เรามีแม่ที่ลำเอียง รักพี่คนโตมากกว่าแบบที่ทุกคนดูออกหมดยกเว้นตัวเขาเองยังบอกว่าเขารักลูกเท่ากันทุกคน(เรามีพี่สองคน)

เขาบอกว่าถ้าได้เกรดเอจะให้ตัวละหมื่น แน่นอนพี่ได้ แต่พอเราได้เอ เขากลับบอกว่าไว้รอไปเที่ยวแล้วจะให้ คือเราอยากได้เงินเก็บ ถ้าให้เราเอาเงินหมื่นไปเที่ยวเราคงไม่ไป

พี่เราได้ไปซัมเมอร์ต่างประเทศใช้เงินทิ้งๆขว้างๆได้ แต่เราแค่ขอเงินเพิ่มค่าขนมยังเงียบเปลี่ยนเรื่องไปเลยค่ะ

พี่ไม่ต้องทำงานอะไรเลย แม่ด่าก็เถียง แม่กอดหอมตลอด แม่รักกับเราที่ตามใจแม่ทุกอย่าง งานที่บ้านเราก็ทำ ด่าก็ต้องนั่งฟัง เถียงไม่ได้ เวลาซื้อเสื้อผ้าก็บอกว่ามีไม่ไซต์ ทั้งตลาดคงมีร้านขายเสื้อร้านเดียว

เราเคยโดนพ่อตีเพราะขอค่าขนมเพิ่มแม่บอกพ่อว่าให้ตีมันเลยตีแรงๆ จนช่วงนั้นเรากลัวพ่อเข้าใกล้เลย เราจะสั่นเลยเรากลัวมาก แต่พี่เราโดนพ่อตีเพราะไม่เชื่อฟังพ่อ แม่ให้พี่คนกลางเข้าไปห้ามพ่อไปช่วย

พี่ขออะไรได้หมด เราขออะไรน้อยนักที่จะได้ จนตอนนี้เราต้องเก็บเงินซื้อเอง ไม่เคยขอเกินค่าขนมเลย อยู่แบบลูกคนธรรมดามาก ทั้งๆที่บ้านเราก็มีเงินพอเหลือๆที่จะให้ได้

มันเจ็บมาก เจ็บทุกครั้งที่มองแม่กับพี่ เจ็บมากทุกครั้งที่นึกถึง