วันนี้ตั้งใจไปทำบุญกับแม่ค่ะ ไปซื้อปลาจากตลาดนัดมา

ขอชี้แจงก่อนนะคะว่าบ้านอยู่ต่างจังหวัด แถมไกลตัวเมือง เลยซื้อปลาจากตลาดนัดซึ่งเป็นเขียงปลาค่ะ มีแต่ปลาตัวใหญ่ ๆ
เช่น ปลาทับทิม ปลาจิตรลดา ปลาช่อน ปลาหมอ สำหรับปรุงอาหารเลยค่ะ ไม่มีปลาใส่ถุงเล็ก ๆ ให้

เราเลยตัดสินใจซื้อปลาจิตรลดา 2 ตัวค่ะ ตัวใหญ่เลยล่ะ ที่เขียงมีแต่ตัวขนาดนี้เท่า ๆ กันหมดเลย รวม 2 ตัว 100 กว่าบาทค่ะ
พ่อค้าบอกว่าไม่ให้ใส่น้ำ เดี๋ยวปลาช็อคน้ำ ให้ปล่อยลงแม่น้ำเลย
เรากับแม่ก็พาไปทั้งถุงพลาสติกแบบนั้นแหละค่ะ ไปท่าน้ำใกล้ที่สุด

ถึงท่าน้ำในวัด ** ขอย้ำว่าในวัดนะคะ **  T__T
เห็นมีวัยรุ่นใช้อวนดักปลาอยู่ 3 คน คือยืนในคลองคนละมุม อวนแผ่เต็มคลองเลยค่ะ
ตอนนี้น้ำใส แถมตื้นแค่ต้นขาเองค่ะ (คลองนี้ เวลาฝนตกจะเป็นทางผ่านของน้ำป่าค่ะ มาแรงและเร็วมาก พามาแต่ดินกับต้นไผ่)
ตอนแรกเขาอยู่ทางขวามือเรา เป็นต้นน้ำค่ะ เราก็เลยบอกแม่ให้รีบปล่อย มันจะได้ไหลไปตามน้ำคือทางซ้ายมือเรา

ตั้งคาถาว่านะโมกันเรียบร้อย ผู้ชาย 3 คนนั้นย้ายอ้วนทันทีค่ะ เดินผ่านหน้าเรากับแม่ไปทางซ้ายมือเรา
แม่กำลังจะปล่อย เอาน้ำเข้ากะละมังแล้ว ปลาก็เริ่มว่ายแล้วค่ะ ไม่ช็อคน้ำแน่แล้ว แต่แม่ก็ยังไม่ปล่อยค่ะ ดูทีท่า 3 คนนั้นอยู่

คือ 3 คนนั้นดูสบายใจมาก ร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนานแล้วก็มองมาทางเรากับแม่

ความคิดเราตอนนั้นคือ ปลาร่อแร่เต็มทีแล้วค่ะ มันอยู่ที่เขียงนานมากแล้ว
ถ้าเราจะพาไปปล่อยอีกที่หนึ่ง ต้องขับรถไปประมาณ 10 นาที กลัวมันจะตายซะก่อน นาทีนั้นเลยไม่ได้ห้ามแม่ค่ะ
พอแม่ปล่อยลงไป ปลาดันว่ายอยู่แถวๆริมขั้นบันไดที่เราปล่อยค่ะ คือไม่หายไปในน้ำ เอาไม้เขี่ยก็ไม่ไป

ในขณะที่ 3 คนนั้น ก็ยังดูสนุกสนาน และไม่ละสายตามาทางเราเช่นเดิม

ทำไงได้คะ ปล่อยลงไปแล้ว ตัดใจหันหลังเดินมาขึ้นรถ
แม่เดินนำไปก่อน 3 คนนั้นก็แซวเราใหญ่เลยค่ะ ได้ยินคำนึงว่า ไปแล้วหรออออ แล้วก็หัวเราะกันใหญ่เลย
จนป่านนี้ก็ยังไม่เลิกห่วงปลาเลยค่ะ  แบบนี้เราจะมีบาปติดตัวไหม
นาทีนั้นคิดแค่ว่า พาไปปล่อยที่อื่นไม่ได้แล้ว กลัวปลาตายเสียก่อน แต่พอปล่อยลงไปแล้ว ก็ไม่สบายใจ T__T

อย่าหาว่าเราโลกสวยเลยนะ เราไม่สบายใจจริง ๆ เหมือนเราปล่อยมันไปตายยังไงก็ไม่รู้