ผมคบกับแฟนมา 5 ปีกว่าครับ ช่วง 3 ปีแรก ไม่ว่าเราเราจะทะเลาะหรือเลิกรากันไป เราจะกลับมาคบกัน และใส่ใจกันเหมือนเดิมเพราะเราจะเป็นคู่ที่หวานมากจนเพื่อนๆอิจฉาตลอด และตัวเธอเองจะเป็นฝ่ายหวานใส่ผม
จนเมื่อประมาณ 4 ปีกว่าๆ เรามีเหตุให้เลิกกันครับ พอเธอกลับมาคบเธอไม่เหมือนเดิม ใส่ใจผมน้อยลง เหมือนคบผมไปวันๆ และไม่ได้รู้สึกว่ารักผมเท่าเดิม(เพราะตั้งแต่กลับมาคบไม่ว่าเราจะทะเลาะด้วยเรื่องเบาแค่ไหนเธอจะบอกว่าเหนื่อยและขอเลิกทุกครั้งผมจึงต้องยอมทำตามเธอทุกอย่างเพื่อประครองรักไว้)
หลังๆเราไม่โทรคุยกันเพราะไม่มีอะไรจะคุยอาศัยคุยกันทางไลน์เป็นเหตุให้ผมชอบทักไปหาเธอบ่อยๆเพราะเป็นช่องทางเดียวที่จะได้คุยกับเธอ ผมมักจะถามคำถามเบสิกที่ว่าอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ แรกๆ เธอตอบผมไวครับ นานๆไปเธอตอบผมช้า นานๆตอบที หรือคุยอยู่ดีๆก็หายไป ผมจึงชอบถามว่าหายไปไหนมาทำไมตอบช้าจัง ที่ผมถามเพราะแค่อยากรู้ แต่เธอกลับมองว่า ผมระแวงเธอ กักขังเธอ จนเธออึดอัดและรู้สึกเหนื่อย (แต่ก่อนหน้านี้ผมเป็นคนขี้ระแวงครับ) ด้วยเหตุที่ผมเคยมีนิสัยขี้ระแวงหรือเปล้าครับเลยทำให้เธอรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำคือการระแวงทั้งๆที่ผมยังไม่คิดอะไร เราจึงมีปัญหากันบ่อยมากกับเรื่องนี้
เธอดูใส่ใจผมน้อยลง ไม่หวาน ไม่อ้อน ไม่ค่อยสนใจว่าผมจะไปไหน ทำอะไรอยู่ จากที่เธอชอบเชคโทรศัพท์ผมบ่อยเธอก็ไม่เชค พร้อมทั้งไม่ชอบให้ผมเชคโทรศัพท์เธอเช่นกัน ทั้งๆที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มทำจนผมเคยชินติดเป็นนิสัย
จนเธอกลับตจว ผมไลน์หาเธอแต่เธอไม่ตอบ แต่เธอกลับคอมเม้นตอบเพื่อนเธอในเฟรส เหมือนเธอกลายเป็นคนติดเฟรสซะเฉยๆ ผมแกล้งทักไปทางเฟรสเธอจะรีบอ่านทันที ผมก็งอนๆเธอ เรามีปากเสียงกันนิดหน่อย จนเมื่อเธออยู่ตจว จากที่เธอ ไม่ค่อยสนใจผม กลับลืมผมไปเลย
ไม่ค่อยไลน์หาไม่ค่อยตอบ ผมจึงบอกเธอว่าไม่ต้องไลน์มาบ่อยก็ได้แต่ก่อนนอนไลน์มาบอกด้วยจะได้รู้ว่านอนแล้ว เพราะผมจะได้สบายใจ
คืนแรกเธอนัดไปเที่ยวกับเพื่อนเธอซึ่งหนึ่งในนั้นมีแฟนเก่าเธอ (เธอจะคุยกับแฟนเก่าเธอทุกคนพร้อมสั่งห้ามผมระแวง แต่ผมห้ามคุยกะแฟนเก่าผมไม่งั้นเธอจะเลิก) ผมก็ยอมเธอๆก็ไม่ไลน์มาบอกผมเลยว่านอน พอเช้ามาเธอก็ให้เหตุผลว่า เธอเน็ตหมด ผมก็เเข้าใจเพราะเหตุสุดวิสัย หลังจากไลน์เสร็จ เธอก็ไลน์มาใหม่ว่าเธอจะให้แฟนเก่าพาไปซื้อของ ผมไม่พอใจนะ แต่ผมก็ยอม จนเธอหายไปนานผมก็ไลน์ถามเธอก็ไม่ตอบ ผมก้เรยโทรหาเธอว่าเมื่อไหร่จะกลับ แต่น้ำเสียงผมไม่พอใจ เธอก็คงรู้ได้แต่ตอบกลับมาว่า เดี๋ยวกลับแล้วผมก็วางสายแล้วไลน์ถามว่าคืนนี้จะไปไหนไหม ไปไหนไม่ว่านะขอแค่ไลน์มาบอกว่าถึงบ้านแล้วจะนอนแล้วจะได้ไม่ห่วง เธอก็รับปาก
จนคืนที่ 2 เธอก็นัดไปเที่ยวกะแก้งเดิมพร้อมมีแฟนเก่า เธอกลับถ่ายรูปคู่แฟนเก่าโพสลงเฟรส ทั้งๆที่เพื่อนมีหลายคน ด้านแฟนเก่าเธอก้ถ่ายรูปคู่กับเธอโพสลงเฟรส จนเพื่อนๆ แฟนเก่าแซวกันใหญ่เพราะเข้าใจว่าเธอเป็นแฟนของแฟนเก่า ผมก็โมโห โทไปถามว่าเมื่อไหร่จะกลับ ทำไมต้องถ่ายรูปคู่ขนาดนั้นเธอกลับตอบมาว่าอย่ามามีปัญหานะ ถ้าไม่อยากเลิกอ่ะผมก็เงียบ ยอม และวางสายไป (เหตุที่ผมโมโหเพราะเธอไม่เคยเอารูปผมกะเธอลงเฟสเลย)
จนผมเผลอหลับไปตื่นมาดึกแล้วกลับไม่มีไลน์เธอผมก็เลยโทรไปหาว่าอยู่ไหน เธอบอกนอนแล้วผมก็โมโหถามว่าทำไมไม่ไลน์มาบอกบ้าง เธอกลับบอกว่าลืม เธอก็บอกว่าแค่นี้นะจะนอนง่วง ผมก็โมโหไลน์ไปวีนใส่เธอชุดใหญ่เรื่องที่เธอไม่ใส่ใจ เธอก็บอกว่าหยุดพร่ำ กุง่วง จะนอน ผมก็เลยพูดในสิ่งที่ผมอึดอัดและทนมาตลอดที่กลับมาคบกัน เธอกลับขอเลิกผมพร้อมกลับบอกว่า เราไปกันไม่ได้หรอก ความต้องการไม่เหมือนกัน ต่างกัน เลิกกันเถอะ เธอเหนื่อย ผมเรียกร้องมากเกินไป ไปหาคนที่คู่ควรกะผมเถอะ อย่ามายุ่งกะเธอเลย
ผมก็อึ้งแล้วบอกว่าที่ผมพูดน่ะเพื่อให้เธอรู้ข้อเสียและให้ปรับจะได้เดินหน้าต่อ แต่เธอไม่ฟัง ยืนยันจะเลิกอย่างเดียว แต่ยังเคลียไม่จบเธอกลับหลับ ทั้งๆที่เธอบอกเลิกคนที่เธอรักนะเธอกลับมีอารมณ์หลับ พอเช้ามาเธอก็อ่านข้อความที่เธอเคลียกะผมไม่จบพร้อมกลับไม่ตอบ ไม่สนใจ ไม่เพ้อ ไม่เสียใจ ดูมีความสุขโพสคุยเล่นกะเพื่อนในเฟรสปกติ พร้อมทั้งนัดเจอแฟนเก่าเหมือนเดิม ผมก็ลองไปง้อเธอก็ยืนยันว่าไม่คบ
(แต่ที่เธอไม่มีปัญหาเหมือนที่ผมมีเพราะผมเป็นฝ่ายรักษาน้ำใจเธอพยายามทำให้เธอสบายใจไปไหนจะคอยบอกตลอดไม่ต้องรอให้เธอถาม
พยายามไม่ทำให้เธอไม่สบายใจ และมีอะไรมักจะบอกเธอตลอด แต่เธอไม่เคยทำเลย ผมจึงต้องเป็นฝ่ายคอยถามเธอ เป็นเหตุให้เธอรำคาญ)
*ผมจึงไม่เข้าใจว่าทำไมคบกันมาตั้งนานแล้วทำไมถึงเพิ่งเข้ากันไม่ได้
