วันนี้ขณะกำลังขับรถไปกินข้าว ก็ขับมาถึงจุดกลับรถ คันหน้าก็กลับรถตามปกติ ต้องบอกก่อนว่า ถนนเส้นนี้เป็นแบบ ไป - กลับ เลนเดียวไม่ใหญ่มาก ซึ่งมีเกาะกลางถนนเล็กๆคั่นกลาง ขณะกำลังกลับรถตามคันหน้า ซึ่งคันหน้าก็ได้กลับรถจนไปอยู่ในเลนตรงปกติแล้ว แล้วรถเราก็กลับรถมาได้ครึ่งคันเท่านั้นแต่ไปไม่ได้เพราะติดคันหน้าที่จอดอยู่ จากนั้นไม่คิดไม่ฝัน คันหน้าก็ถอยหลังง ขุ่นพร!!! ไอ้เราก็บีบแตร ดังสนั่นจนคนสองข้างทางหันมามอง คือจะถอยหนีก็ถอยไม่ได้เพราะถนนมันแคบมากแล้วมีรถรอกลับรถคันหลังจี้ตามมาติดๆ  จะเบี้ยงหลบก็เบี่ยงไม่ได้ จากระยะห่างราวๆ  4 - 5  เมตร คันหน้าถอยหลังมาเร็วมาก ชนเข้าอย่างจัง โดยรถเรามีรอยบุบทางด้านซุ้มล้อหน้าด้านขวา จากนั้นคู่กรณีที่เป็นชายแก่ท่าทางใจดี มีอายุก็รีบเปิดประตูลงมาเจรจา

มนุษย์ลุง : หนูๆ เดียวจอดข้างหน้าได้เลยนะ เอารถหลบก่อนแล้วเดียวลงมาคุยกันลุงผิดเอง เดียวลุงรับผิดชอบทุกกรณี

ไอ้เรากะ โอ๊ะ มารยาทดีแท้แฮะ รีบลงมารับผิดไม่รีรอเลย ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปตอนรถชนแล้วก็เลยเอารถขับไปจอดข้างทางด้านหน้า ก่อนที่ลุงคนนั้นจะรีบเดินมาขอโทษที่รถด้วยน้ำเสียง อบอุ่นและมารยาทดีอีกเช่นเคย

มนุษญ์ลุง : "โอ้ยเนี่ยลุงต้องขอโทษด้วยนะ ลุงไม่ได้ตั้งใจจริงๆพอดีกลับรถมาแล้วเจอเพื่อนก็เลยจะถอยรถไปคุยกับเพื่อน (ลุงถอยรถ จะไปคุยบนถนนเลนเดียวเนี่ยนะะ แถมมีรถต่อท้ายมาอีก - -')  ลุงอยู่แถวนี้ไม่ต้องกลัวไรนะ ลุงรับผิดชอบทุกอย่างเอง"

เรา : "อ๋อ ค่ะๆๆ (รถเราซุ้มล้อหน้าขวาบุบเป้นรอยประมาณคืบนึง แต่ของลุงท้ายด้านขวากันชนบุบบี้ ไปครึ่งนึงไฟท้ายแตก)"

จากนั้นยังไม่ทันได้ทำอะไรลุงก็รีบเดินมาคุย

มนุษย์ลุง : "เนี่ยไม่ต้องกลัวนะมีอะไรลุงรับผิดชอบเอง ลุงอยู่แถวนี้ " แล้วลุงก็เริ่มอ่านโปรไฟล์ตัวเองให้ฟัง "ลุงเนี่ย เป็นรอง ... ที่เทศบาลตรงนี้เอง เป็นหัวหน้าชุมชน เป็นผู้นำหมู่บ้าน เป็นรองผุ้นำ ... แล้วลุงเนียนะ มีเพื่อนเป็นสารวัตร เป็นตำรวจ โรงพักเนี่ยลุงนะเทบไม่อยากขึ้น ขึ้นไปแล้ว จะลงไม่ได้ตำรวจจะชวนกันกินเหล้าหมด รู้จักทุกคนตั้งแต่ผู้กำกับ ยันจ่า วินรถตู้ข้างหน้านี่ ลุงก็คุมนะ วินมอเตอร์ไซค์นี่ลุงก็คุม พอกำลังจะไปแจกของขวัญวันเด็กน่ะ ต้องไปเป็นประทาน ลุงป็นทหารเก่าด้วยนะ ใครๆแถวนี้หนูถามเค้าได้ต้องรู้จักลุงทุกคน "

