>>> สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านนิยายชุด The Spook’s คุณสามารถเข้าไปดูได้อย่างสบายใจเลยค่ะ หนังออกแนวแฟนตาซีค่อนข้างมาก มีดราม่าโรแมนติกมาผสมอยู่ตลอด สามารถดูสนุกๆแบบเรื่อยๆได้เลยค่ะ อย่างน้อยก็ไม่น่าจะทำให้คุณหลับคาโรงได้แหล่ะ

>>> ส่วนสำหรับคนที่เคยอ่านนิยายชุด The Spook’s เสียใจด้วยที่คุณอาจพบเรื่องยุ่งยากใจนิดหน่อย เพื่อไม่ให้เป็นการลำบากมาก แนะนำเลยค่ะ ถ้าตอนนี้คุณอยู่บ้าน ก่อนออกไปดูหนัง ความทรงจำส่วนที่เกี่ยวกับนิยายชุดนี้ สมควรเป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่จะเซฟปิดไว้ ขันกุญแจให้แน่นแล้วปิดล็อคให้สนิทในตู้เสื้อผ้า อย่าให้หลุดรอดออกมาเข้าหัวคุณได้ก่อนออกจากโรงเด็ดขาด ย้ำ! เอาให้แน่นนะขอล่ะ แต่ถ้าคุณไปถึงโรงแล้ว แนะนำให้นำไปฝากกับพนักงานไว้แล้วทิปสักเล็กน้อยแทนนะคะ เพื่อให้เขาล็อคเก็บไว้ให้อย่างแน่นหนาก่อน อ๋อ อย่าลืมขอป้ายรับฝากมาด้วยนะ

เพราะไม่เช่นนั้นแล้วคุณก็อาจจะ...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความทรงจำตีกันวุ่นวายเลยโว้ยยยยยยยยยยยย

ตอนดูตัวอย่างหนังก็ว่ามันแม๋งๆละนะ เหมือนเอาเนื้อเรื่องหนังสือหลายๆเล่ม(เกิน5แน่ๆ)มามิครวมกันเลยอ่ะ อันนี้รับได้นะ รับได้อยู่ แต่พอเข้าดูปุ๊บแล้วแบบ... มันไม่ใช่อะจอร์นนนนนน มันไม่ใช่!อ่ะ มันไม่มีอะไรเหมือนในหนังสือสักอย่างเลยอ่ะจอร์นนนนน นายเข้าใจเราช่ายยยยยม๊ายยยยยจ๊อนนนนนน นายเข้าใจเราใช่ไหม T^T

แค่แม่มดนี่ก็ไม่ใช่ละ จากแม่มด3ตระกูลในเพนเดิล และแม่มดลาเมียอีกหนึ่งเผ่าจากต่างแดน ผู้กำกับแกคิดไงไม่รู้นะ คือเหมือนพี่แกเล่นจับทั้งหมดยัดลงเครื่องปั่นน้ำผลไม้แบบไม่แยกกากแล้วผสมรวมๆกันออกมาเป็นตระกูลเดียวเลยอ่ะ คือ มีแต่ตระกูลมัลคินที่เจือกแปลงร่างได้เหมือนแม่มดลาเมียเสียฉิบ แถมยังมีมาเธอร์มัลคินเป็นราชินีแทนกรีมัลคินที่เป็นหัวหน้าตระกูลปกครองเพนเดิลแทนด้วยนะ งงไหมล่ะ แล้วยัยราชินีนี่ก็มีบริวารเป็นปีศาจเพียบ แม่มดไม่กี่ตน นอกนั้นปีศาจจำแลงหมด แล้วทุกคนก็แปลงร่างแปลงบนเป็นอสูรไปคนละอย่าง ซึ่งแน่นอนแทบไม่ได้มีปรากฏในหนังสือเลยสักตัว ไปเอามาจากไหนก็ไม่รู้ แต่หนึ่งในบริวารมาเธอร์มัลคินคือ นี่...