**ผมดูงี่เง่ามาจริงๆหรอครับ ดูน่ารำคาญมากมั้ยครับถ้าจริงผมควรปรับตัวยังไง
****ผมผิดจริงๆหรอครับ ถ้าผมผิดจริงผมควรง้อเธอหรือปล่อยเธอไปดีครับ
ทั้งๆที่คบกันมาตั้งนานทำไมถึงมีปัญหาเข้ากันไม่ได้
จนเมื่อประมาณ 4 ปีกว่าๆ เรามีเหตุให้เลิกกันครับ พอเธอกลับมาคบเธอไม่เหมือนเดิม ใส่ใจผมน้อยลง เหมือนคบผมไปวันๆ และไม่ได้รู้สึกว่ารักผมเท่าเดิม(เพราะตั้งแต่กลับมาคบไม่ว่าเราจะทะเลาะด้วยเรื่องเบาแค่ไหนเธอจะบอกว่าเหนื่อยและขอเลิกทุกครั้งผมจึงต้องยอมทำตามเธอทุกอย่างเพื่อประครองรักไว้)
หลังๆเราไม่โทรคุยกันเพราะไม่มีอะไรจะคุยอาศัยคุยกันทางไลน์เป็นเหตุให้ผมชอบทักไปหาเธอบ่อยๆเพราะเป็นช่องทางเดียวที่จะได้คุยกับเธอ ผมมักจะถามคำถามเบสิกที่ว่าอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ แรกๆ เธอตอบผมไวครับ นานๆไปเธอตอบผมช้า นานๆตอบที หรือคุยอยู่ดีๆก็หายไป ผมจึงชอบถามว่าหายไปไหนมาทำไมตอบช้าจัง ที่ผมถามเพราะแค่อยากรู้ แต่เธอกลับมองว่า ผมระแวงเธอ กักขังเธอ จนเธออึดอัดและรู้สึกเหนื่อย (แต่ก่อนหน้านี้ผมเป็นคนขี้ระแวงครับ) ด้วยเหตุที่ผมเคยมีนิสัยขี้ระแวงหรือเปล้าครับเลยทำให้เธอรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำคือการระแวงทั้งๆที่ผมยังไม่คิดอะไร เราจึงมีปัญหากันบ่อยมากกับเรื่องนี้
เธอดูใส่ใจผมน้อยลง ไม่หวาน ไม่อ้อน ไม่ค่อยสนใจว่าผมจะไปไหน ทำอะไรอยู่ จากที่เธอชอบเชคโทรศัพท์ผมบ่อยเธอก็ไม่เชค พร้อมทั้งไม่ชอบให้ผมเชคโทรศัพท์เธอเช่นกัน ทั้งๆที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มทำจนผมเคยชินติดเป็นนิสัย
จนเธอกลับตจว ผมไลน์หาเธอแต่เธอไม่ตอบ แต่เธอกลับคอมเม้นตอบเพื่อนเธอในเฟรส เหมือนเธอกลายเป็นคนติดเฟรสซะเฉยๆ ผมแกล้งทักไปทางเฟรสเธอจะรีบอ่านทันที ผมก็งอนๆเธอ เรามีปากเสียงกันนิดหน่อย จนเมื่อเธออยู่ตจว จากที่เธอ ไม่ค่อยสนใจผม กลับลืมผมไปเลย
ไม่ค่อยไลน์หาไม่ค่อยตอบ ผมจึงบอกเธอว่าไม่ต้องไลน์มาบ่อยก็ได้แต่ก่อนนอนไลน์มาบอกด้วยจะได้รู้ว่านอนแล้ว เพราะผมจะได้สบายใจ
คืนแรกเธอนัดไปเที่ยวกับเพื่อนเธอซึ่งหนึ่งในนั้นมีแฟนเก่าเธอ (เธอจะคุยกับแฟนเก่าเธอทุกคนพร้อมสั่งห้ามผมระแวง แต่ผมห้ามคุยกะแฟนเก่าผมไม่งั้นเธอจะเลิก) ผมก็ยอมเธอๆก็ไม่ไลน์มาบอกผมเลยว่านอน พอเช้ามาเธอก็ให้เหตุผลว่า เธอเน็ตหมด ผมก็เเข้าใจเพราะเหตุสุดวิสัย หลังจากไลน์เสร็จ เธอก็ไลน์มาใหม่ว่าเธอจะให้แฟนเก่าพาไปซื้อของ ผมไม่พอใจนะ แต่ผมก็ยอม จนเธอหายไปนานผมก็ไลน์ถามเธอก็ไม่ตอบ ผมก้เรยโทรหาเธอว่าเมื่อไหร่จะกลับ แต่น้ำเสียงผมไม่พอใจ เธอก็คงรู้ได้แต่ตอบกลับมาว่า เดี๋ยวกลับแล้วผมก็วางสายแล้วไลน์ถามว่าคืนนี้จะไปไหนไหม ไปไหนไม่ว่านะขอแค่ไลน์มาบอกว่าถึงบ้านแล้วจะนอนแล้วจะได้ไม่ห่วง เธอก็รับปาก
