อยากมาแบ่งปันประสบการณ์เรื่องของจักรยานในวันหยุด หลังจากช่วงรอฝนหยุดตกมา 3 วัน วันนี้เราก็ได้พาจักรยานคู่ใจออกไปเที่ยวอีกครั้ง... ในช่วงแรกอยากจะออกจากตัวเมืองลำปางมุ่งหน้าไปทางถนนสายลำปาง-แพร่ข้ามกิ่วพระเจ้าเขาพระบาท...แต่ฟ้าฝนดลใจเริ่มมีเม็ดฝนโปรย ทางข้างหน้าดูอึมครึมเมื่อเมฆฝนทะมึนเหมือนคลืบคลานตระหง่านอยู่ข้างหน้า คณะเราต้องเลือกระหว่างแยกย้ายกลับบ้านเผื่อนฝนตกหนักอย่างที่ตกมาสองสามวันแล้วขดตัวนอนเหน็บหนาวกลางสายฝน หรือว่าเราจะขอไปเสี่ยงกับข้างหน้าออกไปแตะขอบฟ้ากับสองขาไม่ว่าจะบนเส้นทางไหน...
จากเมฆดำและลมโชย กลิ่นไอฝนที่ลอยมาข้างหน้า เมื่อถึงทางแยก เราเลยต้องมีการเปลี่ยนแผนกระทันหัน เพราะดูแล้วเส้นที่ตั้งใจไปปั่น มืดครึ้มมาก พวกเราจึงตัดสินใจหันหัวรถไปอีกทาง... ทางที่มุ่งหน้าไปเขื่อนกิ่วลมบนถนนที่พาดผ่านลำปางไปพะเยาเชียงรายแทน และเหมือนโชคชะตาฟ้าลิขิตนำพาให้เรามาทางนี้...ยิ่งปั่นเริ่มยิ่งเห็นแดดทอสี เริ่มมีแสงสีทองส่องผ่านมวลเมฆที่กระจายตัวไกลๆข้างหน้า เริ่มเห็นยอดเขาเผยความงามสะท้อนกับแสงอาทิตย์ เริ่มอุ่นใจและรู้สึกโชคดีที่เราตัดสินใจกันมาทางนี้ไม่ล้มเลิกกลับบ้านนอน ยิ่งออกไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่ยิ่งทำให้พวกเรารู้สึกว่าเป็นวันที่อากาศเป็นใจมาก ฝนก็ไม่มี แดดอ่อนๆก็ซ่อนตัวในกรีบเมฆระหว่างทางที่เราปั่น ท้องฟ้าปลอดโปร่งลมเอื่อยๆ เหมาะกับการเดินทางด้วยสองขาบนสองล้อค่อยๆเคลื่อนไปตามทางถนนที่มีรถค่อยๆน้อยลงไป
ยิ่งเมื่อถึงทางแยกเข้าเขื่อนกิ่วลม จากถนนสี่เลนส์ก็กลับมาเป็นถนนสองเลนส์สวนกัน...แต่รถวิ่งน้อยมาก ถนนลาดยางมาใหม่ยิ่งทำให้รู้สึกสนุกกับการปั่นจักรยาน ทำให้พวกเราสปริ้นท์เร่งความเร่งกันเป็นช่วงๆ ผ่านหมู่บ้านป่าเขา และละแวกที่ดูแปลกตา...เพราะว่าเมื่อเราใช้ชีวิตด้วยก้าวที่ช้าลงเราจะมีเวลาชื่นชมรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ผ่านชีวิตเข้ามาในชีวิตเราได้มากขึ้น...
อาจจะเป็นเพราะเป็นบริเวณเขื่อนและป่าเขา พวกเรายิ่งรู้สึกได้ถึงอากาศที่เย็นขึ้น ลมเอื่อยๆ แดดอุ่นๆที่มีมาเป็นช่วงๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้เรารู้สึกไม่เหนื่อยเลย
แล้วพวกเราก็มาถึงสันเขื่อน ระยะทาง 38 กม. จากลำปางไปเขื่อนกิ่วลม พอถึงปุ๊ป ไม่รอช้า พวกเราจัดแจงถ่ายรูปวิวทิวทัศน์หน้าเขื่อนกันพอสมควร
แล้วก็คุยกันถึงเส้นทางกลับ... ไม่อยากกลับทางเดิมแล้ว แต่ถ้าจะกลับอีกทางก็จะต้องปั่นอ้อมไปไกลเลย เพื่อกลับไปตัวเมือง...
