สวัสดีค่า วันนี้เรามีเรื่องมาระบายให้ชาวพันธิปอ่านเล่น หรือจะไม่อ่านก็ได้นะคะ มาอ่านเรื่องราวสุดอัดอั้นตันใจของเราเลย
ตอนนี้เราอายุ18แล้วค่ะ อยู่ม.6แล้ว มีมหาลัยเรียนต่อแล้ว เนื่องจากผ่านโควต้าของมหาลัย เราไม่ใช่คนที่เรียนดี เลยพยายามหาทางป้องกันตัวเองเผื่อแอดไม่ติด เราเคยมีแฟนเหมือนวัยรุ่นปกติ เป็นแฟนคนแรก และตั้งแต่เลิกมา เรายังไม่เคยมีแฟนอีกเลย
เลิกเกริ่นแล้วมาเข้าเรื่องกันดีกว่า
เรื่องมันเริ่มมาจากคำพูดของเพื่อนชายคนนึงที่พูดกับเราว่า "ถ้าไม่ติดว่าเรามีแฟน เราก็ชอบแกไปแล้ว" "ถ้าไม่ติดว่าแกห้าว เราจีบแกแล้ว" "ถ้าไม่ติดว่าแกชอบคนหล่อๆ เราจะจีบแกเลย" คือผู้ชายที่สนิทกับเราพูดแบบนี้กับเราทุกคนเลย มันเป็นวลีที่เราไม่ชอบเลยค่ะ คือถ้าคุณไม่มีแฟนคุณจะมาจีบเราหรอ สุดท้ายก็ไม่จีบเรา เราห้าวแล้วยังไง เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงนะ คุณไม่หล่อแล้วไง ถ้าคุณเป็นคนดี ต่อให้หน้าแย่เราก็มองคุณหล่อได้ วลีนี้ทำให้เราค่อนข้างรู้สึกแย่นะ คือถ้าจะจีบก็จีบเว้ย ถ้าไม่คิดจะจีบก็อย่าพูดเลย เรารู้สึกแย่ เพราะอะไรรู้มั้ยคะ เรารู้สึกเหมือนเค้าพูดปลอบใจเรา จริงๆปลอบใจมันก็ดีเว้ย แต่คือพอเรารู้ว่ามีคนชอบเราอ่ะ ด้วยความเป็นผู้หญิงช่างเพ้อฝัน เราก็เริ่มมีความคิดที่อยากมีแฟน เราเลยเริ่มเลยโซเชี่ยล บีท๊อก และโปรแกรมต่างๆที่หาเพื่อน แต่เราก็ดันไม่ชอบ มันเป็นความสัมพันธ์ที่เริ่มไวมาก คุยกันแค่3วันจะขอคบแล้ว พอเราไม่ตกลงก็หายไปซะอย่างงั้น พอมานัดเจอทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้อาทิตย์นึง เราก็กลัวอ่านะ ปฏิเสธไป เค้าก็หายไปอีก ทำให้เราไม่เข้าใจความคิดของคนสมัยนี้เลย เราไม่ได้คบคนที่หน้าตา (ถึงจะชอบคนหล่อๆก็เถอะ) เพราะเราก็ไม่ได้สวยขั้นนางฟ้าอ่ะนะ แต่คือถ้าเราคบ เราก็อยากรู้จักเค้าให้ดีใช่มั้ย บางคนอาจจะคิดว่าเพิ่งอายุเท่านี้ทำไมรีบอยากมีแฟน มันเป็นอารมณ์ช่วงนึงสำหรับเรานะ บางอารมณ์ก็แบบ รำคาญ ไม่เห็นอยากมีเลยน่าเบื่อ บางอารมณ์เห็นคนเป็นแฟนกันเดินจูงมือ คุยกันกุ๊งกิ้งเราก้อิฉานะ เพราะเคยมีโมเม้นแบบนั้น และอยากมีโมเม้นแบบนั้นอีก
และนี้ก็คือเกือบทั้งหมดที่เราอยากระบายค่ะ พิมพ์ไปคิดไปเริ่มลืมแล้ว 5555 มีอะไรติหรือแนะนำเราได้นะคะ เราอัดอั้นมาก เราก็ต้องการคำปรึกษาจากหลายๆคนหลายๆความคิด
