ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยกับการเรียนมาก แล้วเริ่มที่จะท้อ แต่ก็มีเพื่อนคอยให้กำลังใจ เราเรียนอยู่ปี1 สถาบันแห่งหนึ่ง เราเรียนคณะวิทยาศาสตร์สาขาที่เกี่ยวเนื่องกับคณิตศาสตร์ คือเราชอบคณิตฯนะถึงไม่เก่งก็เหอะ แต่ใจเราอ่ะ ชอบคณะนิเทศอยากที่จะเรียนคณะนี้ เราเรียนสายวิทย์ - คณิต มาคือก็ไม่อยากเจอ วิทย์แล้ว แต่เราดันติดโควต้าวิทยา ด้วยความที่กลัวจะหลุด เลยจ่ายเงินค่าเทอมไป แล้วเหมือนมันเป็นสิ่งที่พลาดมาก คือมันตัดสิทธิ์แอดมิชชั่น คือก่อนหน้านี้เราสอบตรงบริหาร คือเราไม่ตั้งใจสอบ คิดแค่ไปลองสอบเล่นๆ แต่มันก็ไม่ติดนะ แต่ก็ใจแป่วๆเหมือนกัน พอมาติดโควต้าเหมือนมันดีใจมีที่เรียน ไม่อยากไปไหนล่ะ ก็เลือกที่จะเอาโควต้า เพราะใกล้บ้าน แล้วก็เป็นสาขาที่เกี่ยวกับคณิต คือเราชอบคณิตอยู่แล้ว แต่ทุกอย่างคือผิดคาดไปหมด เราก็เรียนๆๆมาเทอมนึง สอบมิดเทอมเราก็คะแนนต่ำกว่ามิน พอสอบไฟนอลเท่านั้น F มาล่ะคะ วิชาโปรแกรมมิ่ง พอมาเจออย่างงี้เรายิ่งท้อเลย ตั้งใจเรียนนะคะ ถึงไม่ชอบก็ตั้งใจ เราชอบคณิต เราทำข้อสอบคณิต ได้ระดับปานกลาง  แต่เจอแบบนี้ คือเราเริ่มรู้ตัวเองถ้าฝืนเรียนไปมันไม่ใช่ เราไม่ชอบ ยังไงก็ไม่ไหว เราปรึกษาอา อาเราก็บอกให้ฝืนเรียนไปก่อน เราก็บอกอาแบบนี้ เราคุยเรื่องนี้ทีไรน้ำตาเราจะไหล เราอยากซิ่วไปที่อื่น แต่เรามารู้ตัวในวันที่สายไป แต่ก็ไม่สายมาก เรายังมีโอกาศแอดอีกรอบ(หรือป่าว??) คือเราไม่ค่อยรู้เรื่องเรื่องนี้ คือซักว่าติดมีเรียนข้าก็เรียนข้าไม่สน ข้าไม่ดูอะไรเลย จนไม่ไหวเลยต้องถอย แล้วติดอีกอย่างคือเรื่องเงิน เราสงสารแม่คะ แม่เราทำงานคนเดียวในบ้าน แล้ว พ่อ เรารับจ้างธรรมดาบางวันมีงานไม่มีงาน เราอยากเรียน พ่อแม่บอกไม่ไหวก็ไม่ต้อง แต่ใจเราอยากเรียน แต่ไม่อยากฝืนกับคณะนี้อีกแล้ว เราอยากไปคณะที่เราชอบ เราก็เหมือนโดนแม่บ่นว่าจ่ายค่าเทอมฟรี แต่แม่ก็บอกนะว่าถ้าไม่ไหวก็ออกมาไปคณะที่เราชอบ ถ้าแม่มีปัญญาส่งก็ส่ง แม่ตายเมื่อไหร่ค่อยหาทางเรียนเอง คือเราน้ำตาไหลอ่ะ คือที่เรียนๆมาเงินแม่ทั้งนั้น ตั้งใจเรียนจนจบม.6 อยากจะเรียนจบมหาลัยหางานทำ แต่ก็ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ อยากจบไวไวก็มาเจอปัญหา เราคิดว่าเราจะฝืนตั้งใจเรียนคณะนี้อีกต่อไปก็เจออะไรต่อมิอะไรอีก ลงทะเบียนเรียนต่ออีกวิชาไม่ได้เพราะวิชาที้ติดFมันต่อเนื่องกัน ก็เหมือนดองวิชาไว้เรื่อยๆ ล้าช้าไปอีก ตอนนี้เราจะลองสอบแกทแพทรอบ2 เพราะรอบแรกเราไม่ทัน แล้วอีกอย่างคือรับตรงก็ไปกันหมดล่ะ เราคงเหลือแต่แอดมิชชั่น แต่คะแนนเราก็ไม่ดีสักเท่าไหร่ คะแนนโอเน็ตเงี่ย พอรวมๆคะแนนเราแค่หมื่นสามกว่าๆเอง เราเอาคะแนนแกทแพทปีที้แล้วมาลองคิด คือมันแย่มาก เราเหมือนเริ่มสะสมความท้อเลย เหมือนเริ่มขุดหลุมฝังตัวเองไปเรื่อยๆ เราอยากไปเอกชนก็มีปัญหาเรื่องเงิน มันมีแต่ปัญหา ไปหมด เหมือนเจอทางตัน แต่เราก็คิดนะทุกปัญหามีทางแก้ เมื่อเจอทางตันสักวันเดี๋ยวก็เจอแสงสว่าง เราคิดได้ ใจเราคิดได้แต่เหมือนทุกอย่างมันหยุดสั่งงาน เราคิดว่าคนเจอมากกว่าเรามีเยอะแยะ แต่ทำไมเรายังเหนื่อยเรายังท้อ เพื่อน พ่อแม่ ให้กำลังใจมากแค่ไหน เราก็คิดหนักคิดมากอยู่ดี เราเป็นคนตลกนะ ยิ้มง่าย หัวเราะเก่ง บางทีพอพูดแบบนี้ให้แม่ฟังแม่ก็ท้อไปกับเรา บอกว่า คนส่งตังก็ท้อเลย เราฟังเราท้อ เราเลยเลือกที่ไม่อยากเล่าให้ใครฟัง เก็บอัดอั่นมาตลอด แต่ก่อนเรามีอะไรเราพูด แต่พอเราพูดเจอมาพูดสวนตอบ เราจุกอ่ะ เราแค่อยากจะระบายความรู้สึก เราท้อ เราได้ยินคำปลอบใจมามาก สู้ๆนะ ตั้งใจ เหนื่อยได้อย่าท้อ ขอบคุณพ่อแม่ เพื่อนเราที่คอยให้กำลังใจตลอด เราเชื่อว่าถ้าเราผ่านจุดนี้ไป เราคงเข้มแข็งขึ้นอีกเยอะ เราอยากให้มันผ่านไปเร็วๆจัง ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลาอ่านของเรานะ