อยากเตือนสติคนที่กำลังเคลิ้มไปกับกระทู้นี้ แล้วคิดว่ามันจะจบสวยเหมือนในนิยาย

อยากบอกในฐานะภรรยา ว่าไม่สนุกนะคะที่สามีตัวเองจะอุปการะเด็กแบบนี้ คิดกลับกัน เอาใจเขามาใส่ใจเราก็พอ

ความศรัทธาในตัวสามี เมื่อมันหมด มันก็เรียกคืนกลับมาไม่ได้ ใครๆก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่ถ้าหัวหน้าครอบครัวเห็นแก่ความสุขของตัวเองมากกว่าครอบครัว มันก็ยากที่จะเป็นครอบครัวที่มีความสุขได้

ไม่อยากจะยอมรับว่าสังคมมันเสื่อมศีลธรรมมากไปขนาดนี้ เงินมันซื้อศักดิ์ศรี ซื้อความเป็นคนไปหมดแล้วหรอ

ทำงานพาร์ทไทม์อะไรก็ได้ กู้เรียนก็มีให้กู้ ทุนการศึกษามีมากมาย หาเงินเรียนไม่จำเป็นต้องเอาตัวเข้าแลกแบบนี้

คนเรามีทางเลือกเสมอ แล้วเราเลือกได้ เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องได้  ทำในสิ่งที่ตัวเราภาคภูมิใจ พ่อแม่ภาคภูมิใจได้ เมื่อมีลูกก็สอนลูกได้อย่างภาคภูมิใจ

ถ้าไม่คิดถึงคนอื่น ก็ให้คิดถึงตัวเองมากๆ คิดแค่ว่าในวันนึงเจอคนที่ใช่ คนที่ดีพร้อมทุกอย่าง หรือถ้าวันนึงคุณได้เป็นดารา นางสาวไทย ได้เป็นเจ้าคนนายคนแล้ว แต่อดีตยังตามมาหลอกหลอนคุณ คุณยอมแลกกับมันมั้ย

อย่าให้สังคม ค่านิยมผิดๆ มาทำให้ชีวิตคุณต้องดิ่งลงกับความเสื่อมเลย เราเลือกได้ ถึงทางเลือกจะไม่มาก แต่เราเลือกได้

ไม่ใช่เด็กเสี่ย แล้วก็ไม่ใช่เสี่ย แต่เคยเลี้ยงดูหญิงสาว ขอเล่าบ้างนะครับ เผื่อมีใครอยากรู้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คนที่รับเลี้ยงดูส่วนใหญ่จะอายุ 35-50 มีต่ำกว่านั้นบ้างแต่ก็ไม่เยอะ ส่วนใหญ่จะมีเมียมีลูกแล้ว โดยจะหากันผ่านสองวิธีหลักๆ คือ ผ่านนายหน้า ที่เรียกว่าโมฯ และหาเองตามเว็บต่างๆ ขอข้ามขั้นตอนการเสาะหาไปนะครับ

ก็หลังจากที่เจอคนถูกใจแล้ว พูดคุยกัน ไม่ว่าจะโดยตรง หรือผ่านโม ประมาณนึง คิดว่าโอเคตกลงเงื่อนไขกันได้ ก็จะนัดเจอกัน ทีนี้ ปัญหาก็คือ บางคนมีงบระยะสั้น บางคนมีงบระยะยาว ถ้าน้องคนไหนเจอเสี่ยงบน้อย ก็ได้เป็นเด็กเลี้ยงดูแค่เดือนสองเดือน แต่บางทีก็ไม่เสมอไป บางครั้งก็เป็นเพราะเด็กเองด้วยที่ทำตัวไม่เข้าท่า หรือขอเยอะไป เสี่ยเอียนก็หาเรื่องเปลี่ยนใหม่ บางกรณีเจอคนคลิกกัน ก็คบหากันจริงๆ จังๆ ถึงขั้นแต่งงานกันไปก็มี

ในมุมของผมที่เคยหาเลี้ยง ผมมองว่ามันเป็นแค่ทางลัดเพื่อให้เข้าถึงน้องๆ ที่หน้าคาดีเฉยๆ ครับ แต่การที่เราจะคบหาด้วยจริงจังแค่ไหน ขึ้นกับตัวน้องๆเอง ที่เขาบอกว่า เพชรยังไงก็เป็นเพชร อันนี้จริงนะครับ น้องบางคนต่อให้รับงานแนวๆ นี้ แต่เป็นคนดี มีน้ำใจ รักพ่อแม่ ช่วยส่งน้องเรียน ไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย เก็บเงินไปทำธุรกิจตัวเองก็มี ในขณะที่หลายๆ คนเข้ามารับงานนี้เพราะอยากได้เงินด่วน เอาตัวแลกเงินก้อนไปทำสวยบ้าง ซื้อกระเป๋าบ้าง อัพหน้าบ้าง หรืออะไรก็แล้วแต่ แนวๆ นี้ส่วนใหญ่จะไปไม่ได้ไกล สุดท้ายเสี่ยก็ทิ้งหาคนใหม่

