สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นคาทอลิกตั้งแต่เป็นทารก มีชื่อนักบุญ มีคุณลุงเป็นบาทหลวง ดิฉันเกิดในครอบครัวคาทอลิกที่ดิฉันไม่มีโอกาสเลือกเลยว่า
ดิฉันอยากจะนับถือ อยากจะศรัทธาอะไร
แต่กระนั้นเอง
คุณคะ
ดิฉันกับรู้สึกศรัทธาในความเป็นพุทธศาสนามาก
ดิฉันเปลี่ยนมานับถือพุทธ ประมาณ 5 ปีที่แล้ว และเต็มที่สุด เมื่อปีที่แล้ว จนถึงวันนี้
ดิฉันเชื่อในเรื่องของเวรกรรม และชาติภพ และการทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว รู้จักการพัฒนาความคิดและจิตใจของตน
ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไป ตั้งแต่เริ่มหันมาศึกษาธรรมมะ อย่างชัดเจน
รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป จากแต่เดิมเป็นอย่างมาก
อาทิเช่น เรื่องอารมณ์ การรู้จักอภัยทาน การรู้จักให้ การมีสติ รู้จักบาปบุญคุณโทษ
ไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำ จะฆ่าสัตว์ จะรังแกสัตว์ ทำโดยไม่รู้จักบาปบุญ โกหก ผิดศีล
ลักขโมยตังพ่อแม่ตอนเด็ก ไม่รู้บาปบุญของมัน ซึ่งแต่ก่อนแทบจะไม่มี
ให้รู้จักว่า ต้องเลี้ยงดูบิดามารดา ทั้งที่ดิฉันไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลยสักนิด
ไม่เคยเห็นอกเห็นใจใคร เอาแต่ตัวเองเป็นหลัก
ดิฉันใช้ชีวิตแบบนั้นมาโดยตลอด และเมื่อมองย้อนกลับไป ชีวิตมันช่างระหกระเหิน เหมือนรับกรรม
และคนขาดบุญกุศลบำรุง จนวันนึง ดิฉันประสบปัญหา แต่ยังโชคดีเดินทางเข้าสู่ทางธรรม
ใช้ธรรมะ และพระพุทธศาสนา ขัดเกลาชีวิตตัวเอง
การสวดมนต์ และ การบวชเนกขัมมะ ทำให้ดิฉันจิตใจสงบมากขึ้น ดิฉันโชคดีที่มีเพื่อนเป็นพุทธชวนกันไป
ดิฉันไม่ได้ต้องการจะบอกว่า *ศาสนาใด ศาสนาหนึ่งดีกว่าศาสนาใด *
แต่เหมือนเป็นสูตรผสมที่ลงตัวกับแต่คนๆนั้นมากกว่า
สำหรับดิฉันคิดว่า * พุทธศาสนา เหมาะกับดิฉัน *
แต่กระนั้นเอง คุณแม่ และ คุณพ่อของดิฉัน คุณพ่อเคยเป็นพุทธ (ทางครอบครัวคนจีนอะไรแบบนี้)
แต่วันนี้พ่อมาเป็นคาทอลิกเต็มตัว
มีชักจูงให้ ดิฉันไปโบสถ์และคุณแม่ก็เช่นกัน คุณพ่อเคยมาที่ห้อง และเห็น พระพุทธรูป หิ้งพระบูชา แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ทุกครั้งที่ดิฉันทำบุญ ดิฉันอยากจะเอ่ยบอกกับพวกท่านว่า หนูเอาบุญมาฝากนะ บางครั้งบอกไป
ท่านเองก็คงจะไม่ทราบ หรือ ไม่เคยอะไรในเรื่องนี้ดิฉันก็พยายามเข้าใจนะคะ บางทีเป็นความรู้สึกที่อยากจะปิดไว้
แต่เพื่อนดิฉันกับบอกว่า "เรามีหน้าที่ทำให้ท่านก็พอ"
เหตุเกิดจาก วันนี้ปีใหม่ ดิฉันก็โทรไปอวยพรตามปกติแต่ท่านก็บอกว่า "อย่าลืมไปโบสถ์นะ" ดิฉันบอกกับท่านว่าเมื่อคืน สวดมนต์ข้ามปี
และไม่ได้เข้าโบสถ์คาทอลิกแล้ว ท่านก็เงียบๆไป และลงท้ายว่า ให้คิดดีๆ
ดิฉันก็บอกว่า "ดิฉันตัดสินใจแล้ว"
ปัญหาคือ ดิฉันรู้สึกผิด .. และกลัวว่า ท่านจะรู้สึกไม่ดี แต่จิตใจและศรัทธาของดิฉันอยู่ที่พระพุทธศาสนา
ถ้าดิฉันจะไปทำส่งๆ ให้ท่านสบายใจ มันก็ไม่ดีใช่ไหมคะ และ อีกมุมหนึ่งมันก็เป็นการมุสา อีกมุมนึงเช่นกัน แย่ทั้งสองทาง
"ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ?"