ผู้คนทีเดินทางสัญจรผ่านไปมา ที่เห้นเหตุการณ์และเดินผ่าน กว่า 70% ก็ทักทายลุงแล้วก็ยกมือไหว้ แต่ต้องขอบอกไว้ก่อน ลุงไม่ได้จะข่มขู่อะไรนะ พูดสุภาพ ติดตลกตลอด มีความเป็นผุ้ใหญ่และกะชอบพูดบอกโปรไฟล์นิดหน่อย 5555 จากนั้นลุงก็เริ่มเล่าว่าเคยไปเป็นประธาน งานอะไรบ้าง ก็จะมีเช่น งานเดินการกุศล งานเวียนเทียน งานแจกของ เคยไปกินเลี้ยงร่วมรุ่นกับใครบ้าง เอารุปมาโชว์ด้วยนะ -__-'

เรา : "ลุงคะ เดียวหนูโทรหาประกันแป๊ํปนะคะ"

ทันทีที่ขอตัวโทรหาประกัน ลุงรีบมาประชิดตัวทันที

มนุษย์ลุง : "เนี่ยลุงรู้จักแถวนี้หมดเลยนะ (ครั้งที่แสน) เอางี้ได้มั้ย รถหนูไม่เป็นไรมาก แค่รอยบุบแค่นี้ลุงให้สองพันแล้วจบกันของลุงเป็นมากเลยนะ ซ่อมก็คงเหยียบหมื่น แต่รถหนูไม่เป็นไรเลย เอาแบบนี้ละกันนะ"  ตึ่ง ! โป๊ะ !

เรา :"ฮะ \00/ เอ่อคือพอดีว่าเรียกประกันไปแล้วอ้ะค่ะ"

มนุษย์ลุง : ตอนนี้เริ่มลุกลี้ลุกลุน "งั้นเอางี้ได้มั้ยรถหนูประกันชั้นหนึ่งแต่ว่ารถลุงไม่มีประกัน หนูช่วยบอกประกันไปว่าขับรถมาชนตูดลุงได้มั้ย ถือว่าช่วยกันนะ เนี่ยลุงรู้จักแถวนี้ ........... (วนเหมือนเดิม)"

เรา : "อ่อ ลุงคะ หนูไม่แน่ใจว่าราคาเท่าไรอ้ะคะเรียกประกันดีกว่านะคะ" เนื่องจากแถวนั้นเสียงดังมากเราเลยหลบมาคุยกับประกันในรถแล้วเล่าให้ประกันฟังไปหมดแล้ว แต่ลุงกะไม่ละความพยายาม ยังคงเดินกระวนกระวายอยุ่นอกรถ

มนุษย์ลุง : เนี่ยรอยแค่นี้ไม่เป้นไรมากเลย ช่วยลุงหน่อยเถอะนะ ลุงเนี่ยใจนักเลงนะ รถมอเตอร์ไซค์มาชนเสียหลายหมื่นลุงยังช่วยเลย ถือว่ากันเองละกัน ถ้าไม่อย่างนั้นนะ เราต้องขึ้นโรงพักนะ ต้องโดนปรับข้อหาขับรถประมาท ถ้ายอมตรงนี้นะ เดียวค่าใช้จ่ายต่างๆลุงออกเองลุงเรียกตำรวจมาเคลียร์เลย เถอะน่าช่วยกันช่วยกัน ก็ไม่อยากให้ขึ้นโรงพักหรอกนะ แล้วอีกอย่าง เนี่ย ถ้าลุงจะพูดว่าหนูมาขับรถชน ถ้ามีการถามพยานแถวนี้นะ พวกลุงทั้งนั้น ไม่มีใครกล้าบอกว่าลุงถอยไปชนหรอก แต่ลุงอ้ะใจนักเลงนะ ลุงมีตำแหน่งหน้าที่มีหน้ามีตาแถวนี้ ลุงแฟร์ๆ แล้วก็ยอมรับ แต่ถ้าจะหาพยานไม่มีใครเป็นให้หนูหรอก"