"เอางี้ไม๊... เรานั่งแพข้ามไปลงที่ท่าสำเภาทอง แล้วปั่นกลับอีกทางนึง(สายลำปาง-แจ้ห่ม)" หนึ่งในสมาชิกเอ่ยขึ้นมา
แน่นอนว่าเป็นความคิดที่ดี แต่สิ่งที่เราต้องตัดสินใจก็คือเวลาปั่นจักรยานเราคงไม่พกเงินมากเท่าไหร่ เราจึงได้ไปสอบถามราคาค่างวดของการขนจักรยานข้ามแพไปอีกฝั่งท้ายเขื่อนและแน่นอน...เราต้องตัดสินใจเลือกระหว่างเอาเงินจ่ายค่าแพกับข้าวกลางวัน...สนนราคาของค่าแพเป็นการคิดในราคาไปกลับ...(ซึ่งจากราคาก็ดูสมเหตุสมผล) แต่คณะเราจะล่องไปอย่างเดียวและนั่นหมายความว่าพวกเราจะต้องสละแม้ข้าวกลางวัน... มันทำให้เรายิ่งต้องคิดหนักเข้าไปใหญ่... แต่ไหนๆก็ไหนๆ... ขอจัดเต็มสักวันอยู่กับธรรมชาติ ตัดใจจากข้าวกลางวัน...ทุบหม้อข้าวหม้อแกงถ้ายังบ่แลง(ถ้ายังไม่ตกเย็น)บ่ถึงบ้านคงบ่กิ๋นข้าว..(คือไม่ถึงบ้านคงไม่กินข้าวกันเลยทีเดียว...)
ว่าแล้วก็ยกรถจักรยานคู่ใจขึ้นแพไปด้วยกัน... แพคุณลุงพล เป็นแพขนาดเล็ก นั่งได้ ไม่เกิน 10-12 คน มีหมอน ผ้าห่ม เก้าอี้ น้ำดื่ม ให้บริการพร้อม
พวกเราเลิกคิดถึงข้าวกลางวันกันไปเลย... ยิ่งแพเริ่มเคลื่อนออกจากท่าไกลจากเขื่อนมากเท่าไหร่... เราก็ยิ่งคิดว่าวันนี้มันคุ้มค่ากับการปั่นไม่ว่าระยะทางไกลขนาดไหนที่ผ่านมาหรือไม่ว่าที่เหลือเราจะต้องปั่นอีกเท่าไหร่ก็ไม่ได้ทำให้เราคิดอะไรไปไกลมากกว่าที่เราจะรู้สึกรื่นรมย์ไปกลับบรรยากาศที่มีอยู่ตรงหน้าเราตอนนั้น ขอเก็บเอาภาพมาฝากกันอย่างที่เห็น ยิ่งเวลานั่งบนแพเอาเท้าจุ่มน้ำ ลมที่พัดผ่านมาตามหุบเขาผ่านตัวเราที่ล้อมรอบด้วยธรรมชาติสีเขียว ฤดูหนาวลมเอื่อยๆ แดดอุ่นๆ เสียงน้ำและเท้าของเราที่แหวกน้ำไปมันช่างทำให้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่พิเศษ เหมือนเวลามันเดินช้า เหมือนเราจะเพลิดเพลินตาเพลินใจไปกับทุกๆจังหวะที่เข็มนาฬิกามันเคลื่อนไป
ลำปางไม่ไปไม่รู้ อยู่ใกล้แค่นี้แต่กลับไม่เคยมา...
วิวนี้ทำให้หลับไม่ลงจริงๆ
ที่เห็นนั่น ไม่ใช่ซากอารยธรรมแต่โบราณนะคะ... มันคือโรงงานปูนซิเมนต์ไทย ค่ะ
สิ่งที่เราจะเสียดายสำหรับทริปนี้ก็คงมีอย่างเดียว...คราวหน้าขอพกข้าวเหนียวหมูปิ้งใส่กระเป๋าไปด้วยระหว่างเดินทางคงจะดี
แพที่พวกเรานั่งเป็นแพขนาดเล็กสุด นั่งได้ 10-12 คน มีพวกเราสามคน+จักรยานสามคัน กับคุณลุงพลคนขับ ก็ดูจะหลวมๆสบายๆ...
หรือถ้าต้องการร้องเพลงคาราโอเกะ กินข้าว ปาร์ตี้ ก็มีแพใหญ่หลายขนาด ให้บริการด้วยค่ะ
อยากฝากกระทู้นี้ไว้ให้กับคนที่รักธรรมชาติ รักการท่องเที่ยว มาล่องแพที่เขื่อนกิ่วลม จ.ลำปางกันสักครั้ง ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ
ใครที่อยู่ลำปางแล้วไม่เคยมา ต้องมาให้ได้นะคะ... ใครที่เคยมาแล้ว ก็มาได้อีกค่ะ
ส่วนใครที่ไม่ได้อยู่ลำปาง อย่าลืมแวะมาเที่ยวนะคะ มาสัมผัสธรรมชาติด้วยตัวเอง
นั่งบนแพแล้วไม่ต้องทำอะไรมากไปกว่าแค่ปล่อยเวลาลอยไปกับแพ ดูใบไม้ที่โรยราไปตามฤดูหนาวกับท้องฟ้าโปร่งๆวันโล่งๆที่ไม่ค่อยมีผู้คน...
