ก่อนอื่นเลยผมต้องขอแนะนำตัวเองก่อน ผมไม่ขอเอ่ยชื่อละกันเนอะ ผมเป็นเด็กมหาลัยปี1ย่านสยามครับ มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า 555555
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ช่วงที่เรียนชั้นมัธยมปลายผมไม่ถึงกับหล่อหรือเท่ครับ หน้าตาพอใช้ได้เกินมาตราฐานมาหน่อย ผมมีรุ่นพี่,รุ่นน้องรุ่นเดียวกันมาชอบอยู่บ้างเรื่อยๆแต่ไม่เยอะมากอะไรขนาดนั้น ถึงจะอย่างนั้นผมก็ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนครับ ใครทักมาก็ตอบไป ไม่ผูกมัดอะไรกับใคร ไม่ได้หน้าม่อด้วยครับ ฮ่าๆๆ จนมาช่วง ม.6 เทอม 1 ครับ ด้วยความเป็นพี่ใหญ่สุดในโรงเรียนทำให้รุ่นน้องในโรงเรียนรู้จักครับ วันนึงบังเอิญเจอรุ่นน้องคนนึงเป็นเด็ก ม.4 ครับ มีโอกาสได้คุยกัน 10 นาทีน่าจะได้บทสนทนาก็จบลงครับ ผ่านไป2วันผมเห็นชื่อเฟสของน้องเค้าขึ้นหน้าฟีดแรกผมเลยแอดไปครับ แอดไปด้วยความบริสุทธิ์ใจไม่ได้คิดอะไรเลย ผมเริ่มทักก่อนหลังจากนั้นก็ยาวเลยครับ จากเริ่มคุยกันคนละประโยคสองประโยค ก็เริ่มจะมากขึ้น มากขึ้น มากเรื่อยๆ คุยได้อาทิตย์นึงครับ ผมเริ่มใจหวิวๆพอน้องเค้าหายไปนานๆก็เริ่มจะถามตัวเองว่า "น้องเค้าไปไหน ทำอะไรอยู่วะ ทำไมไม่ตอบวะ" เริ่มจะโหยหาละ แต่ผมก็ไม่ได้มีอาการออกนอกหน้าอะไรนะครับ พอน้องเค้ามาตอบเราก็ตอบกลับไปปกติ ไม่ได้ทำให้น้องเค้ารู้ว่าเรารอน้องเค้ามาตอบ คุยกันจนเข้าช่วงเดือนกว่าครับ เจอกันที่โรงเรียนก็ทักโบกไม้โบกมือกันแต่ไกลเลยครับ ฟินมาก 55555 เสียดายมีโอกาสเจอกันน้อยหน่อย(คาบเรียนน้องเค้ากับผมเรียนกันคนละตึก) เราคุยกันจนต่างฝ่ายต่างรู้แล้วครับว่าชอบกัน ยิ่งนับวันผมยิ่งรู้สึกดีกับน้องเค้ามากเลยครับ อ้อผมลืมบอกไป น้องเค้าสูงประมาณ 157 ผิวไม่ดำไม่ขาว ออกแทนๆ ไม่ผอมไม่อ้วนครับหุ่นน่ากอดมาก กำลังมีน้ำมีนวลเลย มีแก้มนิดๆน่าหยิกมาก พูดแล้วหมั่นเขี้ยวเลยอ๊ะ ฮ่าๆๆ เราคุยกันมาจะ2ปีแล้วครับ คุยกันจะครึ่งปีแรกเรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ ทั้งๆที่ผมรุกมากๆ เข้าหาตลอดเจออะไรน่ารักๆจะซื้อไปฝาก เจอที่โรงเรียนผมจะวิ่งเข้าหา เรียกว่าแทบจะกระโดดกอดเลยอ่ะ แต่น้องเค้าเป็นคนใจแข็งมาก ดูไม่ออกเลยว่าน้องเค้าคิดยังไงกับผม หรือว่าเราชอบน้องเค้าแค่ฝ่ายเดียววะ ผมนี่คิดมากมายไปต่างๆนานาเลย จนท้อมากครับ แอบมีช่วงเศร้าเหมือนกัน ถอดใจอยากจะหนีไม่ตอบอยากจะหายไปเลย แต่ทำไม่ได้ครับ ก็คนมันรักนี่ สุดท้ายเราก็เป็นแฟนกันครับ ผมบอกตัวเองมาตลอดก่อนจะเป็นแฟนกับน้องเค้าว่า "ถ้าผมมีโอกาสได้เป็นแฟนกับน้องเค้า ผมจะดูแลน้องเค้าให้ดีที่สุด" น้องเค้าเป็นคนน่ารักมากเลยครับดูแลเอาใจใส่คอยให้กำลังใจเวลาต้อแต้ด้วย ช่วงนั้นผมนี่ละเมอถึงแต่น้องเค้าเลย จะทำอะไรก็มีชื่อเค้าวนเวียนในหัวอยู่ตลอดเวลา ยิ่งจะอ่านหนังสือถ้าได้กำลังใจจากน้องเค้านะ ผมนี่แทบจะอ่านยันรุ่ง 5555555555555 เวลาทะเลาะกันยิ่งน่ารักครับ ส่วนมากจะไม่เรียกว่าทะเลาะดีกว่า อาการจะประมาณว่าน้อยใจกันละนอยด์กัน ละต่างฝ่ายจะต่างเงียบไป แต่สุดท้ายก็ผมนี่แหละใจอ่อน ต้องง้อครับจะผิดจะถูกยังไงผมก็ง้อ ผมแพ้ใจน้องเค้าจริงๆ เฮ้อออ โครตจะรักน้องเค้าเลย ไม่เคยเป็นงี้กับใครมาก่อน น้องเค้าไม่ได้สวยเป็นดาวโรงเรียนอะไรเลยนะ น้องเค้าออกจะเงียบๆในโรงเรียนด้วยซ้ำ ผมอยู่โรงเรียนมาตั้ง3ปีก็ไม่เคยเจอน้องเค้ามาก่อน ถ้าไม่มีเหตุบังเอิญได้เจอกันวันนั้น ผมก็ไม่รู้จักน้องเค้าอ่ะครับ ผมหวงห่วงมากคนนี้ อยากอยู่ด้วยใกล้ๆตลอดเวลา อยากไปไหนมาไหนด้วยกัน อยากเที่ยวด้วยกัน อยากเดินจูงมือ ก่อนจะนอนเป็นบอกฝันดี ตื่นเช้ามาก็อรุณสวัสดิ์ อยากกอดทั้งวันเลย ถ้ากลืนตัวน้องเค้าทั้งตัวได้นี่ผมคงกลืนไปแล้ว แต่ไม่เอา ไม่กลืนดีกว่าผมอยากให้น้องเค้าอยู่กับผมไปนานๆ มาถึงตอนนี้ก็ 2ปีกับ2เดือนแล้วครับ น้องเค้าม.5แล้ว ปีใหม่นี้เค้าไปเที่ยวต่างประเทศกับครอบครับเค้าครับ ผมก็มีแพลนไปเที่ยวเหนือเหมือนกัน ได้มาระบายความรู้สึกลงกระทู้นี้แล้วค่อยสบายใจหน่อย แฮะๆ เพื่อนๆมีโมเมนต์แบบนี้กันบ้างมั้ยครับ อยากฟังเรื่องราวเพื่อนๆ อยากอ่าน อยากจะรู้ว่ามีผู้ชายที่ไหนที่แพ้ใจแฟนแบบผมรึปล่าว 555555555555