แลดวงโสมโคมฟ้า เมื่อคราหมอง
พรายละอองเมฆเทา คลุมเคล้าสี
สู่ห้วงกาฬม่านฟ้าหม่นราตรี
พาฤดีวิตก อกระทม

โอ้ จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า เศร้าเหมือนข้าฯ
เฝ้าห่วงหา คอยหาย อกไหม้ขม
ผะแผ่วโรยโหยไห้ตรอมใจตรม
น้ำตาพรมชื้นชุ่มโศกสุมทรวง

เฝ้านับคืนข้างแรม รอแย้มเยือน
ขึ้นคล้อยเดือน ส่องใส ไสวสรวง
หวังอาบไล้ฉายรัศมิ์จำรัสดวง
ตามคำล่วง สัญญา ว่าต่างมอง

แม้ไกลเหลือ เมื่อแล ณ แขไข
จุดสองนัยน์ นัดพบ สบแสงส่อง
ประสานรัก ร่วมเรียง เคียงใจครอง
เพียงเราสอง มองจันทร์ นั้นดวงเดียว

ไย เมฆจอง ปองร้าย คล้ายกลั่นแกล้ง
ยามแรมแสง ลางเพรื่อ เหลือเพียงเสี้ยว
กว่าเพ็ญย้อน เดือนครั้ง เฝ้าหวังเชียว
มากราดเกรี้ยว กลืนเลือน เชือดเฉือนใจ

หวาดระรัว กลัวเป็น เช่นลางร้าย
รักสลาย กลายลับ ดับไฉน
หวั่นวิตก อกผวา ร่ำอาลัย
เธอรู้ไหม ..เฝ้าพ้อ วอนต่อจันทร์