สวัสดีคับ ผมเป็นเกย์นะคับ
ผมอยากจะถามอะไรหน่อยคับ แต่ถ้าจะให้เข้าใจคงต้องเล่าอะนะ ผมอายุ17
คือมันเริ่มตั้งแต่เมื่อช่วงตอนที่ผมอยู่ปี1 ผมเริ่มชอบ T1(ชายอายุ16) (ขอไม่บอกชื่อแต่บอกเป็นตัวย่อนะคับ) เค้าเป็นเพื่อนในห้องผมเองผมกะบอกกับเพื่อนสนิทผม N(หญิงอายุ18) ว่าผมชอบ T1นะ อยู่ไปอยู่มาผมกะเป็นไรไม่รู้ไปบอกเค้าเฉยเลยว่าชอบ เค้ากะไม่ว่าอะไรเค้าบอกว่า "เรื่องของ" ก็ผ่านมาปี2 ด้วยความที่ผมเป็นคนเจ้าชู้ผมกะเริ่มชอบอีกคนละคือ P(ชายอายุ28)เค้าเป็น อ.(อ. คืออาจาย์นะคับ)สอนปี2นี้หละสอนห้องผมด้วยต่อมาผมกะเอาอีกคนละ T2(ชายอายุ38)คนนี้เป็นอ.ที่ปรึกษาห้องผมเองเป็นมาตั้งแต่ปี1ละ ผมกะจัดลำดับ T1-T2-P ชอบมากก็อยู่ข้างหน้าละก็รองลงมา เหตุผลที่ผมชอบ PกับT2 เพราะผมเห็น2คนนี้อยู่ด้วยกันประมาณว่าชอบมานั่งคุยกันอะไรประมาณนี้ละผมกะชอบนินทากับ N บ่อยๆทีนี้ก็นินทาจนชอบเค้า2 คนแต่สเปค2คนนี้ก็ผ่านนะสำหรับผม ผมเริ่มชอบ P ได้ไม่นานเท่าไหร่ N เขากะชอบหมือนกัน ทีแรก N ไม่บอกผมว่าชอบ P แต่สุดท้ายมันก็ยอมบอกเรากะต่างคนต่างชอบ ทีนี้ผมกะจัดลำดับใหม่เป็น T2-P-T1 T2มาอยู่ที่1เพราะผมชอบเค้ามากเรียกว่ารักเลยอะ ส่วนT1หลังจากที่เจออะไรมามากผมกะคิดว่าถ้าผมยิ่งเข้าไปหาเค้ามากเท่าไหร่เค้ากะยิ่งเดินหนีผมหรือดันผมให้กลับไปทุกทีถ้าผมยังทำแบบนี้อยู่ผมคงต้องเสียเค้าไปแน่ผมเลยพยายามอยู่เฉยๆไม่อะไรกับเค้ามาก แต่ T2 เค้ามีแฟนแล้ว(เมีย ผมชอบเรียกแฟนกับเมียรวมกันคับ)ละอีกอย่างแฟนเค้ากะทำงานที่เดียวกับเค้าด้วยแต่อยู่พณิชผมกะเคยเจออันนี้ผมไม่ว่าเพราะผมเข้าใจดีกะเค้ารักกันแล้ว มาที่ P ต่อผมกับ N เราทะเลาะกันเรื่องรูป Pที่ผมไปถ่ายมาให้ N แต่ Nมันไม่ให้เพราะมันไม่ชอบให้ใครเก็บรูป P ไว้สุดท้ายผมกะเลือกคำว่า"เพื่อน"ตั้งแต่นั่นมาผมกะเริ่มเฉยๆกับ P เปิดทางให้ N ต่อมาผมเริ่มชอบอีกคน A(ชายอายุ31)เค้าเป็นอ.เหมือนกันสอนปี2 ผมเลยจัดไหม่คิดออกมาเป็น%เลย T2 =50% P=30% A=15% T1=5% ต่อมา N มันรู้ว่า P เค้ามีแฟนแล้ว N เลยตัดใจละไปหาคนใหม่คือ J(ชายอายุ20) ส่วนผมเรื่องที่ P มีแฟนแล้วผมกะไม่ว่าอะไรเหมือนกันแต่ด้วยความที่ผมทำเฉยๆกับ P ทำให้ผมรู้สึกเฉยๆไปแล้วเหมือน T1 แต่ปัณหาของเรื่องนี้มันไม่ได้อยู่ตรงนั่นมันอยู่ที่ T2 ผมรักเค้ามากถ้าหนีไม่อยู่กับเค้าได้ผมยอมนะ เรื่องที่เค้ามีแฟนไม่มีปัณหาผมเข้าใจดี และผมก็เข้าใจด้วยว่าเค้าไม่สนผมแน่ ผมเข้าใจว่าผมไปกับเค้าไม่ได้ผมเข้าใจทุกๆอย่างแต่ตัวผมเองมันไม่ยอมรับอะคับ ผมเคยพยายามเลิกแต่มันก็เลิกไม่ได้ผมตัดเค้าไม่ลงจริงๆถ้าให้เวลาผมแบบว่าไม่เจอไม่ได้ติดต่อกันเลย2-3ปีอะไรแบบเนี่ยผมก็พอตัดเค้าได้นะแต่เราเจอกันทุกวันละจะให้ผมทำได้ยังไง สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการจากลากับเค้าผมรู้ว่าตอนสุดท้ายมันจะเป็นยังไงผมเห็นภาพเลยหละวันนั่นจะเป็นวันที่ผมเสียใจมากที่สุดผมไม่อยากให้วันนั่นมาถึงแต่ยังไงผมก็หนีมันไม่ได้สุดท้ายมันต้องเจอ ผมเลยคิดว่าไหนมันก็ไม่มีทางสำหรับผมแล้วผมก็จะใช้เวลาที่เหลือก่อนที่จะถึงว้นนั่นพยายามอยู่กับเค้าให้ได้มากที่สุดอย่างน้อยเราก็ได้มีเวลาดีๆกับเค้า แต่ส่วนใหญ่ผมอยู่กับ N มากกว่าเพราะเป็นเพื่อนสนิทกัน ผมจะได้เจอ T2 ตอนเช้าและตอนเย็นเป็นส่วนใหญ่เค้าก็ไม่ได้สอนปี2ด้วยเค้าสอนปี3
ถ้าเดินเข้าไปอยู่ไกล้ๆเค้าผมก็ทำได้นะเค้าไม่ว่าอะไรแต่ถ้าแตะตัวนี้ดิเค้าจะไล่เลย แต่ผมก็ไม่กล้าแตะตัวเค้านะ ก็บางทีก็พยยายามก็ทำได้นะแต่ตอนที่เค้าเผลออะนะผมเสียใจร้องไห้หลายทีละแต่มันก็ไม่ได้อะไรมันไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นละเวลาผมร้องไห้ผมจะไม่ให้ใครรู้แม้แต่พ่อแม่ ผมสังเกตคนรอบข้างอย่างเพื่อนในห้องทำไมเขาถึงเข้าไกล้หรือแตะตัว T2 ได้ทำไม T2 ถึงเข้าไปหาคนพวรนั่นเองเลย แล้วผมล่ะทำไมผมถึงไม่เหมือนเขาทำไมผมทำไม่ได้ทำไม มันมีแต่คำว่าทำไมในใจผมเกิดคำถามมากมาย ผมพยายามหาคำตอบโดยการกลับมามองตัวเองว่าทำไมผมถึงแตกต่างละมันก็เกิดคำถามอีก เพราะผมเป็นแบบนี้ใช่ไหม?เค้าเลยไม่เข้าไกล้ เพราะผมเป็นประเภทที่3ใช่ไหม?เค้าเลยเกลียดไม่ใช่แค่เค้านะคนรอบข้างผมเองก็เหมือนกันเขาทำเป็น"เออเรากันไม่ได้เกลียดหรอก" แต่ดูสายตากับสีหน้ามันบอกชัดๆเลยว่าลึกๆข้างในแล้วก็มีบ้างคำว่าเกลียดเนี่ย ผมน่ากลัวขนาดนั่นเลยเหรอ? แล้วผมเป็นตัวอะไรที่น่ากลัวขนาดนั่น? ผมเหมือนอยู่ตัวคนเดียวทั้งๆที่รอบตัวก็มีทั้งเพื่อนทั้งพ่อแม่ทั้งญาติทั้งอ. แต่ทำไมผมรู้สึกไกลหางจากพวรเขา ทำไมผมรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวตลอด? แล้วผมแตกต่างจะพวรเขาตรงไหน?ตรงที่ผมเป็นแบบนี้ใช่ไหม?ตรงที่ผมคิดไม่เหมือนคนอื่นใช่ไหม? ตัวผมมันผิดอะไร? แค่ความคิดมันก็ผิดแล้วเหรอ? จากที่ดูๆในหลายๆด้านผมก็ไม่ดีจริงอะผมก็ผิด ผิดมาตั้งแต่แรกแล้ว ผิดที่ไม่เหมือนคนอื่น ผิดที่แตกต่าง ผิดที่เป็นแบบนี้ จริงๆนะผมลองมองดูแล้ว ผมเป็นแบบนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าผมอยู่ในประเภทไหนของเพศที่3?