กระทู้พาปั่นไปเที่ยว เขื่อนกิ่วลม จ.ลำปาง
จากเมฆดำและลมโชย กลิ่นไอฝนที่ลอยมาข้างหน้า เมื่อถึงทางแยก เราเลยต้องมีการเปลี่ยนแผนกระทันหัน เพราะดูแล้วเส้นที่ตั้งใจไปปั่น มืดครึ้มมาก พวกเราจึงตัดสินใจหันหัวรถไปอีกทาง... ทางที่มุ่งหน้าไปเขื่อนกิ่วลมบนถนนที่พาดผ่านลำปางไปพะเยาเชียงรายแทน และเหมือนโชคชะตาฟ้าลิขิตนำพาให้เรามาทางนี้...ยิ่งปั่นเริ่มยิ่งเห็นแดดทอสี เริ่มมีแสงสีทองส่องผ่านมวลเมฆที่กระจายตัวไกลๆข้างหน้า เริ่มเห็นยอดเขาเผยความงามสะท้อนกับแสงอาทิตย์ เริ่มอุ่นใจและรู้สึกโชคดีที่เราตัดสินใจกันมาทางนี้ไม่ล้มเลิกกลับบ้านนอน ยิ่งออกไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่ยิ่งทำให้พวกเรารู้สึกว่าเป็นวันที่อากาศเป็นใจมาก ฝนก็ไม่มี แดดอ่อนๆก็ซ่อนตัวในกรีบเมฆระหว่างทางที่เราปั่น ท้องฟ้าปลอดโปร่งลมเอื่อยๆ เหมาะกับการเดินทางด้วยสองขาบนสองล้อค่อยๆเคลื่อนไปตามทางถนนที่มีรถค่อยๆน้อยลงไป
ยิ่งเมื่อถึงทางแยกเข้าเขื่อนกิ่วลม จากถนนสี่เลนส์ก็กลับมาเป็นถนนสองเลนส์สวนกัน...แต่รถวิ่งน้อยมาก ถนนลาดยางมาใหม่ยิ่งทำให้รู้สึกสนุกกับการปั่นจักรยาน ทำให้พวกเราสปริ้นท์เร่งความเร่งกันเป็นช่วงๆ ผ่านหมู่บ้านป่าเขา และละแวกที่ดูแปลกตา...เพราะว่าเมื่อเราใช้ชีวิตด้วยก้าวที่ช้าลงเราจะมีเวลาชื่นชมรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ผ่านชีวิตเข้ามาในชีวิตเราได้มากขึ้น...
อาจจะเป็นเพราะเป็นบริเวณเขื่อนและป่าเขา พวกเรายิ่งรู้สึกได้ถึงอากาศที่เย็นขึ้น ลมเอื่อยๆ แดดอุ่นๆที่มีมาเป็นช่วงๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้เรารู้สึกไม่เหนื่อยเลย
แล้วพวกเราก็มาถึงสันเขื่อน ระยะทาง 38 กม. จากลำปางไปเขื่อนกิ่วลม พอถึงปุ๊ป ไม่รอช้า พวกเราจัดแจงถ่ายรูปวิวทิวทัศน์หน้าเขื่อนกันพอสมควร
แล้วก็คุยกันถึงเส้นทางกลับ... ไม่อยากกลับทางเดิมแล้ว แต่ถ้าจะกลับอีกทางก็จะต้องปั่นอ้อมไปไกลเลย เพื่อกลับไปตัวเมือง...