จนคืนที่ 2 เธอก็นัดไปเที่ยวกะแก้งเดิมพร้อมมีแฟนเก่า เธอกลับถ่ายรูปคู่แฟนเก่าโพสลงเฟรส ทั้งๆที่เพื่อนมีหลายคน ด้านแฟนเก่าเธอก้ถ่ายรูปคู่กับเธอโพสลงเฟรส จนเพื่อนๆ แฟนเก่าแซวกันใหญ่เพราะเข้าใจว่าเธอเป็นแฟนของแฟนเก่า ผมก็โมโห โทไปถามว่าเมื่อไหร่จะกลับ ทำไมต้องถ่ายรูปคู่ขนาดนั้นเธอกลับตอบมาว่าอย่ามามีปัญหานะ ถ้าไม่อยากเลิกอ่ะผมก็เงียบ ยอม และวางสายไป (เหตุที่ผมโมโหเพราะเธอไม่เคยเอารูปผมกะเธอลงเฟสเลย)
จนผมเผลอหลับไปตื่นมาดึกแล้วกลับไม่มีไลน์เธอผมก็เลยโทรไปหาว่าอยู่ไหน เธอบอกนอนแล้วผมก็โมโหถามว่าทำไมไม่ไลน์มาบอกบ้าง เธอกลับบอกว่าลืม เธอก็บอกว่าแค่นี้นะจะนอนง่วง ผมก็โมโหไลน์ไปวีนใส่เธอชุดใหญ่เรื่องที่เธอไม่ใส่ใจ เธอก็บอกว่าหยุดพร่ำ กุง่วง จะนอน ผมก็เลยพูดในสิ่งที่ผมอึดอัดและทนมาตลอดที่กลับมาคบกัน เธอกลับขอเลิกผมพร้อมกลับบอกว่า เราไปกันไม่ได้หรอก ความต้องการไม่เหมือนกัน ต่างกัน เลิกกันเถอะ เธอเหนื่อย ผมเรียกร้องมากเกินไป ไปหาคนที่คู่ควรกะผมเถอะ อย่ามายุ่งกะเธอเลย
ผมก็อึ้งแล้วบอกว่าที่ผมพูดน่ะเพื่อให้เธอรู้ข้อเสียและให้ปรับจะได้เดินหน้าต่อ แต่เธอไม่ฟัง ยืนยันจะเลิกอย่างเดียว แต่ยังเคลียไม่จบเธอกลับหลับ ทั้งๆที่เธอบอกเลิกคนที่เธอรักนะเธอกลับมีอารมณ์หลับ พอเช้ามาเธอก็อ่านข้อความที่เธอเคลียกะผมไม่จบพร้อมกลับไม่ตอบ ไม่สนใจ ไม่เพ้อ ไม่เสียใจ ดูมีความสุขโพสคุยเล่นกะเพื่อนในเฟรสปกติ พร้อมทั้งนัดเจอแฟนเก่าเหมือนเดิม ผมก็ลองไปง้อเธอก็ยืนยันว่าไม่คบ
(แต่ที่เธอไม่มีปัญหาเหมือนที่ผมมีเพราะผมเป็นฝ่ายรักษาน้ำใจเธอพยายามทำให้เธอสบายใจไปไหนจะคอยบอกตลอดไม่ต้องรอให้เธอถาม
พยายามไม่ทำให้เธอไม่สบายใจ และมีอะไรมักจะบอกเธอตลอด แต่เธอไม่เคยทำเลย ผมจึงต้องเป็นฝ่ายคอยถามเธอ เป็นเหตุให้เธอรำคาญ)
*ผมจึงไม่เข้าใจว่าทำไมคบกันมาตั้งนานแล้วทำไมถึงเพิ่งเข้ากันไม่ได้
**ผมดูงี่เง่ามาจริงๆหรอครับ ดูน่ารำคาญมากมั้ยครับถ้าจริงผมควรปรับตัวยังไง
****ผมผิดจริงๆหรอครับ ถ้าผมผิดจริงผมควรง้อเธอหรือปล่อยเธอไปดีครับ