..***..
  บนถนนเส้นหนึ่งภายในประเทศไทย และเรื่องราวที่ผ่านมานานแต่ไม่เคยลืม
..
..
    เหตุเกิดภายใต้ไอหนาวและหมอกควันจางๆ
ย้อนหลังไปเมื่อหลายปีก่อนที่โทรศัพท์มือถือจะมีกล้องชัดระดับล้านพิกเซล
ทุกการเดินทางถูกเก็บไว้ด้วยเลนส์เรติน่าม่านตา บันทึกเขียนซ้ำด้วยเมมยี่ห้อความทรงจำ
ปั๊มน้ำมันบางปั๊มยังไม่เปิดให้บริการ การเดินทางลำบากกว่าปัจจุบัน น้ำมันขีดสุดท้ายกระพริบ
เพื่อแจ้งเตือนว่า ถ้าหาปั๊มไม่ได้
แกจงหยุดตรงนี้ซะ อย่าได้ฝืนเดินทางต่อ
รถกระเทยอันเดอโบนสีเหลืองอร่ามตัดกับสีดำขลับ พาดด้วยสติ๊กเกอร์กราฟฟิคสวยงาม
ที่เด็กปั๊มชอบถามว่า"โซนิครุ่นใหม่เหรอพี่"ในสมัยนั้น .. .. จอดรอความหวังริบหรี่ โดยไร้วี่แววของรถคันใดสวนทางมา มีเพียงหลักกิโลที่บอกระยะทาง
วิวข้างทางที่ห้อมล้อมด้วยภูเขา เสียงนกร้องได้ยินแว่วแผ่วๆ
การตัดสินใจสุดท้าย
ฝืนขับต่อโดยใช้รอบเครื่องน่ารัก
เดินทางต่อไปได้อีกราวสามสิบกว่ากิโล ในขณะที่ปั๊มหลอดที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปสุดปลายถนนราวห้าสิบกว่ากิโลเมตร
...
...
พรึ่บ ว็อดๆๆๆๆ เสียงเครื่องยนต์ดังก้องกังวานในช่วงน้ำมันเฮือกสุดท้าย แสงไฟหน้ารถดับลง
--
--
เสียงของความเงียบบรรเลง
รถกระเทยสีเหลืองๆจอดรอความหวังว่าจะมีใครสักคน สักคัน ผ่านมา จนเวลาเลยล่วงไปเกือบชั่วโมง
ด้วยความหิว เหนื่อยล้า หวาดระแวง คนขับเปิดกระเป๋าสะพายหลังหยิบหนมปังกับน้ำที่พกมาเพื่อจะกินดับความหิว
..
..
สุดท้าย_ _ _ สายตาเหลือบเห็นขวดแป็บซี่ 2ลิตรที่ใส่น้ำมันสำรองไว้ตั้งแต่เริ่มเดินทาง =_=
..
สบถด่าตัวเองในใจเบาๆ
5' เอ้ยยยยย จอดรอทำเฮียอะไรตั้งนาน นี่มริงลืมได้ไงแว้
..
..
  เค้าโครงเรื่องจริงจากการเดินทางของหนุ่มน้อยหน้าตาดี ที่เคยยางรั่วแล้วบดยางเป็นสิบกิโลโดยลืมว่าพกที่ปะยางฉุกเฉินมาในกระเป๋าด้วย
ถ้าใครเคยอ่านกระทู้เก่าๆตอนไปสังขละแล้วกลับตอนกลางคืนอาจจะพอจำได้
คนหน้าตาดีที่ขอบขับรถและขี้ลืม=_=
..
..
เตรียมทุกอย่างในการเดินทางให้พร้อมนะครับ แล้วอุปสรรคจะไม่เกิด ที่สำคัญ "อย่าลืมว่าเตรียมอะไรมาบ้าง"


ปล.เวลาฉุกเฉินหาหลักกิโลใกล้ตัวแล้วดูเลขสลัก มันจะบอกเราว่าเราอยู่หลักกิโลเมตรที่เท่าไหร่ เวลาโทรขอความช่วยเหลือเค้าจะให้การช่วยเหลือเราได้ง่ายขึ้น
ปล2.ถนนบางเส้นที่ไม่มีหลักกิโลเราควรจำจุดสำคัญหรือสิ่งปลูกสร้างสุดท้ายที่เห็นให้แม่นเพื่อแจ้งเหตุต่างๆที่อาจเกิดขึ้นได้
..
..
ราตรีสวัสดิ์ครับ

รูปประกอบเกี่ยวข้องกับเนื้อหาแค่ไม่กี่อย่างครับ