เราท้อแท้มากๆกับการใช้ชีวิตในแต่ละวัน รู้สึกว่า ชิวิตเราหาความสุขยาก มีแต่เรื่องให้ทุกข์ใจ เวลาที่เรารู้สึกอะไร เสียใจอะไร เราไม่กล้าที่จะบอกคนรอบข้าง ถ้าไม่สุดๆจริงๆ แต่คนที่เราเลือกจะบอก ไม่ใช่พ่อ แม่ แต่เราจะบอกแฟนแทนคะ แฟนก็ปลอบใจ ให้พอรุ้สึกดีขึ้นบ้าง  เราวิตก กังวล  และคิดเสมอว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเรา   แล้วก็ร้องไห้ กับสิ่งที่ตัวเองคิด  พอถึงจุดๆนึง เราพยามเบรคตัวเองไม่ให้คิด สวดมนต์ ฟังเพลง หากิจกรรมอื่นๆทำ ก็พอที่จะทำให้ดีขึ้นบ้าง แต่ก็กลับมาคิดอีก  เป็นอยุ่อย่างนี้ตลอด ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยคะ ทรมานเหลือเกิน  เราไม่รู้จะทำยังไง  เราอยากมีชีวิตที่มีความสุขเหมือนคนอื่นๆ อยากยิ้มจริงๆที่ออกจากหัวใจ....เราควรทำยัไงดีคะ