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านเรื่องน่าเบื่อของเราค่ะ
ทำไมต้องพูดแบบนี้ตลอดเลย [ระบาย]
ตอนนี้เราอายุ18แล้วค่ะ อยู่ม.6แล้ว มีมหาลัยเรียนต่อแล้ว เนื่องจากผ่านโควต้าของมหาลัย เราไม่ใช่คนที่เรียนดี เลยพยายามหาทางป้องกันตัวเองเผื่อแอดไม่ติด เราเคยมีแฟนเหมือนวัยรุ่นปกติ เป็นแฟนคนแรก และตั้งแต่เลิกมา เรายังไม่เคยมีแฟนอีกเลย
เลิกเกริ่นแล้วมาเข้าเรื่องกันดีกว่า
เรื่องมันเริ่มมาจากคำพูดของเพื่อนชายคนนึงที่พูดกับเราว่า "ถ้าไม่ติดว่าเรามีแฟน เราก็ชอบแกไปแล้ว" "ถ้าไม่ติดว่าแกห้าว เราจีบแกแล้ว" "ถ้าไม่ติดว่าแกชอบคนหล่อๆ เราจะจีบแกเลย" คือผู้ชายที่สนิทกับเราพูดแบบนี้กับเราทุกคนเลย มันเป็นวลีที่เราไม่ชอบเลยค่ะ คือถ้าคุณไม่มีแฟนคุณจะมาจีบเราหรอ สุดท้ายก็ไม่จีบเรา เราห้าวแล้วยังไง เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงนะ คุณไม่หล่อแล้วไง ถ้าคุณเป็นคนดี ต่อให้หน้าแย่เราก็มองคุณหล่อได้ วลีนี้ทำให้เราค่อนข้างรู้สึกแย่นะ คือถ้าจะจีบก็จีบเว้ย ถ้าไม่คิดจะจีบก็อย่าพูดเลย เรารู้สึกแย่ เพราะอะไรรู้มั้ยคะ เรารู้สึกเหมือนเค้าพูดปลอบใจเรา จริงๆปลอบใจมันก็ดีเว้ย แต่คือพอเรารู้ว่ามีคนชอบเราอ่ะ ด้วยความเป็นผู้หญิงช่างเพ้อฝัน เราก็เริ่มมีความคิดที่อยากมีแฟน เราเลยเริ่มเลยโซเชี่ยล บีท๊อก และโปรแกรมต่างๆที่หาเพื่อน แต่เราก็ดันไม่ชอบ มันเป็นความสัมพันธ์ที่เริ่มไวมาก คุยกันแค่3วันจะขอคบแล้ว พอเราไม่ตกลงก็หายไปซะอย่างงั้น พอมานัดเจอทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้อาทิตย์นึง เราก็กลัวอ่านะ ปฏิเสธไป เค้าก็หายไปอีก ทำให้เราไม่เข้าใจความคิดของคนสมัยนี้เลย เราไม่ได้คบคนที่หน้าตา (ถึงจะชอบคนหล่อๆก็เถอะ) เพราะเราก็ไม่ได้สวยขั้นนางฟ้าอ่ะนะ แต่คือถ้าเราคบ เราก็อยากรู้จักเค้าให้ดีใช่มั้ย บางคนอาจจะคิดว่าเพิ่งอายุเท่านี้ทำไมรีบอยากมีแฟน มันเป็นอารมณ์ช่วงนึงสำหรับเรานะ บางอารมณ์ก็แบบ รำคาญ ไม่เห็นอยากมีเลยน่าเบื่อ บางอารมณ์เห็นคนเป็นแฟนกันเดินจูงมือ คุยกันกุ๊งกิ้งเราก้อิฉานะ เพราะเคยมีโมเม้นแบบนั้น และอยากมีโมเม้นแบบนั้นอีก
และนี้ก็คือเกือบทั้งหมดที่เราอยากระบายค่ะ พิมพ์ไปคิดไปเริ่มลืมแล้ว 5555 มีอะไรติหรือแนะนำเราได้นะคะ เราอัดอั้นมาก เราก็ต้องการคำปรึกษาจากหลายๆคนหลายๆความคิด
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านเรื่องน่าเบื่อของเราค่ะ