ลูกสาววัย 3 ขวบคะ  เข้าโรงเรียนแล้ว  จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้  น้องเข้าเรียนตั้งแต่อายุ 1.7 ปี  โรงเรียนเป็นคล้าย ๆ เนอสเซอร์รี่  ค่าจ้างเป็นรายเดือน อยู่ในวิทยาลัยพยาบาล  การดูแลถือว่าดีมาก  จากที่น้องต้องใส่แพมเพิสไปโรงเรียน  จนมาถึงประมาณ 2.4 ปี  ลูกสาวก็เลิกแพมเพิสได้  แถมเลิกกินนมจากขวดได้ด้วยคะ

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ลูกสาวทะเลาะกับเพื่อน  มีรอยหยิกที่ตามา 1 รอย  เย็นวันนั้นที่ไปรับ  คุณครูกรูกันเข้ามาขอโทษคุณแม่  ที่ดูแลน้องได้ไม่ดี  ทำให้น้องเจ็บ  และสัญญาว่าต่อไปจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก  ซึ่งคุณแม่ก็เข้าใจว่า  เด็กเล็กเลี้ยงรวมกันหลายคนก็ย่อมมีการแย่งของเล่นกันบ้าง  ซึ่งในจุดนี้ก็เข้าใจดีว่า  ลูกสาวตัวเองเป็นคนหวงของมาก  ไม่ยอมแบ่งใครแม้กระทั้งพ่อและแม่  ซึ่งเราก็ไม่ได้โกรธคุณครู  และเข้าใจในความผิดพลาดคร้งนี้ด้วย ^^

พอน้องอายุได้  2.9  เดือน  คุณแม่ต้องย้ายไปอยู่กับคุณพ่ออีกจังหวัดหนึ่ง  การเลือกโรงเรียนให้ลูกถือว่ายากมาก  เนื่องจาก  ไม่ได้อยู่ในตัวจังหวัด  ทำให้เราไม่มีสิทธิ์เลือก  ไปดูโรงเรียนมา 2 โรงเรียน  ทำให้คุณแม่ต้องตัดสินใจเรียนโรงเรียนเอกชน (ตัวอำเภอ)  เพราะใกล้บ้าน  การรับส่งไม่ลำบาก  เพราะโรงเรียนใหม่นี้เลิกเรียนเวลา  15.00  น. (คุณแม่คุณพ่อเลิกงาน 16.30 น.)  และคนที่ต้องไปรับลูกสาวก็คือคุณย่า  

ก่อนหน้านี้  ลูกจะมีรอยหยิกที่จมูกบ่อย ๆ เป็นรอยเล็ก ๆ ซึ่งตอนแรกคุณแม่คิดว่า  เป็นรอยจากเล็บน้องเอง  เพราะน้องเล็บยาว  แต่หลังจากนั้นคุณแม่ก็จะหมั่นตัดเล็บน้องให้สั้นอยู่เสมอ.....แต่เมื่อวันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม  2557  ที่ผ่านมา  คุณแม่กลับมาเจอน้องที่บ้าน  พร้อมกับรอยเล็บที่จมูก ยาวเกือบ 1 ซม.  และลึกมาก  และสาวน้อยบ่นเจ็บ  เลยคิดว่าวันจันทร์จะต้องไปคุยกับคุณครูให้ได้  

แต่พอถึงวันจันทร์  สาวน้อยร้องงอแงว่าไม่อยากไปเรียน  กลัวเพื่อน  ประกอบกับคุณย่าก็เป็นกรรมการโรงเรียน (ครูเกษียณ)  ก็เลยอาสาไปคุยกับคุณครูเอง  ได้เรื่องมาว่า  
คุณย่าไปส่งสาวน้อยที่ห้องเรียน  แล้วถามสาวน้อยว่า
คุณย่า  :  น้องพิมพ์  ไหนคนไหนที่หยิกน้องพิมพ์?
น้องพิมพ์ : ชี้ไปที่เพื่อน  บอกว่า  คนนี้ที่หยิกหนู
คุณย่า :  หนูทำเพื่อนทำมัย?  ต่อไปอย่าแกล้งน้องพิมพ์อีกนะ  ทำแบบนี้ไม่ดีเลย  หนูรู้มัยลูกว่าเพื่อนเจ็บ  เลือดไหลด้วย
และแล้วคุณครูก็เดินเข้ามาพูดว่า
คุณครู :  คุณย่าคะ  คือ  น้องพิมพ์ชอบหวงของ  ไม่แบ่งให้เพื่อนเล่น  เพื่อนเลยหยิกคะ
คุณย่า : แล้วทำมัยคุณครูถึงไม่สอนให้เด็กรู้จักแบ่งปันละ?  ไม่อย่างนั้น  น้องพิมพ์ก็ต้องทนเจ็บทุกวันหรอ?
คุณครู : (เงียบ)  ไม่มีการขอโทษ  ไม่มีคำพูดใด ๆ
เย็นวันจันทร์.....................น้องพิมพ์กลับมาบ้าน  พร้อมรอยเล็ก ๆ ที่จมูก เหนือร้อยเก่าอีก 1 รอย

ถ้าเป็นแม่ท่านอื่น  จะทำอย่างไรคะ?
เราเลี้ยงลูกมา  เจ็บซักนิดก็ไม่อยากให้เจ็บ  แผลก็ไม่อยากให้เป็น  ทุกวันนี้ไปโรงเรียนเหมื่อนไปสนามรบ  คุณพ่อต้องสอนลูกว่า  ถ้าใครมารังแก  อย่าไปยอม  เพื่อรังแกให้หนูกัดเลย  ซึ่งเราก็รู้ว่ามันผิด  ^^  แต่ก็ยากให้เค้ารู้จักป้องกันตัวเองบ้าง  ทุกวันนี้  กลัวอย่างเดียว  กลัวเพื่อนเอาดินสอทิ้มตา