มนุษย์ลุงพยายาม พูดติดตลกปนอารมณ์ขัน ทั้งขู่ ทั้งปลอบเรียกว่าจะให้ยอมรับว่าไปชนตูดลุงท่าเดียว แล้วก็เจรจาว่าจะจ่ายให้สองพัน - สองพันห้า สำหรับค่าเสียเวลา แล้วให้ประกันเคลมทั้งเราและลุง แล้วก็เดินวนๆดูรถเราหลายครั้งแล้วก็พูดกับเราว่า เนียลุงว่าไม่เกินสองพัน รอยจิ๊ดดเดียวเอง ตีออกหน่อยก็ไ้ดแล้ว เชี่อลุง เพราะว่าลุงเนี่ย......... (ครั้งที่ห้าแสน)

ไอ้เราก็หน้าตาซื่อๆค่ะตลอดยิ้มตลอด อ่อนน้อมตลอด ลุงเห็นแบบนั้นเลยระเบิดพลัง Top form ร่างเก้า พอประกันมา ลุงรีบไปตบบ่าประกัน แล้วก็บอกว่า
"ผมเนี่ย......... (เล่าใหม่) ผมยอมรับแบบแมนๆเลยนะว่าถอยหลังมาชน (คือไม่ยอมรับไม่ได้แล้วเพราะเอาแอ๊บว่าโทรไปเล่าให้พ่อฟังและพ่อโทรไปคุยกับ 0 ประกันแล้ว ตามจริงไม่ได้โทรเบยย) ทีนี้ น้อง พอ - จะ - ช่วย อะไรพีได้มั้ย" ลุงเน้นเสียงมากประกันมองหน้าเราเราก็ยิ้มม หัวเราะ เราเลยบอกว่า
"ต้องขอประทานโทษคุณลุงด้วยนะคะ หนูอยากช่วยลุงจริงๆค่ะ นี่ถ้าเป้นรถหนูเองรอยแค่นี้หนูไม่ติดใจเลยค่ะ แต่ว่าเป็นรถพ่อเลยต้องบอกพ่อก่อน แล้วหนูก็ไม่คาดคิดเลยว่าพ่อจะโทรไปคุยกับ 0 ค่ะ คงจะต้องเป็นไปตามเนื้อผ้าแหละค่ะ หนูเกรงใจคุณลุงมากนะคะ" หันมาเหลือบมองแฟนเห็นแอบบหัวเราะกิ๊กก 555 ทีนี้ลุงมามุขใหม่

"งั้นเอางี้ละกันน้อง แผลเล็กแบบนี้ นี่น้องเจ้าของเค้ากะไม่ได้อะไรเพียงแต่ว่าบอก 0 ไปแล้ว พีตีให้ 2000 น้องเอาเงินไปแล้วจบได้มั้ย"

ต้องขอชมว่า ณ จุดนี้ประกันหัวไวมากค่าาา

"อ่อ ครับพี่แผลแค่นี้ผมว่าก็ไม่เกินพันสองพันหรอกมั้งครับน้อยมากอ้ะครับแต่ยังไงก็ต้องรออู่แจ้งอีกทีนะครับ งั้นเอางี้นะครับเดียวผมเขียนไปยอมรับสภาพหนี้แล้วก็ขอถ่ายรูปพี่ไว้นะครับ"