"เอางี้ไม๊... เรานั่งแพข้ามไปลงที่ท่าสำเภาทอง แล้วปั่นกลับอีกทางนึง(สายลำปาง-แจ้ห่ม)" หนึ่งในสมาชิกเอ่ยขึ้นมา
แน่นอนว่าเป็นความคิดที่ดี แต่สิ่งที่เราต้องตัดสินใจก็คือเวลาปั่นจักรยานเราคงไม่พกเงินมากเท่าไหร่ เราจึงได้ไปสอบถามราคาค่างวดของการขนจักรยานข้ามแพไปอีกฝั่งท้ายเขื่อนและแน่นอน...เราต้องตัดสินใจเลือกระหว่างเอาเงินจ่ายค่าแพกับข้าวกลางวัน...สนนราคาของค่าแพเป็นการคิดในราคาไปกลับ...(ซึ่งจากราคาก็ดูสมเหตุสมผล) แต่คณะเราจะล่องไปอย่างเดียวและนั่นหมายความว่าพวกเราจะต้องสละแม้ข้าวกลางวัน... มันทำให้เรายิ่งต้องคิดหนักเข้าไปใหญ่... แต่ไหนๆก็ไหนๆ... ขอจัดเต็มสักวันอยู่กับธรรมชาติ ตัดใจจากข้าวกลางวัน...ทุบหม้อข้าวหม้อแกงถ้ายังบ่แลง(ถ้ายังไม่ตกเย็น)บ่ถึงบ้านคงบ่กิ๋นข้าว..(คือไม่ถึงบ้านคงไม่กินข้าวกันเลยทีเดียว...)
ว่าแล้วก็ยกรถจักรยานคู่ใจขึ้นแพไปด้วยกัน... แพคุณลุงพล เป็นแพขนาดเล็ก นั่งได้ ไม่เกิน 10-12 คน มีหมอน ผ้าห่ม เก้าอี้ น้ำดื่ม ให้บริการพร้อม
พวกเราเลิกคิดถึงข้าวกลางวันกันไปเลย... ยิ่งแพเริ่มเคลื่อนออกจากท่าไกลจากเขื่อนมากเท่าไหร่... เราก็ยิ่งคิดว่าวันนี้มันคุ้มค่ากับการปั่นไม่ว่าระยะทางไกลขนาดไหนที่ผ่านมาหรือไม่ว่าที่เหลือเราจะต้องปั่นอีกเท่าไหร่ก็ไม่ได้ทำให้เราคิดอะไรไปไกลมากกว่าที่เราจะรู้สึกรื่นรมย์ไปกลับบรรยากาศที่มีอยู่ตรงหน้าเราตอนนั้น ขอเก็บเอาภาพมาฝากกันอย่างที่เห็น ยิ่งเวลานั่งบนแพเอาเท้าจุ่มน้ำ ลมที่พัดผ่านมาตามหุบเขาผ่านตัวเราที่ล้อมรอบด้วยธรรมชาติสีเขียว ฤดูหนาวลมเอื่อยๆ แดดอุ่นๆ เสียงน้ำและเท้าของเราที่แหวกน้ำไปมันช่างทำให้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่พิเศษ เหมือนเวลามันเดินช้า เหมือนเราจะเพลิดเพลินตาเพลินใจไปกับทุกๆจังหวะที่เข็มนาฬิกามันเคลื่อนไป
ลำปางไม่ไปไม่รู้ อยู่ใกล้แค่นี้แต่กลับไม่เคยมา...
วิวนี้ทำให้หลับไม่ลงจริงๆ
ที่เห็นนั่น ไม่ใช่ซากอารยธรรมแต่โบราณนะคะ... มันคือโรงงานปูนซิเมนต์ไทย ค่ะ
สิ่งที่เราจะเสียดายสำหรับทริปนี้ก็คงมีอย่างเดียว...คราวหน้าขอพกข้าวเหนียวหมูปิ้งใส่กระเป๋าไปด้วยระหว่างเดินทางคงจะดี
แพที่พวกเรานั่งเป็นแพขนาดเล็กสุด นั่งได้ 10-12 คน มีพวกเราสามคน+จักรยานสามคัน กับคุณลุงพลคนขับ ก็ดูจะหลวมๆสบายๆ...
หรือถ้าต้องการร้องเพลงคาราโอเกะ กินข้าว ปาร์ตี้ ก็มีแพใหญ่หลายขนาด ให้บริการด้วยค่ะ
อยากฝากกระทู้นี้ไว้ให้กับคนที่รักธรรมชาติ รักการท่องเที่ยว มาล่องแพที่เขื่อนกิ่วลม จ.ลำปางกันสักครั้ง ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ
ใครที่อยู่ลำปางแล้วไม่เคยมา ต้องมาให้ได้นะคะ... ใครที่เคยมาแล้ว ก็มาได้อีกค่ะ
ส่วนใครที่ไม่ได้อยู่ลำปาง อย่าลืมแวะมาเที่ยวนะคะ มาสัมผัสธรรมชาติด้วยตัวเอง
นั่งบนแพแล้วไม่ต้องทำอะไรมากไปกว่าแค่ปล่อยเวลาลอยไปกับแพ ดูใบไม้ที่โรยราไปตามฤดูหนาวกับท้องฟ้าโปร่งๆวันโล่งๆที่ไม่ค่อยมีผู้คน...