ผมติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกจนวันสุดท้าย บอกได้ว่าไม่เคยคาดหวังละครเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก (เคยตั้งชมไปรอบแรกตอนละครออนไปได้สองตอนก็ยังไม่ผิดหวัง ละครเรื่องนี้มันทำถึงทุกอย่าง ทั้งเพลงประกอบละคร การแสดงของเบลล่า หมาก ตัวประกอบ ตัวร้าย นับดาว ภพธร ที่แสดงได้ดีมาก (นับดาวนี่เรื่องนี้ทำให้แสดงศักยภาพออกมามากเลย


และบทพูดละครมันเรียล คือ บทพูดเหมือนคนในชีวิตจริงพูด หลายประเด็นมันพบได้ในชีวิตจริง คำสอนบ้างคำก็แทรกมาได้อย่างแยบคาย  น้ำรินถามหมวดเหยี่ยว “แล้วถ้านกตาบอด นกจะจำฟ้าได้มั้ย” เหยี่ยวก็ตอบไปว่า “บางทีเราก็ไม่ได้จำทุกอย่างไว้ที่สมอง แต่เราใช้ใจจำ"

"วันข้างหน้าจะเป็นยังไงไม่รู้ แต่นาทีนี้เรายังอยู่ด้วยกันนะ" by หมวดเหยี่ยว



สำนวนคมคายมาก แล้วพดออกมาแบบดูไม่ได้ยัดเยียดให้นักแสดงพูด
เรื่องนี้ได้สอนอะไรไว้อย่างมากมายและแยบยล ไม่ว่าการสถาบันครอบครัว ตอนอยู่กับยาย ถึงแม้ครอบครัวจะไม่สมบูรณ์แต่หมวดก็อยู่กับยายอย่างมีความสุข ผมชอบเวลายายพูดกับหมวดมันรู้สึกเหมือนยายน่ารักรักหมวดจริงๆ



และถึงแม้หมวดเหยี่ยวจะมีความทรงใจไม่ดีเกี่ยวกับรถยนต์เพราะเคยเกิดอุบัติเหตุทำให้เสียชีวิต แต่เขาก็ยอมขับเพื่อให้คนรักตัวเองมีชีวิตรอด สอนถึงบาปบุญคุณโทษ คนชั่วตอนก่อนตายอาจมีความสุขบนความชั่วที่ตัวเองก่อแต่เมื่อตายไปก็ต้องชดใช้บาปกรรมที่ตัวเองทำเอาไว้




การแก้แค้น ของทั้งผีชลชาติที่เป็นบ่วงกรรมทำให้เกิดความทรมานกับคนอื่นและตัวเองในท้ายที่สุด เพราะเพิ่มบาปให้ตัวเองไปอีก และ ของภพธรผู้ไม่รู้จักการปล่อยวางแต่เลือกเดินหนทางที่จะแก้แค้นและในท้ายที่สุดก็พบจุดจบในชีวิตในท้ายที่สุด....




ความรักที่แม่มีต่อลูก หรือรักแท้ที่ ผบ.สงครามมีต่อคุณธาราแม่ของน้ำริน ที่ยังคงรักเสมอโดยไม่เสื่อมคลาย ความรักของหมวดกับน้ำรินที่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้ ต้องผ่านความทุกข์ ความเจ็บปวดกว่าจะรักกันได้ ยังไงเสียคนเราถ้าได้คู่กันก็ต้องคู่กัน ความรักในเรื่องนี้มีแต่ความงดงาม ฉากเศร้าก็ทำได้สะเทือนใจ สงสารน้ำริน หมวด คุณธารา ฉากแฮปปี้เราก็พลอยมีความสุขไปด้วย



"ชีวิตเราก็เหมือนรถไฟ ไม่มีวันจะได้เจอกัน จนถึงจุดๆ หนึ่งที่เรียกว่า พรหมลิขิต"

นอกจากนี้ ยังเชื่อมต่อเหตุการณ์ได้อย่างดี ตั้งแต่ ลูกจ่านกน้อย ยอดชัช บุษบาบัน เสี่ย และมาจนถึงภพธร จนมาถึงฉากเจอร่างน้ำริน เราก็ดีใจไปกับน้ำรินด้วย และ มาทำร้ายคนดูด้วยการให้หมวดความจำเสื่อมเสียอีก


เพลงประกอบก็อินมา "มีเธอแล้วหัวใจไม่เคยเหงา ลืมความเศร้าเพราะมีเธอข้างกาย"



และคนที่ลืมไม่ได้คือ ป้าปริก ผู้ช่วยเหลือน้ำตลอดจวบจนก่อนจะไปสู่สุคติ เพราะทำกรรมร่วมกันมาเลยต้องมาช่วยน้ำรินในภพนี้ ชอบฉากนี้มากๆ




ภพรักเป็นละครไทยอีกเรื่องถึงพล็อตจะเคยมีมาแล้ว แต่ก็เป็นปรากฏการณ์ที่ทำให้คนทำละครหลายๆ คนจะต้องคำนึงถึง ว่าละครคุณภาพมันเป็นอย่างไร เป็นกำลังใจให้ค่าย เมตตา-มหานิยม ค่ายคุณภาพค่ายหนึ่งของช่อง 3 ครับ ให้ผลิตละครดีๆ ออกมาเยอะ ส่วนค่ายไหนเพลียก็หยุดพิจารณาตัวเองก่อน แฟนละครทุกคนต้องคิดถึงละครเรื่องนี้แน่นอนครับ