ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะไปเที่ยวไหนไม่ค่อยได้ไป  พ่อหวงมากค่ะ   เกร็งที่จะทักเพื่อนผู้ชายไปเลย  เพราะฉะนั้นเพื่อนผู้ชายเลยมีน้อย
เลยมีเพื่อนไม่ค่อยเยอะ ความทรงจำช่วงวัยรุ่น 15-18เลยไม่ค่อยจะมีให้จดจำ  อึดอัดมากเคยถามเค้า เค้าก็ให้เหตุผลว่าเราเดกเกินไป

จนมาเรียนมหาลัยอยุ่ต่างจังหวัดก็ได้ไปกับเค้าบ้าง. เที่ยวกับเพื่อนบัาง  ไปกินข้าว ดุหนัง และ เที่ยวกลางคืน

แต่ก็ไปไม่บ่อยหรอกค่ะ เรื่องเที่ยวกลางคืน เพราะนิสัยไม่ใช่คนเที่ยวเก่งอยุ่แล้ว จะไปเนื่องในโอกาสสำคัญ อย่าง งานเลี้ยงรุ่น เทศกาลบ้าง เลี้ยงเสดก็ไปต่อ

ปีใหม่นี้เองค่ะกลับบ้านมา กะว่าจะมาสังสรรค ที่บ้านซักหน่อย มีงานเลี้ยงปีใหม่ที่บ้านเพื่อนพ่อค่ะ พ่อเปนทหาร หลานครอบครัวมากัน
เเน่นอนว่า ลุกเพื่อนพ่อที่โตมาด้วยกัน ก็ต้องมากันด้วย  มีทั้งเดกกว่าเเละอายุมากกว่า ทุกคนคุยกันไว้ว่าซักพักจะพากันไปต่อค่ะ

ปรากฏว่าพ่อไม่ให้ไปค่ะ  อึดอัดมากนึกว่าจะปล่อยเราได้แล้ว เพราะเมื่อก่อนเคยถามเค้าค่ะ ถ้าเรา20 เค้าบอกจะปล่อย
กลายเปนเหมือนเดิม  ใจสุดนอยเลยค่ะ อายสายตาเพื่อนๆที่โตมาด้วยกันด้วย บางคนเดกกว่าเราอีก พ่อแม่เค้าไม่ว่าอะไรเลย
ไอ่เราก็อายุอานามหนังหน้าไม่ต้อวพกบัตรการดยังให้ผ่านเลย  ไม่ใช่ว่าไม่เคยเที่ยว ไม่ใช่ว่าเหล้าไม่เคยกิน คนที่ไปก็โตมาด้วยกันทั้งนั้น
เข้าใจว่าเค้ารักเค้าห่วงเลยทำไรไม่ได้มาก ได้แค่นอยอยุ่ในใจคะ น้ำตาไหลเลย เหลือเราอยุ่คนเดียวในงาน ไม่เคยเที่ยวสถานบรรเทิงบ้านเกิดเลยค่ะ
พอมีวิธีแก้ไหมค่ะ