มนุษย์ลุงดีใจมากข่าาา คิดว่าค่าใช้จ่ายไม่เกินสองพันก็ชมพนักงานใหญ่ว่าทำงานดี เข้าใจลุง แถมบอกว่า เนี่ยรอยแค่นี้ไม่เกินสองพันร๊อกก ถ้าเกินนะ คุณไปฟ้องเอาเลย ผมให้แค่สองพันเท่านั้นละ แล้วกะหัวเราะ ชมเราด้วยว่าอ่อนน้อมม และเป็นเด็กดี แต่สุดท้ายเนี่ยหันมาบอกว่า อะไรก็ดีนะ แต่ใจแคบมากนะหนู แต่ลุงก็ไม่โทษหนูหรอกคนเราต้องใจกว้างๆนะ ตอนนั้นไอ้เราก็ผสมโรงกับประกันไปว่า แผลแค่นี้ไม่น่าเกินสามพันหรอก แถมก่อนลุงจะกลับด้วยความรู้สึกว่ามีชัยชนะ เราก็ยังขอโทษขอโพยลุงว่าขอโทษนะคะทำให้เสียเวลา นี่ถ้าเป็นรถหนูนะ หนูไม่ว่าเลยจริง จริ๊งงง ลุงจากไปด้วยความรู้สึกเป็นผู้ชนะแถมตบบ่าตบไหล่เราใหญ่และก็แนะนำกับประกันว่ามีอะไรมาตามลุงได้นะเพราะว่าลุงน่ะเป็น ......

ถ้าเรืองจะจบแค่นี้ คห อื่นๆก็คงจะรู้สึกว่า จขกท อ่อนดูรถไม่เป็นและไม่ทันลุงสินะ แต่ช้าก่อนนนน ยังมีภาคจบเล็กๆ

จากนั้นเหลือ เรากับประกัน เราหันไปบอกประกันตอนเขียนใบเคลมว่า "พี่ตรงไหนบุบบ้าง ฝากระโปรงนะ ไฟหน้าร้าวด้วยนะ แล้วซุ้มล้อโค้งเข้ามาด้วยนะ แล้วบังโคลนหน้ามันย่นเข้ามาด้วยนะ เขียนให้หมดนะคะ ^_^ มันไม่ใช่แค่บุบนะคะ แต่หนูขี้เกียจเถียงลุงเค้า คนแบบนี้ให้เค้าโม้ไปเถอะค่ะ ขัดก็คงไม่ได้ ทั้งหมดนี่ตีราคาได้ราวๆเท่าไรนะคะ พอดีพ่อหนูมีอู่อยู่ น่าจะราวๆ 2x,xxx ใช่มั้ยคะ"

พนักงานเคลมประกันก็รีบเขียนๆจดๆ "ผมก็ว่าราวๆ 2x,xxx เหมือนกันครับ ถ้าบอกไปลุงเค้าคงไม่ยอม"

กรณีนี้ จขกท คิดว่า ถ้าลุงรุ้ว่าทั้งหมดกี่บาท ลุงคงไม่ยอมเซ็นรับสภาพหนี้โดยแท้ ก็คงจะเล่าว่าผมเป็น ...... ไปอีกนาน แต่ลุงพลาดเองนะ ที่ลุงไม่อยู่ตอนเค้าเขียนใบเคลม ไอ้เรากะไม่อยากเตือน ไว้เจอบิล บริษัทไปเรียกเก็บที่บ้านละกันนะลุง ^_^ บริษัทก็คงว่างฟ้องร้องลุงแหละ หวังว่า ตำแหน่งอภิมหึมาของลุงจะช่วยได้นะค๊าาาา

ปล 1 : รถจขกทยังขับได้สบายมั๊ก
ปล 2 : หัวเราะทีหลังดังกว่า และตำแหน่งเป็นเพียงสิ่งไร้ค่ามาๆ ถ้ามาพร่ำให้กับคนที่ไม่รู้จักมัน