คือวันนี้อยู่ตรงใต้สะพานก่อนถึงเมเจอร์(รังสิต)หอบเป๋าเดินทางใบใหญ่ ละก็กระเป๋าอีกใบมาจากบ้าน ละยืนรอแท็กซี่ มีตำรวจอีก 2 คนยืนอยู่ ไอ้เราก็ไปยืนโบกแท็ก บอกไปหลังม.รังค่ะ ก็ไม่ไปเลยรับคนต่อจากัราไปแทนพอถามคันถัดไป ลุงไปหลัง ม.รังมั้ยเข้าชี้นิ้วไปมานี่ก็งงเลยปิดประตู ละลุงแกก็มองน่าเราเลยชี้ว่าลุงสรุปไปมั้ย นางก็เมินน่านหนีละก็เขยิบรถไป ละแบบ ตอนโบกแท้กยืนยุตรงแยกแถบจะกลางถนนเลย หอบของกลับมายืนรอตรงที่เดิม ปรากฎว่า พี่ตำรวจเดินมาเลยครับ
ตร : น้อง แท็กซี่คันนี้ไม่รับน้องหรอ!
เรา : อ้อ ใช่ค่ะ
เท่านั้นแหละ ตร ก็บอกให้ลุงเค้าชิดซ้ายเลยแลัวลุงก็เดินออกมาจากรถ ละพูดกะเราว่า ' หนูพูดความจริงสิหนู ลุงไม่ได้ปฏิเสธหนูเลย ลุงบอกให้หนูขึ้นมา ลุงคนทำมาหากินนะ '
เราเลยบอกไปว่า หนูถามลุง2รอบแล้วลุงเมินใส่อ่า เท่านั้นแหละ พี่ ตร แกร ขึ้นเสียงลุงมานี่ ไม่มีสิทไปว่าผู้โดยสาร ขึ้นรถไป เรานี่แบบทำไรไม่ถูกหน้าเหวอ แนวแบบ ไรเนี้ยเค้าจับกันเรื่องไรวะ
เสร็จปุ้บ พี่ ตร ก็ชี้ไปที่ป้ายบนสระพานว่าถ้าแท็กซี่ปฏิเสธ ผู้โดยสารให้ปรับทันที 1000 บาท พี่ตำรวจคนนั้นเลยบอกให้เราไปยืนข้างเค้าบะก็ให้ถือกระเป๋าใบใหญ่ให้ละพอมีแท็กมา พี่ ตร ก็ถือกระเป๋าให้ ละก็เอากระเป๋าขึ้นไปวาง เราก็ขอบคุณเค้าแต่เรากลับรู้สึกผิดกลายเป้นว่าแท็กซี่ลุงคนนั้นต้องเสียเงิน 1000 บาทคือเราเห็นเค้าเขียนใบสั่งให้เลย แบบสงสารอ่ะ แต่พี่แท็กคนที่เราขึ้นมาด้วยเค้าบอกสมควรโดนแล้ว ไม่งั้นไม่สำนึกไรงี้




สุดท้าย เราก็นั่งรู้สึกผิดมาตลอดทางจนถึงหอ เราเลยโทรหาพ่อเล่าให้พ่อฟัง พ่อเราก็บอกว่า อย่าไปคิดมาก กฎหมายมันเป็นแบบนั้นแล้วยิ่งตำรวจอยู่ตรงนั้นลุงแกยังกล้าปฏิเสธอีก แต่เราก็พูดว่าหรือหนูจะเข้าใจผิดจริงๆลุงแกอาจจะรับ พ่อก็เลยบอกว่าถ้าเค้าจะรับ เค้าจะเลื่อนรถหนีทำไม เราก็เลยคิดว่าเออก็จริง แต่ยังไงเราก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดีแต่ตอนนั้นเราก็อยู่ในสภาพพะลุงพะลังแต่ลุงแกยังไม่เห็นใจเราเลย แต่ขอบคุณพี่ตำรวจมากๆคือตำรวจบริการประชาชนจริงๆ