอตอนเช้าตื่นมา พระเจ้า!!!! ไม่ได้รับสาย ร้อยกว่าๆสายได้เลย เรานี่อึ้งไปเลย ว่าทำไมโทรมาเยอะขนาดนี้ แล้วสายตาเราก็เหลือบไปเห็นข้อความ บนหน้าจอโทรศัพท์ เราก็เปิดอ่านดู อื้อหื้อ !! มันส่งข้อความมาบอกรักเราเลยจ้าาาาา แม่เจ้า !!! เรานี้อึ้งไปเลย มันก็ส่งมาแนวๆว่า รู้ไหมว่าเราชอบเธอมานานแล้วนะ (ประมาณนี้พอ55555555) เราก็ได้แต่อ่านข้อความที่มันส่งมาแต่ไม่ได้ส่งอะไรกลับไป พออีกวันต่อไปเราก็ทำตัวปกติ ไม่ได้มีวี่แวว ว่าจะอายหรือว่าเขินอะไรมันเลย เพราะว่ามันชิน กับความเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน แล้วเราก็ไม่กล้าคบกับมัน(คือว่า พ่อกับแม่เราเขาดุมาก เขาไม่ค่อยชอบให้เรามีแฟนเพราะเรายังเด็ก เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่เลยหวงมาก) เอาจริงๆนะเราอะก็ชอบมัน แต่เราต้องแข็งใจอยู่ตลอดที่เห็นมัน เพราะเราจะไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง (ถ้าถามว่าเราชอบมันไหม บอกเลยว่าชอบเหมือนกัน TT) เราเลยให้มันไปติดต่อกับเพื่อนเราคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ต่างโรงเรียนกัน แบบว่าเราเนี้ยเป็นแม่ชักแม่สื่อให้มันสองคนไปจีบกัน แรกๆมันก็ไม่ยอมหรอก แต่พอหลังๆเราแอบไปถามเพื่อนเราที่อยู่ต่างโรงเรียน ว่าเป็นยังไงบ้าง คบกันยัง เพื่อนเราก็บอกว่า คบแล้ว (ในใจเรานี่แทบร้องไห้ออกมาเลย แต่ต้องแข็งใจไว้) เราก็เลยตอบกลับไปว่า "ก็ดีแล้ว" มันกับเพื่อนเราคบกันได้หลายปี แบบว่าไปได้สวยเลย เพื่อนเราที่เป็นผู้หญิง มันก็ไม่รู้หรอกว่าแฟนมันเคยชอบเรา แล้วเราก็ไม่กล้าบอก
จนกระทั่งหลายปีต่อๆมา จนจบม.ปลาย เพื่อนเราทั้งคู่มันก็ต้องแยกย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัย มันเรียนกันคนละที่ ทำให้ต้องเลิกกัน พอเรารู้ข่าว เราก็เสียดายนะ ที่มันเลิกกัน เพราะมันก็เข้ากันดี ไม่น่าเลย
เพื่อนเราที่เป็นผู้ชาย มันก็มีแฟนใหม่ คบกันได้ไม่นาน แฟนใหม่มันก็ท้อง มันเลยต้องแต่งงาน ออกมาทำงาน ดูแลแฟนมัน (ตอนนี้แฟนใหม่มันคลอดลูกแล้ว) พอเรารู้ข่าว ในใจเราก็ยังชอบมันอยู่นะ แต่ก็รู้ว่ามันสายไปมากแล้ว ทำไงได้ละ เจอหน้ามันบ่อยมาก ยิ่งเจอก็ยิ่งคิดถึงแต่เรื่องเก่าๆ ที่มันมาจีบเราตอนม.ต้น
แต่ตอนนี้เราก็อยู่ในช่วงมหาวิทยาลัย (พ่อกับแม่เราก็ไม่ค่อยเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้แล้ว) ยิ่งเห็นหน้ามันเราก็ยิ่งเสียดาย5555555555555 มารู้สึกในวันที่สาย มันก็น่าน้อยใจนะ คิคิ
ที่เล่ามาทั้งหมด เราแค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ความรักของเรา เอ๊ะ ! หรือมันไม่ใช่555555555555
ปล.ถ้าผิดพลาดอะไรไปก็ขอโทษด้วยนะคะ ><"
เราก็แค่อยากจะบอกว่า บางทีถ้าเราโอเคกับใคร ก็รีบบอกออกไป
อย่ารอให้มันเสียไป แล้วจะเสียใจกับสิ่งที่มันผ่านมา (เหมือนเรา) 55555555