อยู่มหาลัยปีสองแล้วค่ะ

รู้สึกแบบนี้มาได้4 ปีแล้วมันแบบรู้สึกเบื่อๆ  ไม่ชอบให้ผู้ชายแซวหรือเข้ามาจีบไม่ได้ว่าตัวเองสวยนะค่ะแต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ...
ส่วนหนึ่งคือเห็นจากคนรอบตัวพี่ เพื่อน ที่พอมีแฟนแล้วมันแลดูวุ่นวายชอบกลมีแต่ปัญหาสุดท้ายก็เลิกกันแล้วมาพร่ำเพ้อกันในเฟซบุ๊ค...
ตัวเองก็เคยมีแฟนนะค่ะไม่ใช่คนโลกสวยอะไร..
แต่ที่ผ่านมาเจอแต่ผู้ชายไม่เอาไหนหวังกับเราแค่อย่างเดียวคือร่างกายสิ่งที่ผ่านมามันเลยเหมือนสิ่งที่เราจำฝังใจเลยรู้สึกเฉยชากับเรื่องความรักเอามากๆ
คิดว่าในอนาคตก็อยู่คนเดียวได้ถึงมันจะมีเหงาๆบ้างบางช่วงแต่จะนึกถึงครอบครัวตลอดค่ะ ทุกวันนี้คิดแค่ว่าจะทำให้ดีที่สุดอนาคตข้างหน้าพ่อกับแม่จะได้สบาย..
มันก็เลยมีคำถามจากคนรอบข้างมาว่า..
ทำไมยังไม่มีแฟน?
ปิดกั้นตัวเองเกินไปหรือเปล่า?
เลือกเยอะเกินไปหรือเปล่า? และอีกบลาๆๆๆ

แค่รู้สึกไม่อยากมีใครนี่มันแปลกขนาดนั้นเลย?

ถ้าแท็กผิดขออภัยค่ะ. 🙏