สวัสดีครับ ผมเเนะนำตัวเองก่อนเป็นเกย์ครับ คือคบกับเเฟนเก่าได้3ปีกว่าๆจนจะเข้าปีที่4ทะเลาะกันหนักมาก เพราะผมต้องย้ายไปอยู่ ตจว เเล้วผมอยากกลับมาอยู่กับเค้าที่กรุงเทพ เเต่เค้าไม่สะดวกทางครอบครัว ผมก็เริ่มทำนิสัยไม่ดีใส่เค้า คือทะเลาะกันทุกวันทางโทรศัพท์ มามองย้อนกลับไป ผมรู้สึกเเย่มาก จนสุดท้ายเค้ายื่นข้อเสนอคือเลิก เค้าคงทนอารมณ์ผมไม่ไหว ซึ่งนี้ไม่ใช่ครั้งเเรก เพราะผมเคยท้าบอกเลิกเค้าไปก่อน มันเลยเป็นเชื้อที่ทำให้ผมต้องเสียใจจากความโง่ของผมเอง ช่วงนั้นผมเสียใจหนักมาก ขับรถไปร้องไห้ไป จนไม่สามารถทำอะไรได้เลยครับ ผมลาออกจากงาน เรียน ป.โทอยู่ด้วยกำลังเสนอวิทยานิพนธ์ ผมล้มเลิกหมดเลยครับ คิดเอานั้งฟังอาจารย์สอนอยู่คือเรียนไม่ได้ต้องออกมาร้องไห้ที่ห้องน้ำ ผมทำอะไรไม่ได้เลยครับ คิดว่าคนๆหนึ่งจะเสียใจได้เเค่ไหน เเต่เค้าก็โทรมาบ้างนะครับ อาทิตย์สองอาทิตย์ครั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่งผมเฟซไทม์หาเค้า เเล้วก็ร้องไห้เลย ผมงงมากทำไมเค้าไม่คิดจะพูดขอคืนดีกับเรา หรือขอกลับมาคบกัน ผมพยายามมากที่จะคืนดี เเต่เค้าดูใจเเข็ง ใจเย็นมาก ตอนนั้นผมรู้สึกเลยว่าชีวิตผมพังหมด ร้องไห้ทุกวัน จนผมเริ่มมองหาคนอื่น ซึ่งก็เเค่คุยๆครับ เเต่ก็เลิกเพราะผมเพิ่งอกหักด้วยเลยกลัวจะเสียใครไปเค้าเลยกลัวๆผม เเล้วผมยังเอาไปปรึกษาเเฟนเก่าด้วยนะครับ เค้าก็ไม่เเสดงอาการหึงหวงผมเลย ไม่รู้ผมคุยกะพระอยู่หรือเปล่า จนผมรู้สึกว่าเค้าคงหมดรักผมจริงๆ จนสุดท้ายผมก็มาเจอเเฟนผมคนปัจจุบัน เค้าดีเหมือนกันครับคนละเเบบกะคนเเรก คบกันมาตอนนี้ก็จะเข้าปีที่สองเเล้ว เเต่ผมก็ยังมีคุยกะเเฟนเก่าบ้างส่วนมากถามสารทุกข์สุขดิบ นานๆที เเต่เค้าเองก็บอกว่าคิดถึงผมนะ ในเฟซเค้าก็โพสเพลงถึงผมบ้างผมก็บอกคิดถึงเค้า โทรคุยบ้างนานๆที จนผมรู้สึกว่าผมเองทำผิดทั้งกับเเฟนเก่าเเละคนปัจจุบัน ผมค่อนข้างอ่อนเเอครับ ร้องไห้บ้าง เวลาที่คุยกับเเฟนเก่าเสร็จก็จะร้องไห้ เหมือนเราทำผิด ยิ่งเวลามาทำธุระที่กรุงเทพรถทัวร์จะผ่านหอพักเก่าผมเเถวรังสิตครับ ผมจะร้องไห้ทุกครั้งร้องจนหลับไปเลย เเฟนคนปัจจุบันก็ตกใจผมทำไมร้องไห้เค้าไม่ถามนะครับก็กอดๆผมก็หลับไป จนตอนนี้ผมย้ายมาสมัครงานที่กรุงเทพอีกครับเพราะเครียปัญหาส่วนตัวที่บ้านที่ ตจว หมดเเล้ว เเต่เเฟนผมปัจจุบันเค้าอยู่ที่ตจว ครับจะตามมาอยู่ด้วยกลางปีหน้า เเล้วล่าสุดเเฟนเก่าผมเพิ่งบลอคเฟซเบอร์โทรผม ผมถามไรก็ไม่ตอบ ผมเสียใจมากครับ ตั้งเเต่บอกเลิกกันคือคุยทางโทรศัพท์ จนตอนนี้ยังไม่เคยเจอกันเลย เวลาผมไปไหนมาไหนเจอคนคล้ายเค้า ผมจะเศร้าเลยครับ เเต่ผมก็พยายามเครียตัวเองด้วย รู้ตัวเองครับทุกอย่าง ส่วนเเฟนคนปัจจุบันผมตอนนี้ก็ปกติครับ เค้าก็รับรู้เรื่องเเฟนเก่าหลายเรื่อง ถึงขนาดมีเฟซกัน ก็ไม่รู้ทำไม เเต่ตอนนี้ผมก็ต้องเลือกปัจจุบันเเหละครับ อดีตเราคงเเก้ไขอะไรไม่ได้ เเต่สิ่งที่เราทำอะไรได้ยากคือความรู้สึกครับ บางที่ความรู้สึกดีๆที่เคยมีมันก็ทำให้เราร้องไห้ได้ ทั้งความรู้สึกผิดที่เราอยากจะชดเฉยเเต่เราก็คงทำอะไรไม่ได้ เหมือนคนเห็นเเก่ตัวที่ไม่อยากเจ็บปวดเพราะความผิดของตัวเองครับ เเต่สาเหตุที่เค้าบลอคผม ผมก็คิดเเง้ดีนะครับว่าเค้าคงไม่อยากยุ่งกับผมเเล้ว มันมีเเต่เสียใจกันทั้งหมด เพราะเเฟนคนปัจจุบันผมก็เคยร้องไห้ตอนทะเลาะกันเรื่องเเฟนเก่า ผมเองก็ไม่อยากให้มันต้องมีใครต้องเสียใจ เเต่มันก็คงยากครับ เพราะผมคนนึงละที่ยังร้องไห้กับเรื่องเดิมๆอยู่ ปัญหานี้มันคงไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากเเต่ผมว่ามันเป็นปัญหาเบสิกสำหรับหลายๆคนครับ ขอบคุณพันธิปที่ให้ยืมพื้นที่ระบายครับ  อาจจะมีคำผิดหน่อยนะคับใช่ไอโฟนเล่นครับ *กะเทยบอร์ดปลามไม่ต้องเเนะว่านิยายให้ไปห้องข้างๆนะค่ะครับ