สวัสดีเพื่อนๆชาว pt  วันนี้กับอารมณ์นอยฝุดๆกับว่าที่สามี
เรื่องมันมีอยู่ว่า อีว่าที่สามีตัวดีมันมีโครงการจะซื้อฮาเล่ย์ราคาหลายแสนมาขี่เข้าทีมกับหมู่เพื่อนๆเด็กแนวสายฮาร์ดคอร์หลังปีใหม่นี้ ซึ่ง..... ไอ้ฮาเล่ย์คันที่มันถูกใจหมายมั่นปั้นมือไว้ว่าต้องเอามาขี่ให้ได้ มันเป็นเบาะเดียวค่ะ เบาะเดี่ยวๆๆๆๆๆ!!!!!! มันเก็บเงียบไม่อวดรูปรถให้ดูเหมือนตอนเริ่มหารถใหม่ๆ มารู้เมื่อคืนขอเพื่อนมันดูอีกที
ความรู้สึกเหรอคะ จุกคอหอยเลย น้ำตาแทบคลอ คือเสียเงินก้อนใหญ่ซื้อของชิ้นใหญ่ขนาดนี้ ยอมไม่พาไปดินเนอร์เกือบครึ่งปีเพื่อเก็บเงินซื้อรถ แต่ไปถูกใจไอ้คันที่ไม่มีเบาะซ้อน มันคืออะไรไม่ทราบ
คือเราน้อยใจ เสียใจ โกรธ ที่แฟนไม่คิดถึงเราเลย ไม่มีความคิดเลยว่าเออ ซื้อมาเมียซ้อนไม่ได้แล้วมันจะดีมั้ย ถ้าคิดถึงหน้าเราสักนิดมันคงไม่เอาใช่ป่ะ เพราะเราซ้อนไม่ได้อ่ะ คือกะแรดเดี่ยวกันเลยใช่มั้ย
ทำไมคะเพื่อนๆที่เป็นผู้ชาย เวลาพวกคุณจะซื้อของที่คุณชอบ โอเคเงินก็เงินคุณ คุณคงคิดว่า เอ้ยเงินกูไม่ได้ขอนะ ทำไมกูจะซื้อของให้ตัวเองไม่ได้ แต่ประเด็นคือความรู้สึกของเราอ่ะค่ะ เราไม่มีตัวตน ไม่มีความสำคัญพอที่เค้าจะนึกถึงเราบ้างเลยเหรอ
เลิกเลยดีมั้ย ปล่อยให้ขี่ฮาเล่ย์แทนเมียไปละกัน ดวก!!!