คือเราป่าวหลายใจน่ะ บอกก่อน
เราคุยกัยรุ่นพี่คนนึงก่อนหน้าที่เราจะมาเจอเพื่อนเราเกือบๆ2เดือนกว่า แต่อยู่ต่างสถาบันกันพี่เขาอยู่ปี4 มหาลัยในต่างจังหวัด เราเคยเรียนที่นั่นด้วยแต่ซิ่วออกมาได้ปีกว่าแล้ว เมื่อ6เดือนที่ผ่านมานี้ เราเป็นคนบอกรักรุ่นพี่คนนี้ก่อนคุยกันมาเรื่อยๆ จนเราย้ายมาเรียนในกรุงเทพปี1ใหม่ พอมาอยู่ที่นี่อะไรๆก็เปลี่ยนไป เราเลยห่างๆจากรุ่นพี่คนนี้แต่ก้ยังคุยอยู่น่ะ ในฐานะแฟนในอนาคต จนมาเจอเพื่อนในคณะคนนึงอยู่ปีเดียวกัน อายุเท่ากัน สนิทไปเรียนด้วยกัน จนความรู้สึกเราที่มีต่อรุ่นพี่คนนั้นเริ่มๆหายไป แต่ก้ยังคุยไล เฟสกันปกติ บอกรักกันเกือบทุกวัน ตอนนี้รุ่นพี่คนนี้ฝึกงานอีกไม่กี่เดือนก้จบ แต่รู้สึกเหมือนรุ่นพี่เขาจะตั้งอนาคตเราไว้แล้ว เขาบอกอยากให้เราเป็นคนสุดท้าย เราคุยกันก้จิงแต่ไม่เคยมีไรกันน่ะรุ่นพี่เป็นคนดีมาก ไม่เคยฉวยโอกาสเลยด้วยให้กำลังใจเราตลอดเเต่เราเปลี่ยนไปเอง เราชอบเพื่อนคนนี้ของเราเข้าแล้ว เราเลยบอกรักมันไป แต่มันปฎิเสธในใจเราคิดว่าถึงเราจะบอกรักมันก้จิงแต่คบกันไม่ได้ เรามีรุ่นพี่คนนี้อยู่แล้ว แต่เราก้ยังชอบมันอยู่ดี ทำทุกทางให้มันมาสนใจเราบ้าง แต่พอเพื่อนคนนี้เริ่มสนใจเรา เรากลับไม่ดีใจตีตัวออกห่างใช้คำพูดจาแรงๆผลักมันออกไป จนเราเริ่มไม่สนิทแต่ก้ยังคุยอยู่ หลังจากนั้นเราก้เจอรุ่นน้องคนนึงน่ารักมาก ชอบ!!เลยเข้าไปคุยในทางกลับกันวิธีผลักเพื่อนคนนี้ออกคือเอาเรื่องของรุ่นน้องคนนี้มาคุยปรึกษากับมัน แล้วก้ได้ผลเพื่อนคนนี้ได้หายไปช่วงหลังมานี้พยายามหลบหน้า >>เรารู้ตัวว่าทำไม่ถูกน่ะแต่นิสัยเรา ทำไมเป็นแบบนี้เราก็ไม่ชอบตัวเอง<< แต่รุ่นน้องคนนี้เป็นถึงเดือนของสำนัก หล่อ สาวเยอะ เราเองก้ไม่ได้เด่นอะไรมากนักแต่คนอื่นชอบชมว่าเราหน้าตาดี นิสัยดีตรงนิสัยนี่เราอาจจะสร้างภาพ มีหลายคนบอกใครได้เราเป็นแฟนนี่คงโชคดีที่สุดเลย เราก้ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไรทั้งที่เราก้เปนแบบนี้ กับรุ่นน้องคนนี้เราเลยถอยออกมาเอง แฟนคลับเยอะเกินส่วนเราก้ขี้หึง การกระทำทั้งหมดของเรารุ่นพี่เขาไม่รู้เลยแต่เรารู้สึกผิดเอง จนตอนนี้เราไม่ได้คุยกับใครเลย คุยกับแค่รุ่นพี่คนนี้คนเดียว เพื่อนสนิทเราก้ทำลายมันออกไป แต่ความรู้สึกเรากับรุ่นพี่เริ่มหายๆมาๆบางครั้งก้คิดถึง บางครั้งก้ไม่เลย ยางครั้งหึงที่มีผู้หญิงมาโพสหน้าวอลน่ะ แต่ถ้าถามว่าใครรุ่นพี่จะบอกหมดเลย แต่พอรุ่นพี่พูดถึงอนาคตเรากลับกลัว เรารู้สึกยังไงยังไม่รู้ตัวเองเลยแต่รุ่นพี่คนนี้เราคุยด้วยสบายใจสุดพอ วันไหนเขาหายไปก้คิดถึง ถ้าเขารู้ว่าเราเป็นคนแบบนี้จะคิดไง ถึงเขาจะพอรู้มาบ้างแล้วว่าเราเจ้าชู้ก็เหอะ เขาเลือกจะไว้ใจเรา เพราะถึงเราลั้ลล้า ก้ไม่เคยปล่อยตัว อาจเพราะระยะทางที่เราอยู่มันไกลเกิน อีกทั้งอายุ พักหลังๆพี่เขาฝึกงานเลยไม่ค่อยคุยกันแต่ ความรู้สึกพี่เขาเหมือนเดิม มีแต่เราที่เปลี่ยนไป บางครั้งเราก้คิดน่ะว่าตัวเองไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเขาเลย นิสัยเราเป็นแบบนี้เรากลัวจะทำให้เขาเสียใจ. เพราะเวลารุ่นพี่อกหักจะน่าสงสารที่สุด และแน่นอนเราไม่อยากเป็นคนๆนั้นที่ทำให้รุ่นพี่เสียใจเสียความรู้สึก อีกไม่นานความรู้สึกเราจะกลับมาเหมือนเดิมแน่นอน
หลังจากนี้จะพยายามทำตัวให้ดีที่สุดเพื่อรุ่นพี่แล้วกัน จะพยายามไม่มองคนอื่น และที่ผ่านมาก้ขอโทดด้วย ที่เราทำให้หลายคนต้องเสียความรู้สึกกับเรา เราขอโทษ แต่ก้รู้สำนึกผิดตอนนี้สายไปแล้วสำหรับเพื่อนสนิท กับรุ่นน้อง และคนหลายๆคน
ใครเคยรู้สึกแบบเดียวกับเราบ้าง อึดอัด ทำตัวไม่ถูก บอกไปก็ไม่กล้า
เราคุยกัยรุ่นพี่คนนึงก่อนหน้าที่เราจะมาเจอเพื่อนเราเกือบๆ2เดือนกว่า แต่อยู่ต่างสถาบันกันพี่เขาอยู่ปี4 มหาลัยในต่างจังหวัด เราเคยเรียนที่นั่นด้วยแต่ซิ่วออกมาได้ปีกว่าแล้ว เมื่อ6เดือนที่ผ่านมานี้ เราเป็นคนบอกรักรุ่นพี่คนนี้ก่อนคุยกันมาเรื่อยๆ จนเราย้ายมาเรียนในกรุงเทพปี1ใหม่ พอมาอยู่ที่นี่อะไรๆก็เปลี่ยนไป เราเลยห่างๆจากรุ่นพี่คนนี้แต่ก้ยังคุยอยู่น่ะ ในฐานะแฟนในอนาคต จนมาเจอเพื่อนในคณะคนนึงอยู่ปีเดียวกัน อายุเท่ากัน สนิทไปเรียนด้วยกัน จนความรู้สึกเราที่มีต่อรุ่นพี่คนนั้นเริ่มๆหายไป แต่ก้ยังคุยไล เฟสกันปกติ บอกรักกันเกือบทุกวัน ตอนนี้รุ่นพี่คนนี้ฝึกงานอีกไม่กี่เดือนก้จบ แต่รู้สึกเหมือนรุ่นพี่เขาจะตั้งอนาคตเราไว้แล้ว เขาบอกอยากให้เราเป็นคนสุดท้าย เราคุยกันก้จิงแต่ไม่เคยมีไรกันน่ะรุ่นพี่เป็นคนดีมาก ไม่เคยฉวยโอกาสเลยด้วยให้กำลังใจเราตลอดเเต่เราเปลี่ยนไปเอง เราชอบเพื่อนคนนี้ของเราเข้าแล้ว เราเลยบอกรักมันไป แต่มันปฎิเสธในใจเราคิดว่าถึงเราจะบอกรักมันก้จิงแต่คบกันไม่ได้ เรามีรุ่นพี่คนนี้อยู่แล้ว แต่เราก้ยังชอบมันอยู่ดี ทำทุกทางให้มันมาสนใจเราบ้าง แต่พอเพื่อนคนนี้เริ่มสนใจเรา เรากลับไม่ดีใจตีตัวออกห่างใช้คำพูดจาแรงๆผลักมันออกไป จนเราเริ่มไม่สนิทแต่ก้ยังคุยอยู่ หลังจากนั้นเราก้เจอรุ่นน้องคนนึงน่ารักมาก ชอบ!!