เราไปขึ้นภูกระดึงวันที่ 31 ธ.ค.ที่ผ่านมา พร้อมเพื่อนร่วมทางจำเป็นคนนึง ซึ่งเค้าเพิ่งเคยไปภูกระดึงเป็นครั้งแรก โดยมีเราซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้ว ได้อาสาเป็นไกด์เฉพาะกิจให้ คืนแรกก้สร้างวีรกรรมสุดโก๊ะเลยค่ะ ขึ้นมาถึงยอดภูนี่คือเหนื่อยมากทั้งคู่ เราเลยบอกเพื่อนหนุ่มคนนั้นว่า แยกย้ายกันพักผ่อนตามอัธยาศัย เดี๋ยวมาเจอกันที่เต๊น 17.00 น. เพราะเราเดินไปถามเจ้าหน้าที่อุทยานมาแล้ว ว่าจะดูพระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูก ควรไปให้ถึงก่อน 17.30 น. พอถึงเวลานัดหมายของเราสองคน เราก้นำทางอย่างชำนาญเลยค่ะ เดินไปที่ป้ายบอกทาง >>> ผานกแอ่น 2กิโลกว่าๆจากจุดกางเต๊นท์ ยังค่ะ ยังไม่เอะใจ เดินไปเรื่อยๆ เอ๊ะแก ทำไมไม่มีคนเลย หรือเรามาช้า เค้าเดินไปกันหมดแล้ว เดินไปได้กิโลกว่า งานเข้าค่ะ เห็นพุ่มไม้ไหวๆอยู่ไกลๆ หันไปมอง เห็นลูกช้างค่ะ หันมามองหน้ากัน บรรลัยละ แม่มันจะออกมาไหมนั่น ฟ้าก้เริ่มมืด เดินกันอยู่สองคน หันไปมองข้างหลัง มีผู้ชายตามมาอีกคน เราก้เลยหยุดรอ ถามเค้าว่า พี่คะ ทำไมไม่เห็นมีคนเดินมากับเราเลย พี่แกเลยบอกว่า สงสัยเค้ารอเจ้าหน้าที่กันอยู่ พี่เห็นเค้าไม่ออกกันมาซักทีเลยออกมาก่อน ได้ยินแบบนี้ก้เริ่มวางใจค่ะ พี่แกพูดดูดีน่าเชื่อถือ เลยตัดสินใจเดินต่อไปเรื่อยๆ โดยพี่แกเดินนำลิ่วไปเลยค่ะ เรากับเพื่อนก้เดินตามต่อไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหมายค่ะ เห็นแล้ว ป้ายผานกแอ่น แต่เดี๋ยวนะ มันแปลกๆ เฮ้ย เพิ่งนึกขึ้นได้ ผานกแอ่น มันเอาไว้ดูพระอาทิตย์ขึ้นไม่ใช่หรอวะ นาทีนั้นนี่คือหน้าซีดเลย หันไปมองหน้าเพื่อน แก ฉันขอโทษ ดูพระอาทิตย์ตกมันตัองดูที่ผาหมากดูก ส่วนที่นี่เค้าเอาไว้ดูพระอาทิตย์ขึ้นพรุ่งนี้เช้า นาทีนั้นคือนอยมาก เป็นไกด์ที่ห่วยที่สุดในโลก ถึงเพื่อนจะบอกว่าไม่เป็นไรก้เหอะ ก่อนกลับเราก้ไม่ลืมไปตะโกนบอกพี่ที่เดินมาด้วยกันว่า พี่!!!เรามาผิด 555 สรุปคือพระอาทิตย์ตกก้ไม่ได้ดู เดินฟรีไปกลับอีกเกือบ 5 กิโล นอยตลอดทางค่ะ เพราะแทนที่เพื่อนผู้มาครั้งแรกจะได้ดูพระอาทิตย์ตกสองวัน กลายเป็นเสียโอกาสดูพระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูกไป1วัน ...ขอโทษนะแก 555