บอกก่อนนะครับว่าผมเขียนเรื่องไม่ค่อยเป็น อ่านดูแล้วอาจงงๆ
เริ่มเลยนะครับ คือผมมีเพื่อนคนนึง รู้จักกันเปิดเทอมแรกของม.1 ตอนนี้ก็ใกล้จะจบม.1แล้ว ถามว่าสนิทไหมอันนี้ก็ไม่รู้สินะ ส่วนตัวผมก็ว่าผมสนิทนะ แต่ไม่รู้ว่ามันจะคิดเหมือนผมไหม
ผมกับมันบ้านใกล้กันครับ ไปโรงเรียนเลยต้องไปด้วยกัน กลับก็ต้องกลับด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน จนหลายคนคิดว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน (แต่จริงๆไม่ใช่นะ มันชอบผู้หญิง)
เริ่มแรกที่รู้จักกันก็ดีนะ ผมกับมันมีเรื่องคุยกันแทบทุกวัน คุยกันจนดึก บทสนทนาราบรื่นมากไม่ติดขัดเลย (ผมชอบความรู้สึกแบบนั้น ><)
เราจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย กินข้าว กินนม เที่ยวเล่น เดินห้าง ตอนแรกๆผมก็เขินนะแต่ต่อมามันคงเริ่มชินเลยไม่มีความรู้สึกแบบนั้น
เวลาที่ผมโกรธมันก็จะชอบมาง้อมาขอโทษ (หารู้ไม่ว่าที่โกรธที่งอนก็เพราะชอบให้ง้อไงโด่วววว ><) แต่เวลาที่ผมทำให้มันโกรธผมไม่ค่อยกล้าที่จะขอโทษหรอก (เพราะผมรู้ว่าผมผิด ผิดจนไม่กล้าที่จะสู้หน้าเลย รู้ว่ามันไม่ดีแต่ก็ขอโทษนะเว้ย)
ตอนนี้ปิดเรียนอยู่ เป็นอะไรที่น่าเบื่อมากครับ ผมกับมันต้องห่างกัน ตั้งแต่เปิดเรียนมาผมก็ไม่ได้ไปไหนกับมันเลย เจอหน้ามันน้อยลง (อยากให้เปิดเรียนไวๆจัง T^T )
มันหล่อมากนะ (บอกตะมายยยย ><) มีผู้หญิงเข้ามาจีบมันเยอะมาก แบบนั่นอยู่กันสองคนงี้ก็จะมีผู้หญิงเดินมาอ่อย มาเกาะแกะ มาขอบเอร์ (ซึ่งมันน่าเบื่อมาก น่ารำคาญมาก อยากเอาไม้หน้าสามฟาดเอา อยากตะโกนบอกพวกชะนีว่า "ผัวฉันๆ" 55 แต่ก็นะทำไรไม่ได้) อยากบอกว่าอ๋อเอาเบอร์ผมไปก็ได้นะผมอยู่ด้วยกัน (งานมโนก็เกิด ><)
ความรู้สึกพวกนี้มันวนเวียนอยู่ในสมองทุกครั้งที่มองหน้ามัน เวลามันยิ้ม เวลาที่เห็นมันมีมีความสุข ผมเห็นแล้วก็สบายใจที่มันมีความสุข
ผมอยากบอกให้มันรู้ว่าผมชอบมันตั้งแต่เริ่มแรกที่รู้จักกันแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะผมกับมันต้องอยู่ด้วยกันอีกนานมาก เกือบ6ปี
ผมต้องเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้เพราะบอกออกไปไม่ได้เหมือนอย่างว่า นี่แหละครับ "ความรักของเพื่อนสนิท"
ผมควรทำไงครับ ควรบอกหรือเก็บเอาไว้ ถ้าบอกออกไปก็กลัวจะเสียมันไป มันคือเพื่อนที่ดี ให้คำปรึกษาผมได้ตลอด เพราะแบบนี้แหละผมถึงมีความรู้สึกที่ดีให้กับมัน
ชอบมันนะแต่ก็ไม่อยากถึงขั้นคบ แค่อยากให้มันมีความรู้สึกตอบกลับมาบ้าง เพราะรู้ว่ายังไงวันนึงมันก็ต้องไปมีครอบครัวที่ดี...