โบนี ลิซซี่ แม่นางเอกล่ะค่ะเจ้าข้าเอ๊ยยยยย จากแม่มดที่สวยและร้ายที่สุดในเพนเดิล ถูกทำร้ายจากบทบาทใหม่จนยับเยิน กลายเป็นข้ารับใช้ที่แสนซื่อสัตย์ของมาเธอร์มัลคิน เป็นแม่มดที่จำยอมเป็นแม่มดที่สายเลือดไม่ใช่สันดานจริง โดนมาเธอร์มัลคินทำให้เป็นหญิงร่านแรดง่ายๆด้วยคำพูดประโยคเดียวคือ “เห็นเงียบๆแต่แม่ฟาดเรียบนะขอบอก” คนฮากันลั่นโรง แต่เราไม่ฮาไปด้วยอ่ะ โบนี ลิซซี่นางไม่ใช่อย่างนี้ นางสวย เจ้าเล่ห์ เก่งกาจ หยิ่งผยองและทะเยอทะยาน นางอยากเป็นราชินี อยากได้อยากปกครองทุกอย่าง ทุกส่วนของนางแสดงถึงการเป็นแม่มดโดยเนื้อแท้ นางยอมให้แก่ซาตานเพียงคนเดียว เพื่อให้ได้อลิซเป็นของขวัญแก่ตระกูลแม่มดทุกคนในเพนเดิล แต่นี่ไม่ใช่เลย ลิซซี่ในหนังเป็นแค่หญิงน่าสมเพซที่ตกอยู่ใต้อำนาจของมาเธอร์มัลคิน นางเป็นแม่มดเพราะจำยอม โดยเนื้อแท้แล้วนางเป็นคนดี อ่อนโยน และรักลูกสาวมาก ยอมทำทุกๆอย่างเพื่ออลิซ จนสุดท้ายก็ตายเพราะช่วยลูกสาว(แปลงเป็นมังกรสู้กับมาเธอร์มัลคินจนตัวตาย ตอนดูนี่แค้นมากค่ะ เพราะบทนี้จริงๆต้องเป็นบทของแม่พระเอกที่แปลงร่างไปสู้กับเทพโบราณจนตัวตาย สรุป เหมือนในนี้ไม่มีโบนี ลิซซี่อยู่มาตั้งแต่แรกแล้ว แต่เป็นร่างแยกอีกคนนึงของแม่พระเอกมากกว่า

อลิซ นางเอก ในนิยายเป็นลูกสาวซาตาน แต่ในนี้เป็นลูกที่เกิดกับมนุษย์ผู้ชาย ไม่มีไรมาก โผล่มาฉากแรกปิ๊งพระเอก ฉากสองจูบ ฉากสามได้กัน ฉากสี่ห้าหก...รักแท้จนวันตาย ทำได้ทุกอย่างเพื่อทอมแบบ...?(ไปรักกันตอนไหนว้ะ) จบอลิซในนิยายทันที ในนั้นตูอ่านจะเป็นครึ่งโหลละฉากจูบแทบไม่งอกเลยอย่าว่าแต่ได้กัน พวกมุงจะรีบกันไปไหนนนน อ๋อ ลืมไปหนังมีเวลาจำกัด -*-