ทีนี้พูดถึงนิสัยเสียๆ ของเสี่ยๆ กันบ้าง คนเราหลายพ่อหลายแม่ก็หลายความคิดหลายความเห็น เสี่ยบางคนจู้จี้จุกจิกมาก ต้องให้รายงานตลอด ตามติดชีวิต บลาๆๆ ก็ทำให้น้องๆ รำคาญก็มี แต่เสี่ยก็คงคิดว่าเงินเสี่ยจ่ายเสี่ยต้องเป็นเจ้าของกระมังครับ แต่อีกด้านนึง เสี่ยบางพวกก็ไม่ค่อยจุกจิก อาจเป็นเพราะงานเยอะ หรือเด็กเสี่ยมีเยอะ เลยไม่อะไรด้วยมาก

เสี่ยใจดีๆ ก็มีเยอะครับ ส่วนใหญ่จะเลี้ยงกันยาวๆ ผมรู้จักเสี่ยคนนึง เลี้ยงเด็กมาเกือบจะ 10 ปีได้แล้วถึงจะปล่อย คือเด็กถึงขั้นจบ ป. โท กันเลย พอแยกทางกันแล้ว เสี่ยก็หาใหม่ ก็ยังคงใจดีเหมือนเดิม หาคนแนวเดิมๆ ที่เสี่ยชอบ คือดูแลตัวเองพอได้ ตั้งใจเรียน ทำมาหาเงินพอไหว ไม่เกาะเสี่ยอย่างเดียว

จะว่าไป เป็นเด็กเสี่ยก็ลำบากอย่างนึง คือเราจะไม่มีวันรู้เลยว่าตกลงแล้วเสี่ยจะเอายังไงกับเรา เพราะมีความเป็นไปได้สูงถึงสูงที่สุดว่าสุดท้ายก็เป็นได้แค่เมียเก็บ (ในกรณีที่เสี่ยมีครอบครัวแล้ว) ในระหว่างที่เป็นเด็กเสี่ย จะมีแฟนก็ไม่ได้ เดี๋ยวเสี่ยจับได้จะไม่เลี้ยงดูต่อ รายได้ก็ขาดไปเดือนละหลายหมื่น คือจริงๆใจก็ส่วนนึง แต่ใจมันกินไม่ได้ คนที่ชอบก็หล่อดี แต่ดันไม่มีเงิน ส่วนเสี่ยบางคนก็หน้าตาพอใช้ แต่ดันมีเมียแล้ว สถานะของเด็กเสี่ยเลยอึดอัดเป็นอย่างมาก

ถ้าใครอยากเป็นเด็กเสี่ย ผมแนะนำว่าให้มองสถานะนี้เหมือนกับการ Boost ตัวเองครับ มันทำได้ไม่กี่ครั้ง แต่ถ้าเราทำถูกจังหวะ เราจะไม่ตกลงมาอีกเลย

เป็นเด็กเสี่ย ก็ไม่ต่างไร ก็ ผญ. ขายตัว เพียงแต่เราขายให้คนๆ เดียว แรกก็มีความสุขกับการใช้เงินดีหรอก แต่พอนานไปจะรู้สึกสมเพชตัวเอง
ยิ่งเราแก่ตัวลง เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป....ถ้าโชคดีเจอคนที่เขายอมปล่อยเราไปง่ายๆ ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ใช่ ก็ไปไหนไม่ได้
พี่เอง....ยังรู้สึกเสียดายเวลา เสียดายโอกาสดีๆ ที่มีคนดีๆ มามอบให้ ก็ต้องปล่องคนดีๆ หลุดมือไป เพราะพี่เองเลิกเสี่ยไม่ได้ เขาไม่ปล่อยพี่ ถึงแม้จะให้เงินเรา แต่ก็ไม่เหมือนแต่ก่อน พี่คบ และอยุ๋กับเสี่ยมา 8 ปีแล้ว ตั้งแต่เรียน หนังสือ ยันทำงาน ไม่มีอิสระเป็นของตัวเองเลย...เพราะเขาหวงมาก

เตือนนะ...ว่า อย่าให้อารมณ์ กิเลส ตัณหา ทะเยอทะยาน มาครอบงำจิตใจเราให้หลงผิด เสียเวลา เสียดายโอกาสที่เจอคนดีๆ

ไม่มีความสุขหรอกค่ะ ต้องนอนเอากับคนที่เราไม่ได้รักทุกวัน รักใครก็ไม่ได้ มีชีวิตอยู่เพื่อเงิน เพื่อนก็ไม่ค่อยมีใครชอบหรอกค่ะ ส่วนมากคนที่เข้ามาก็ผลประโยชน์

พี่ว่าเอาเวลาไปทำงานหาเงิน มีชีวิตเป็นของตัวเองอยู่กับคนที่เรารักดีกว่าค่ะ  อยากเป็นเมียเสี่ยหรือเด็กเสี่ยหล่ะค่ะถามตัวเอง เป็นเด็กเสี่ยเขาจะทิ้งเราเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  เป็นเมียเนี่ยได้ทั่งเกียรติได้ทั้งรักได้ที่เงิน คิดดูดีๆ ไปหาผู้ชายดีๆ ขยันมาคบดีกว่าค่ะ เผื่ออนาคตข้างหน้าเราจะได้เป็นเมียเสี่ยนะ