ควรทำไงกับความรู้สึกแบบนี้ "เพื่อนสนิท...ที่ไม่สนิทใจ"
เริ่มเลยนะครับ คือผมมีเพื่อนคนนึง รู้จักกันเปิดเทอมแรกของม.1 ตอนนี้ก็ใกล้จะจบม.1แล้ว ถามว่าสนิทไหมอันนี้ก็ไม่รู้สินะ ส่วนตัวผมก็ว่าผมสนิทนะ แต่ไม่รู้ว่ามันจะคิดเหมือนผมไหม
ผมกับมันบ้านใกล้กันครับ ไปโรงเรียนเลยต้องไปด้วยกัน กลับก็ต้องกลับด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน จนหลายคนคิดว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน (แต่จริงๆไม่ใช่นะ มันชอบผู้หญิง)
เริ่มแรกที่รู้จักกันก็ดีนะ ผมกับมันมีเรื่องคุยกันแทบทุกวัน คุยกันจนดึก บทสนทนาราบรื่นมากไม่ติดขัดเลย (ผมชอบความรู้สึกแบบนั้น ><)
เราจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย กินข้าว กินนม เที่ยวเล่น เดินห้าง ตอนแรกๆผมก็เขินนะแต่ต่อมามันคงเริ่มชินเลยไม่มีความรู้สึกแบบนั้น
เวลาที่ผมโกรธมันก็จะชอบมาง้อมาขอโทษ (หารู้ไม่ว่าที่โกรธที่งอนก็เพราะชอบให้ง้อไงโด่วววว ><) แต่เวลาที่ผมทำให้มันโกรธผมไม่ค่อยกล้าที่จะขอโทษหรอก (เพราะผมรู้ว่าผมผิด ผิดจนไม่กล้าที่จะสู้หน้าเลย รู้ว่ามันไม่ดีแต่ก็ขอโทษนะเว้ย)
ตอนนี้ปิดเรียนอยู่ เป็นอะไรที่น่าเบื่อมากครับ ผมกับมันต้องห่างกัน ตั้งแต่เปิดเรียนมาผมก็ไม่ได้ไปไหนกับมันเลย เจอหน้ามันน้อยลง (อยากให้เปิดเรียนไวๆจัง T^T )
มันหล่อมากนะ (บอกตะมายยยย ><) มีผู้หญิงเข้ามาจีบมันเยอะมาก แบบนั่นอยู่กันสองคนงี้ก็จะมีผู้หญิงเดินมาอ่อย มาเกาะแกะ มาขอบเอร์ (ซึ่งมันน่าเบื่อมาก น่ารำคาญมาก อยากเอาไม้หน้าสามฟาดเอา อยากตะโกนบอกพวกชะนีว่า "ผัวฉันๆ" 55 แต่ก็นะทำไรไม่ได้) อยากบอกว่าอ๋อเอาเบอร์ผมไปก็ได้นะผมอยู่ด้วยกัน (งานมโนก็เกิด ><)
ความรู้สึกพวกนี้มันวนเวียนอยู่ในสมองทุกครั้งที่มองหน้ามัน เวลามันยิ้ม เวลาที่เห็นมันมีมีความสุข ผมเห็นแล้วก็สบายใจที่มันมีความสุข
ผมอยากบอกให้มันรู้ว่าผมชอบมันตั้งแต่เริ่มแรกที่รู้จักกันแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะผมกับมันต้องอยู่ด้วยกันอีกนานมาก เกือบ6ปี
ผมต้องเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้เพราะบอกออกไปไม่ได้เหมือนอย่างว่า นี่แหละครับ "ความรักของเพื่อนสนิท"
ผมควรทำไงครับ ควรบอกหรือเก็บเอาไว้ ถ้าบอกออกไปก็กลัวจะเสียมันไป มันคือเพื่อนที่ดี ให้คำปรึกษาผมได้ตลอด เพราะแบบนี้แหละผมถึงมีความรู้สึกที่ดีให้กับมัน
ชอบมันนะแต่ก็ไม่อยากถึงขั้นคบ แค่อยากให้มันมีความรู้สึกตอบกลับมาบ้าง เพราะรู้ว่ายังไงวันนึงมันก็ต้องไปมีครอบครัวที่ดี...