อาจารย์เกรกอรี่ ผิดหวังตั้งแต่ฉากแรกปรากฏโฉมละ คือเหมือน ตาแก่เกรกอรี่ + บิล อาร์คไรท์  + ซานตาคลอส = อาจารย์เกรกอรี่ในหนังเด๊ะเลย ถ้าไม่เข้าใจนึกง่ายๆนะ หยิบซานตาคลอสมา เน้นที่หน้าตานะ มาแต่งตัวเป็นหมอผี หรือคอสเพลย์เป็นตาแก่เกรกอรี่แค่ภายนอกนั่นแหล่ะ ส่วนภายในให้ก็อปเอาบิล อาร์คไรท์ (อาจารย์คนที่สองของพระเอก ลูกศิษย์คนเก่าของหมอผี) มาแบบทั้งดุ้นเลยนะทั้งดุ้นเลยจ้า เหมือนเด๊ะกันเลยเชียว ถ้าจะเถียง ขี้เกียจพิมพ์ยาว ขอยกตัวอย่างนิสัยสั้นๆหนึ่งอย่างแทนนะ อาจารย์เกรกอรี่ เขาเป็นคนจริงจังกับงานและไม่ประมาท(เขาจริงจังกับเรื่องอย่าประมาทนี่มากด้วย) และที่สำคัญ เขาไม่ดื่มเหล้ากินอาหารก่อนสู้กับคนของโลกมืดโว้ยยยย แค่รู้ว่าจะมีงานก็สั่งทอมอดอาหารไปก่อนแล้ว มีอย่างที่ไหนกระดกเหล้าเอากระดกเหล้าเอา จะบ้าเหรอ นั่นมันบุคลิกของบิลที่ประมาทจนเกือบตายยยยย แล้วสอนพระเอก จากอาจารย์ที่แสนดีแต่เข้มงวด ซึนเดเระแต่แอบห่วง กลายเป็นสอนส่งๆ เผื่อตอนไปสู้พระเอกจะได้ไม่ตายง่ายๆไม่คุ้มค่าเงินซะงั้น มีอย่างที่ไหนบอกเรื่องบ็อคการ์ตพระเอกไม่จำเป็นต้องรู้ เฮ้ย! บ้าเหรอ! นั่นมันสำคัญจำเป็นต้องรู้พอๆกับเรื่องแม่มดเลยนะเว้ย แล้วดูถูกพระเอกจัง ก็แหงดิ สอนแค่เจ็ดวันไม่ได้สอนเจ็ดปีนะเห้ย จะได้เก่งพอๆกับแกอ่ะ ฮ่วย! สอนก็ไม่สอน ใช้เอาๆอย่างกับขี้ข้าแถมคาดหวังซะสูงลิบ เป็นพระเอกนี่หนีกลับบ้านไปฟ้องแม่นานละ แล้วอีกเรื่องนะ เผา! จะเผาไรนักหนา อาจารย์เกรกอรี่ออกจะแบนเรื่องเผาแม่มดชัดๆ เพราะมองว่าโหดร้ายเกินไป ส่วนใหญ่จับเป็น ฝัง ไม่ก็ฆ่าเลย นี่ตกลงตาแก่นี่เป็นใครกันแน่เนี่ย

บ็อคการ์ต นี่ก็เล่นเกินไปละผู้กำกับ บ็อคการ์ตมันเป็นงี้เหรอเนี่ย บ็อคการ์ตที่เราจำได้มันไม่มีรูปลักษณ์ไม่ใช่เหรอ กระทั่งในเรื่องแฮร์รี่ก็ยังไม่มีเลยนะ บางประเภทอาจจำแลงร่างจนมีกายเนื้อทำให้ฆ่าได้ แต่ก็ยังไม่ใช่แบบนี้อยู่ดีอ่ะ อันที่จริงนะ ตอนเราเห็นตัวอย่าง เรายังนึกว่าบ็อคการ์ตที่เห็นคือบัคเกนอยู่เลย เรายังคิดอยู่ว่า โห รวมตัวร้ายมาจากหลายเล่มจังเนอะ นั่นมันอสูรเล่มหลังๆเลยนะ แล้ว? นี่อะไร ลงท้าย บ็อคการ์ตเนี่ยนะ? WTH!!!

แม่ แม่ของพระเอก ผิดหวังมากกกกกค่ะ ผู้กำกับทำบทของคนนี้จนเละเทะ ทำให้ความยิ่งใหญ่ในตัวของแม่ จาก10เหลือแค่2เลยอ่ะ จากแม่มดลาเมียตนแรก เป็นคนที่น่านับถือที่สุดในเรื่อง ขนาดอาจารย์เกรกอรี่ยังนับถือแม่ของทอมเลยนะ นางอ่อนโยน รักลูกๆรักสามีมาก ทำทุกอย่างเพื่อทอม ตายได้เพื่อทอม ถึงเป็นแม่มดแต่ก็รักโลกรักมณฑณ รู้ทุกอย่าง กำหนดทุกเรื่อง เทพมากๆ จดหมายจากแม่นี่อย่างกับสุดยอดแรร์ไอเท็มเคลียร์เควส แต่นี่อะไร จากตัวตนของแม่ที่ยิ่งใหญ่น่านับถือขนาดนั้น กลายเป็นแม่มดธรรมดาๆจากเพนเดิลที่ทรยศมาเธอร์มัลคินมาซะงั้น แถมยังไปตายอย่างโง่ๆให้มาเธอร์มัลคินฆ่าเอาง่ายๆอีกต่างหากนะ อย่างเศร้าเลย เป็นหัวขโมยสร้อยอีกต่างหาก จริงๆกุมขมับตั้งแต่ที่บ้านพระเอกตอนต้นเรื่องละ ไม่ใช่หน้าตานะ แต่บทมันไม่ใช่แม่ของทอมเลยอ่ะ มันไม่เหมือนไม่ใช่เลยสักนิด