ดิฉันได้แต่ภาวนาว่า ขอให้ท่านเข้าใจกับการกระทำ และศรัทธาของแต่ละคนที่เลือกด้วยตัวเอง
เปลี่ยนศาสนาจากคริสต์ เป็น พุทธ
ดิฉันอยากจะนับถือ อยากจะศรัทธาอะไร
แต่กระนั้นเอง
คุณคะ
ดิฉันกับรู้สึกศรัทธาในความเป็นพุทธศาสนามาก
ดิฉันเปลี่ยนมานับถือพุทธ ประมาณ 5 ปีที่แล้ว และเต็มที่สุด เมื่อปีที่แล้ว จนถึงวันนี้
ดิฉันเชื่อในเรื่องของเวรกรรม และชาติภพ และการทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว รู้จักการพัฒนาความคิดและจิตใจของตน
ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไป ตั้งแต่เริ่มหันมาศึกษาธรรมมะ อย่างชัดเจน
รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป จากแต่เดิมเป็นอย่างมาก
อาทิเช่น เรื่องอารมณ์ การรู้จักอภัยทาน การรู้จักให้ การมีสติ รู้จักบาปบุญคุณโทษ
ไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำ จะฆ่าสัตว์ จะรังแกสัตว์ ทำโดยไม่รู้จักบาปบุญ โกหก ผิดศีล
ลักขโมยตังพ่อแม่ตอนเด็ก ไม่รู้บาปบุญของมัน ซึ่งแต่ก่อนแทบจะไม่มี
ให้รู้จักว่า ต้องเลี้ยงดูบิดามารดา ทั้งที่ดิฉันไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลยสักนิด
ไม่เคยเห็นอกเห็นใจใคร เอาแต่ตัวเองเป็นหลัก
ดิฉันใช้ชีวิตแบบนั้นมาโดยตลอด และเมื่อมองย้อนกลับไป ชีวิตมันช่างระหกระเหิน เหมือนรับกรรม
และคนขาดบุญกุศลบำรุง จนวันนึง ดิฉันประสบปัญหา แต่ยังโชคดีเดินทางเข้าสู่ทางธรรม
ใช้ธรรมะ และพระพุทธศาสนา ขัดเกลาชีวิตตัวเอง
การสวดมนต์ และ การบวชเนกขัมมะ ทำให้ดิฉันจิตใจสงบมากขึ้น ดิฉันโชคดีที่มีเพื่อนเป็นพุทธชวนกันไป
ดิฉันไม่ได้ต้องการจะบอกว่า *ศาสนาใด ศาสนาหนึ่งดีกว่าศาสนาใด *
แต่เหมือนเป็นสูตรผสมที่ลงตัวกับแต่คนๆนั้นมากกว่า
สำหรับดิฉันคิดว่า * พุทธศาสนา เหมาะกับดิฉัน *
แต่กระนั้นเอง คุณแม่ และ คุณพ่อของดิฉัน คุณพ่อเคยเป็นพุทธ (ทางครอบครัวคนจีนอะไรแบบนี้)
แต่วันนี้พ่อมาเป็นคาทอลิกเต็มตัว
มีชักจูงให้ ดิฉันไปโบสถ์และคุณแม่ก็เช่นกัน คุณพ่อเคยมาที่ห้อง และเห็น พระพุทธรูป หิ้งพระบูชา แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ทุกครั้งที่ดิฉันทำบุญ ดิฉันอยากจะเอ่ยบอกกับพวกท่านว่า หนูเอาบุญมาฝากนะ บางครั้งบอกไป
ท่านเองก็คงจะไม่ทราบ หรือ ไม่เคยอะไรในเรื่องนี้ดิฉันก็พยายามเข้าใจนะคะ บางทีเป็นความรู้สึกที่อยากจะปิดไว้
แต่เพื่อนดิฉันกับบอกว่า "เรามีหน้าที่ทำให้ท่านก็พอ"
เหตุเกิดจาก วันนี้ปีใหม่ ดิฉันก็โทรไปอวยพรตามปกติแต่ท่านก็บอกว่า "อย่าลืมไปโบสถ์นะ" ดิฉันบอกกับท่านว่าเมื่อคืน สวดมนต์ข้ามปี
และไม่ได้เข้าโบสถ์คาทอลิกแล้ว ท่านก็เงียบๆไป และลงท้ายว่า ให้คิดดีๆ
ดิฉันก็บอกว่า "ดิฉันตัดสินใจแล้ว"
ปัญหาคือ ดิฉันรู้สึกผิด .. และกลัวว่า ท่านจะรู้สึกไม่ดี แต่จิตใจและศรัทธาของดิฉันอยู่ที่พระพุทธศาสนา
ถ้าดิฉันจะไปทำส่งๆ ให้ท่านสบายใจ มันก็ไม่ดีใช่ไหมคะ และ อีกมุมหนึ่งมันก็เป็นการมุสา อีกมุมนึงเช่นกัน แย่ทั้งสองทาง
"ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ?"
ดิฉันได้แต่ภาวนาว่า ขอให้ท่านเข้าใจกับการกระทำ และศรัทธาของแต่ละคนที่เลือกด้วยตัวเอง