วันหยุดยาวกลับต่างจังหวัดไปหาญาติๆ แทนที่จะสนุก เป็นอะไรที่น่าเบื่อและกดดันมากเลย เราก็อายุจะ30ละ มีแฟนแต่ยังไม่แต่งงานคบมา3ปีละ ยังไม่อยากแต่งเปลือง มีการงานที่ดีทั้งคู่ ต้องผ่อนบ้านผ่อนรถ เดือนๆนึงก็พอใช้นะแต่จะเอาเงินมาทิ้งกับงานแต่งเอาเงินไปจ่ายงวดรถก่อนป่ะ มันเหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำอ่ะ  น้าๆป้าๆเขาก็มาเล่าลูกบ้านอื่นให้ฟังว่า
น้าๆป้าๆ :เนี่ยลูกบ้านนั้นอายุจะ40ละเล่นfacebook ไปเจอผู้ชายคนนึงคุยกัน3-4เดือนยังไม่เคยเจอตัวกันเลยนะ เขารวยมาก ขนาดไม่เจอกันเขาโอนเงินมาใช้เดือนละหมึ่น วันก่อนมาหาที่บ้านเจอกันครั้งแรกซื้อทองให้2บาทจ้า ไม่พอนะยังจะพาทั้งครอบครัวไปเที่ยวอีกค้างรีสอท เขาโชคดีมากเลยโหหหเจอคนดีขนาดนั้น
เรา: หรอ แล้วไง ดีใจรึ เฉยๆมีปัญญาซื้อ ทำงานได้ไม่ต้องขอใคร
น้าๆป้าๆ:เออก็มีแต่เอ็งน่ะล่ะที่คิดแบบนี้ นี่เขาให้ออกจากงานเลยนะบอกไม่ต้องทำงาน เขาเลี้ยงเอง  ถ้าน้าเล่นfacebookเป็นก็จะหาผัวใหม่อยู่ หาผัวจนแล้วลำบาก
เรา: เออหาผัวจนแล้วลำบาก ก็แต่งงานทำไม ไปหย่าดิ แล้วที่บอกไม่ต้องทำงานเขาเลี้ยงเองเนี่ยเพื่ออะไรอ่ะ เป็นง่อยรึ คนพิการเขายังทำงานเลย ตลก เพิ่งเจอกันจะเลี้ยงเลยรึ
น้าๆป้าๆ:เออ เอ็งมันขวางโลก ก็ผ่อนรถผ่อนบ้านไปเองละกัน
เรา:เอ๊า ก็ผ่อนเองดิ คนมันเก่ง มีความสามารถ ทำงานได้ไม่ต้องขอใคร รอผัวรวยเลี้ยง ถ้ามันตายล่ะ จะเอาอะไรกิน จะหางานที่ไหนทำ ตลกอ่ะ
น้าๆป้าๆ:มีอีกคนนะเนี่ยลูกตำบลโน้นน่ะเพิ่งคุยในfacebookเหมือนกัน เขาเห็นว่าดูแลพ่อแม่ดี เขาอยากหาคนดูแลเขาบั้นปลายชีวิต ผู้หญิงจะ45ละผู้ชายที่มาชอบจะ50 เขาเอาสมุดบันชีมาให้ดูเลยนะว่ามีเงินกี่บาท เขาจะมาปลูกบ้านให้ จะซื้อรถให้ขับ
เรา:ยังๆ ภูมิใจกันจังเลยนะ คนบ้าอะไรจะเอาบันชีธนาคารมาให้คนอื่นดู
เราไม่ได้ภูมิใจหรอกนะ ไม่ต้องมาเล่า ไม่ต้องมาเปรียบเทียบ ถามว่าอิจฉามั้ย มันก็เป็นวาสนาของแต่ละคนนะ เฉยๆเลย เราหาเองได้ ทำไมต้องพึ่งใครด้วย เบื่อบอกกลับบ้านทีไรเจอแบบนี้ทุกที  ไม่อยากจะกลับเลยอ่ะ