ทัสค์ จากอสูรกายข้ารับใช้โบนี ลิซซี่ แสนร้ายกาจอัปลักษณ์ กลายร่างเป็นขี้ข้าจอมเอ๋อแต่ซื่อสัตย์โพดๆถึงไหนถึงกันของหมอผีทันที ชะตาจากดำเป็นขาวพอๆกับนายสาวของมันเลย อันนี้น่าจะถูกจับยัดมาเป็นสีสันกับกลุ่ม เหมือนตัวมาสคอตแสนน่ารักในเรื่องอื่นๆที่มักจะมีกัน

บ้าน กระทั่งบ้านง่ายๆยังไม่เหมือนเลยอ่ะคิดดู จากบ้านของหมอผีที่แสนอบอุ่น มีบ็อคการ์ตขนที่ไว้ใจได้คอยปกป้องดูแล เป็นแม่บ้านที่แสนดี แยกตัวออกมาโดดเดี่ยว มีสวนมีบริเวณขังแม่มดอย่างกว้างขวาง แต่ในเรื่องกลับกลายเป็นโรงงานนรกอะไรก็ไม่รู้ บ้านเหรอน่ะ เหมือนโกดังโรงงานผลิตอาวุธกำจัดปีศาจที่ไหนสักแห่ง อันตรายอยู่รอบทิศ อย่าว่าแต่อยู่เลย เหยียบยังไม่อยากจะไปเหยียบบ้าเอ๊ย!

ประชาชน ความรู้สึกของประชาชนที่มีต่อหมอผี นี่ก็ยังไม่ใช่อีกแล้วอ่ะจอร์นนนนนน เซ็งมากกกก นายก็เซ็งเหมือนเราใช่ไหมจ๊อนนนนนน ประชาชนมันไปเคารพยกย่องหมอผีมันได้ยังไงว้ะจ๊อนนนนน เอ๊ยไม่ใช่สิ คุณผู้กำกั๊บบบ มันไม่ใช่แล้วเห้ย มันต้องเป็นความรู้สึกที่รังเกียจ หวาดกลัว แต่ยำเกรง จำเป็นต้องพึ่งพา แต่ไม่อยากเข้าใกล้ไม่ใช่แหรอ นี่ฉันไม่ได้อ่านเรื่องนี้มาเป็นปีๆ เก็บไว้บนหิ้ง ฉันยังจำเรื่องนี้ได้แม่นเลยนะเห้ย แล้วทำไมคุณท่านถึงไม่รู้เรื่องนี้ได้ล่ะ อธิบายมาเดี๋ยวนี้น้าลลลลลล!

สรุป ขี้เกียจยาวไปมากกว่านี้ละโมโห พระเอกก็ช่างแม่มละเซ็ง

เหมือนผู้กำกับอ่านแต่เรื่องย่อนิยาย แล้วเอาตัวละครมายำแบบแฟนฟิคกากๆ ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องเลยสักนิด แคสนักแสดงห่วย บทก็ห่วย หนังดูรีบๆร้อนๆทั้งเรื่องไม่รู้จะรีบไปไหน ดูเสร็จรู้สึกเจ็บปวดมากค่ะ ทั้งๆที่เป็นนิยายเรื่องโปรดที่ตามมาเป็นสิบๆปีแท้ๆเลยนะ รอหนังฉายก็ตั้งนาน แถมมีเลื่อนฉายก็ยังรอดูต่ออีกเป็นปีๆ แต่นี่มันหนังหักหลังแฟนนิยายชัดๆ ผิดกับเดอะ ฮอบบิทลิบลับเลย  เดี๋ยวไปดูเด็จป๊าล้างตาอีกรอบดีกว่า ชิส์!!!


ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้ตั้งกระทู้รับปีใหม่ และไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะตั้งกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ทำนองนี้ เจ็บปวดเบาๆ