**กระทู้นี้ไม่มีอะไรมากครับผมแค่อยากระบาย

เรื่องมีอยู่ว่าผมรักผู้หญิงคนนึงมา9ปี เมื่อก่อนแรกๆก็เหมือนๆจะใช่แฟนแต่ก็พูดไม่เต็มปาก เค้าเคยบอกผมว่าผมเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด
(ณ ตอนนั้น) ผมก็รู้สึกดีนะมีหวังเเหะ เราไปไหนมาไหนด้วยก่อนบ่อยครับช่วงแรกๆ(หลายปีอยู่นะครับ) ไปดูหนัง กินข้าว เที่ยวสัพเพเหระทั่วๆไปตามภาษา ก็ไปกัน2คน ผมก็ยินดีมากๆนะเพราะผมชอบเค้าอยุ่เเล้ว เคยไปพักบ้านเค้า(พ่อเเม่เค้าอยู่ด้วยนะครับ) รู้จักกับแม่เค้าอยู่พอสมควรคุยทางเฟสน่ะครับ ตัวเค้าเองก็รู้ว่าผมชอบเค้านะแต่เคยคุยกันจริงๆจังๆเค้าก็บอกว่า เราคงเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่เค้าก็ยังไปไหนมาไหนกับผมบ่อยเหมือนเดิมพอเวลาผ่านไปเค้าก็มีรุ่นพี่คนนึงมาสนิทด้วย ผมก็รูเเหละว่าคนที่เข้ามาก็คือมาจีบ ดีกว่าผมพร้อมกว่าผมทุกอย่าง ผมตามตื้อเป็นเด็กๆอยู่พักใหญ่ๆงี้เง่าอยู่พอสมควร น่าสมเพชตัวเองเวลามองย้อนกลับไป ผมร้องไห้บ่อยมากเลยช่วงนั้นพลังชีวิตตกต่ำ พอถึงจุดที่ผมยอมรับว่าผมเริ่มจะรู้สึกเหนื่อยอยากจะพอ ผมก็หยุดที่จะตามที่จะคุย ผมส่องเฟส IG เค้าเเทบจะทุกวัน (ไม่รู้ไปส่องทำไม- -*) จนรู้สึกอีกทีเค้าก็เหมือนจะเลิกกันผมโรคเดิมก็กลับมา อยากคุยกับเค้ามากๆ เค้าก็คุยกับผมนะแต่ไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกเเล้ว เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ๆเค้าก็มีเพื่อนร่วมงานเค้ามาจีบ(อันนี้จากการเดาของผมเอง) สรุปก็คือถูก ผมก็ยังไม่ลดความพยายามชวนคุยจนเค้ารำคราญ มีอยู่ครั้งนึงผมถามไปว่า ''ทำอะไรอยู่'' เค้าตอบกลับมา ''คุยlineกับแฟน'' ผมนี้สตั้นไป10วิ okชัดเลย หมาอีกเเล้วตู(ทำตัวเอง)ผมก็ร้องไห้นะ เลยตัดสินใจลบทุกอย่างให้หมด คือตอนนั้นยอมจริงๆครับ ig fc line เบอร์ ผมลบหมด เพื่อนผมอีกคนบอกว่าต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอ ผมบอกเอาเถอะผมอยากจะลืม(จริงๆสำคัญคือผมไม่อยากเห็นรูปภาพหรือตัสอะไร) สู้ไม่เห็นจะดีกว่า แต่ผมก็อดไปม่ได้ ต้องปลดบล็อคเข้าไปส่องตลอด.....เวลาผ่านไปสัก3-4เดือนได้ ผมเริ่มจะไม่คิดถึงเค้าบ้างในบางวันล่ะ(ถ้าไม่มีใครพูดถึงผมokเลย) จนมีอยู่วันเพื่อนผมมันโกหกให้ผมไปหาที่ร้านอาหารสรุปได้เจอกันอีกผมก็พยายามเงียบๆ(คิดในใจพามาทำไมเห้ออ) เหมือนทุกอย่างรื้อฟื้นผมคิดถึงเค้าจัง เค้าดูสบายดี(ไม่ได้มากับแฟนนะ)ก็คุยกันเหมือนเดิมผมก็รักษาฟอมทำเงียบไว้บ้าง(จริงๆผมพูดเก่ง) จนถึงวันสิ้นปีที่ผ่านมา เรา+เพื่อน1คนก็ไปได้สวดมนต์ด้วยกัน ผมมีความสุขนะแต่แค่ชั่วคราวเวลาเค้าหยิบมือถือมาคุยlineผมนี้เห็นเต็มๆว่าคุยกับใคร เค้าดูมีความสุขดีนะครับเวลาคุย ดูhappyดี ตอนนั้นจังหวะสวดมนต์ข้ามปีพอดีเลย ผมสวดๆอยู่เหมือนโดนสตั้นอีกล่ะ...คิดในใจนี้กรูกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่เข็ดอีกเเล้ว!!! หลังจากวันนั้นเราก็เป็นเพื่อนกันในเฟส
อีกครั้ง ผมเห็นเขียวๆขึ้นมานี้อยากจะกดทักไปตลอดแต่ก็รู้สึกตัวว่าไม่ควรๆอย่าทำๆผมขอให้เค้าบล็อคผมเหมือนที่ผมเคยทำเพราะถ้าเค้าบล้อคผมผมจะไปส่องไม่ได้ เค้าก็บอกว่า ''เป็นเพื่อนกันจริงๆไม่ได้หรอ'' ผมก็เสียใจนะผมก็เลยบอกทำให้เค้าเถอะ อยู่แบบนี้ไม่สบายใจเเน่ๆ แต่ ณ วันนี้ก็ยังไม่บล็อค - - ผมมานั่งคิดว่าตกลงผมควรทำไงอะเลือกทนๆอยู่ให้มันชินๆหรือหนีๆไม่ต้องเห็นให้มันลืม ตอนนี้ผมยังรู้สึกว่าเค้าคือคนพิเศษนะ บางทีก็รู้สึกดีตอนที่เห็นเค้าคุยกับแฟน ปกติเค้าจะไม่ค่อยเปิดเผยเรื่องแฟนเท่าไหร่

ที่บอกมานี้ไม่ได้ต้องการคำเเนะนำอะไรนะครับผมแค่อยากมาระบาย บางทีก็เหมือนจะมีคนเข้าใจบางทีก็ไม ขอบคุณที่อ่านนะครับ