เลยเข้าไปคุยในทางกลับกันวิธีผลักเพื่อนคนนี้ออกคือเอาเรื่องของรุ่นน้องคนนี้มาคุยปรึกษากับมัน แล้วก้ได้ผลเพื่อนคนนี้ได้หายไปช่วงหลังมานี้พยายามหลบหน้า >>เรารู้ตัวว่าทำไม่ถูกน่ะแต่นิสัยเรา ทำไมเป็นแบบนี้เราก็ไม่ชอบตัวเอง<< แต่รุ่นน้องคนนี้เป็นถึงเดือนของสำนัก หล่อ สาวเยอะ เราเองก้ไม่ได้เด่นอะไรมากนักแต่คนอื่นชอบชมว่าเราหน้าตาดี นิสัยดีตรงนิสัยนี่เราอาจจะสร้างภาพ มีหลายคนบอกใครได้เราเป็นแฟนนี่คงโชคดีที่สุดเลย เราก้ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไรทั้งที่เราก้เปนแบบนี้ กับรุ่นน้องคนนี้เราเลยถอยออกมาเอง แฟนคลับเยอะเกินส่วนเราก้ขี้หึง การกระทำทั้งหมดของเรารุ่นพี่เขาไม่รู้เลยแต่เรารู้สึกผิดเอง จนตอนนี้เราไม่ได้คุยกับใครเลย คุยกับแค่รุ่นพี่คนนี้คนเดียว เพื่อนสนิทเราก้ทำลายมันออกไป แต่ความรู้สึกเรากับรุ่นพี่เริ่มหายๆมาๆบางครั้งก้คิดถึง บางครั้งก้ไม่เลย ยางครั้งหึงที่มีผู้หญิงมาโพสหน้าวอลน่ะ แต่ถ้าถามว่าใครรุ่นพี่จะบอกหมดเลย แต่พอรุ่นพี่พูดถึงอนาคตเรากลับกลัว เรารู้สึกยังไงยังไม่รู้ตัวเองเลยแต่รุ่นพี่คนนี้เราคุยด้วยสบายใจสุดพอ วันไหนเขาหายไปก้คิดถึง ถ้าเขารู้ว่าเราเป็นคนแบบนี้จะคิดไง ถึงเขาจะพอรู้มาบ้างแล้วว่าเราเจ้าชู้ก็เหอะ เขาเลือกจะไว้ใจเรา เพราะถึงเราลั้ลล้า ก้ไม่เคยปล่อยตัว อาจเพราะระยะทางที่เราอยู่มันไกลเกิน อีกทั้งอายุ พักหลังๆพี่เขาฝึกงานเลยไม่ค่อยคุยกันแต่ ความรู้สึกพี่เขาเหมือนเดิม มีแต่เราที่เปลี่ยนไป บางครั้งเราก้คิดน่ะว่าตัวเองไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเขาเลย นิสัยเราเป็นแบบนี้เรากลัวจะทำให้เขาเสียใจ. เพราะเวลารุ่นพี่อกหักจะน่าสงสารที่สุด และแน่นอนเราไม่อยากเป็นคนๆนั้นที่ทำให้รุ่นพี่เสียใจเสียความรู้สึก อีกไม่นานความรู้สึกเราจะกลับมาเหมือนเดิมแน่นอน
หลังจากนี้จะพยายามทำตัวให้ดีที่สุดเพื่อรุ่นพี่แล้วกัน จะพยายามไม่มองคนอื่น และที่ผ่านมาก้ขอโทดด้วย ที่เราทำให้หลายคนต้องเสียความรู้สึกกับเรา เราขอโทษ แต่ก้รู้สำนึกผิดตอนนี้สายไปแล้วสำหรับเพื่อนสนิท กับรุ่นน้อง และคนหลายๆคน