หนูกับน้องชายที่เป็นนักเรียนขึ้นรถด่วน จากลำปาง - กรุงเทพ เวลา 19.19 รถไฟถึงกรุงเทพ เวลา 06.50
รถตู้นอนชั้น 2 คันที่ 4 เลขที่นั่งของหนูกับน้องชายเลขที่ 11 กับ 8 กับ 11  (เตียงนอนชั้นบน)

บ้านหนูอยู่แคราย แต่หนูกลับไปหาญาติ ช่วงปีใหม่ที่ลำปาง
น้องชายยังเรียนอยู่เทคนิคลำปาง

พอหนูขึ้นรถมาก็เห็นผู้ชายคนนึงแอบมองหนูอยู่ตลอดทางเลยค่ะ
มองไม่วางตา หนูหันไปมองหลายรอบก็ยังมองอยู่ไม่ละสายตา
หนูละอึดอัดมาก ก็พูดอะไรก็ไม่พูด มองอยู่นั่นแหละ
นี่ถ้าหนูมาคนเดียวคงกลัวขรี้หักในลงรถไปตั้งแต่ถึงปากน้ำโพธิ์แล้วค่ะ
สะกิดน้องให้หันไปดู น้องหันไปแล้วบอกหน้าตามันน่ากลัวมาก
ขนาดน้องชอบต่อยชอบตีเป็นเด็กแว้นประจำลำปาง
เห็นหน้าคนนั้นแล้วยังสยองเลยค่ะ

มีหนนึงหนู หนูหันไปมองอยากจะถามว่าเป็ฯเชี่ยไรหนักหนา มองอยู่ได้ นางก็หลบตา  
หนูเลยหันไปทางน้องชายแล้วชวนคุย กลัวคนนั้นรู้เรื่องว่าเราพูดไรกัน เลยพูดเป็นภาษาคำเมือง ตลอด
บอกให้น้องชายหันไปถามมันเลยจะเอาไง แต่น้องก็ไม่กล้า กลัวมันมีปืนมีมีดค่ะ
แต่หนูชักไม่ไหวแล้ว เป็นไงเป็นกันเลยหันไปถามว่า พี่ พี่ อีกนานไมกว่าจะถึงกรุงเทพ(จริงๆ จะถามว่า
เมิงเป็นไรมากมั้ย มองกรูอยู่ได้ อึดอัดรู้มั้ย แต่ไม่กล้าอะ แหะ แหะ


จนมาถึง หัวลำโพง หนูต้องเดินผ่านคนนั้นตอนลงรถ เลยยิ้มให้ทีนึงเพราะกลัวมาก
พอเดินไปกะลังจะลงรถก็กลัวเขาจะเข้ามาทำร้าย เลยหันไปอีกที ก็ยังเห็นนั่งจ้องหน้าหนูอยู่อีก
เหมือนคนโรคจิตเลยอะ เลยยิ้มแหยๆ ส่งไปอีกทีนึง
พอลงจากรถได้ หนูนี้โล่งอกเลย รีบพาน้องไปขึ้นแท็กซี่แบบวิ่ง 4 คูณร้อยเลยค่ะ
พอจะขึ้นแท็กซี่ OMG โรคจิตคนนั้นเดินมาหาถึงแท็กซี่เลยอ่ะ หนูตกใจขาแข็งวิ่งไม่ออกเลย

เขาเข็นมอไซค์มาถึงแล้วถามเราด้วยว่าจะไปไหน ตกใจไม่รู้จะทำไง แต่กลัวมาก
ว่าจะตามเราไปถึงบ้าน เลยบอกไปว่าเดอะมอล์ ท่าพระ ค่ะ  
คนนั้นยังไม่ยอมปล่อยเราไปอ่ะ พูดอีก ถ้าเท็กซี่มันบอกเหมา อย่าไปละ  


หลังจากนั้นหนูรวบรวมความกล้าเดินขึ้นแท็กซี่ปึดประตู โหย วินาทีนี้รู้สึกโล่ง
เหมือนขรี้ออกมาสุดๆ ยังไงยังงั้นเลยค่ะ อาการหน้าซีด ใจสั่น ตัวเย็น มือแฉะค่อยๆ หายไป
หนูเลยหันไปโบกมือ แล้วยิ้มให้ เพราะยังไงก็ไม่ต้องเจอกันแล้ว เฮ่อ เกือบตายแล้วเรา

พอรถออกมาไม่เท่าไหร่ น้องชายสะกิดให้ดูค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
โรคจิตนั่น ขี้มอไซค์ตามมาค่ะ ตายแน่เรา จะเอาไงดีเนี่ย ตอนนี้หนูทำไรไม่ถูกแล้วได้แต่นั่งตัวสั่นร้องไห้
พี่คนขับแท็กซี่มองผ่านกระจกมองหลังถามว่าน้องเป็นอะไรเหรอ หนูตอบไม่ถูกเลย ปากเปิกสั่นหมดแล้วตอนนี้
ได้แต่นั่งร้องไห้

น้องชายหนูเลยบอกว่ามีคนขี่มอไซค์ตามมา เห็นตามมาตั้งแต่อยู่ลำปางแล้ว
เลยบอกให้พี่แท๊กซี่ขึ้นทางด่วนไปเลย มอไซค์จะได้ตามขึ้นมาไม่ได้
พี่แท็กซี่เลยเลี้ยวรถเข้าทางด่วน น้องหันไปมองว่ามอไซค์ยังจะตามมามั้ย
บอกให้หนูหันไปมอง หนูนี้ไม่กล้าเลยแหละ ตัวแข็ง ปากสั่น มือแฉะไปหมดแล้ว


ขอเตือนภัยสาวๆ นะคะ นี่ขนาดมากับน้องชายนะ ยังเจอแบบนี้ ยิ่งคนบอกกันว่าบนรถไฟอันตราย
หนูนี้นอนไม่หลับเลยค่ะ ไปไหนมาไหนยิ่งไม่กล้าไปคนเดียวใหญ่เลย ต้องระวังตัวตลอดเวลา
ถ้าเจอคนนั้นอีกที หนูคงตกใจตายไปเลยค่ะ ทีนี้ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ


ที่แท็กมอไซค์ เพราะเห็นคนนั้นขี้มอไซค์
เผื่อจะได้ช่วยกันระวังคนนี้นะคะ









(ป.ล. นี่เรื่องแต่งนะครับ เอาขำๆ นะ คนที่โดนแต่งล้อก็อย่าโกรธนะครรับ
ขออวยพรให้เจอน้องเขา และได้เป็นแฟนกันนะ จู๊ฟ จู๊ฟ จู๊ฟ)