ถ้าเป็นเกย์ท่าทางจะออกเป็นชายแต่ชอบไม้ป่าเดียวกัน ผมนี้อะไรท่าทางไม่ได้เป็นชาย100%เลย ถ้าเป็นกระเทยก็ท่าทางออกหญิงแต่งเนื้อแต่งตัวแต่งหน้าหรือไปเปลี่ยนเพศ แต่ความคิดพวรนี้มันไม่ได้อยู่ในหัวผมเลยเหมือนผมอยู่ครึ่งๆกลางๆระหว่าง2คำนี้อะ ละผมไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันแบบว่าเกย์กับเกย์อะไรแบบเนี่ยชอบแบบเกย์กับชายถ้าแบบนี้แล้วมันจะไปกันได้ยังไงคิดว่าผมแปลกไหมอะ? กระเทยเกย์คนอื่นหรือว่าเพศที่3อะไรเนี่ยเค้าทำชีวิตของเค้าได้ดีทั้งเรื่องการเรียนการงานการเงินหรือแม้เรื่องความรัก แต่ผมนี้อะไรไม่เห็นดีชักอย่าง ชีวิตเพศที่3เนี่ยมันน่าสงสารนะ เกิดมาก็ผิดเพศเค้าผิดธรรมชาติเค้าบางทีทำอะไรก็ผิดบางทีก็โดนด่าโดนว่าโดนทำร้ายโดนแกล้งโดนสารพัดอย่าง ถ้าคนที่เป็นแบบผมเขาจะรู้ว่ามันเป็นยังไงกับการโดนอะไรหลายๆอย่างบางทีก็ท้อเบื่ออยากตายแต่ก็เสียดายชีวิตแต่เรื่องนี้ผมก็พยายามที่จะรับมันให้ได้พยายามที่จะเข้มแข็งก็พอไปได้นะ แต่เรื่องที่หนักใจของผมที่สุด คือ T2 ผมจะทำยังไงดี? ผมหมดปัณญาแล้วผมเลยมาหาคำตอบจากคนอื่นบ้างในเมื่อผมหาคำตอบด้วยตัวผมเองไม่เจอ
คำถามนะคับ
ผมจะทำยังไงดีให้ได้อยู่ไกล้ชิด T2?
(ผมเคยที่จะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นชายแต่มันทำไม่ได้เพราะมันไม่ใช่ตัวตนของผม เหมือนกับคุณไม่ชอบอะไรชักอย่างแบบมากๆแต่คุณต้องทำมันอะไรแบบเนี่ย)
ก่อนที่จะมาเขียนเรื่องนี้ผมก็คิดนะว่าตำตอบจะออกมาเป็นยังไง?
ผมคิดคำตอบได้ออกมาเป็น 2 อย่างคือ
1."เลิก"
มันก็ทำไม่ได้อะ
2."ไสยศาสตร์"
แต่ผมอยากได้หัวใจเค้ามาแบบสะอาดไม่คิดร้ายแบบนั่นน่ะ
ยังไงก็ช่วยหน่อยนะคับ ผมจนปัณญาแล้วจริงๆ ละก็ผมขอขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคับ ถึงแม้ว่าคำตอบจะไม่ใช่ทางออกแต่ก็ยังเป็นกำลังใจให้ผมได้คับ
ส่วนใครที่อ่านแล้วไม่เข้าใจหรือเจออะไรที่ผิดผลาดตรงไหนผมก็ขอโทษด้วยนะคับ ผมพึ่งเข้ามาใหม่ละอีกอย่างผมก็ไม่เคยเขียนเล่าเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยแต่ผมก็พยายามสรุปและย่อเรื่องทั้งหมดออกมาให้สั้นมากที่สุดแล้วนะคับ
By B...
จะทำไงดักับความรักแบบนี้??
ผมอยากจะถามอะไรหน่อยคับ แต่ถ้าจะให้เข้าใจคงต้องเล่าอะนะ ผมอายุ17
คือมันเริ่มตั้งแต่เมื่อช่วงตอนที่ผมอยู่ปี1 ผมเริ่มชอบ T1(ชายอายุ16) (ขอไม่บอกชื่อแต่บอกเป็นตัวย่อนะคับ) เค้าเป็นเพื่อนในห้องผมเองผมกะบอกกับเพื่อนสนิทผม N(หญิงอายุ18) ว่าผมชอบ T1นะ อยู่ไปอยู่มาผมกะเป็นไรไม่รู้ไปบอกเค้าเฉยเลยว่าชอบ เค้ากะไม่ว่าอะไรเค้าบอกว่า "เรื่องของ" ก็ผ่านมาปี2 ด้วยความที่ผมเป็นคนเจ้าชู้ผมกะเริ่มชอบอีกคนละคือ P(ชายอายุ28)เค้าเป็น อ.(อ. คืออาจาย์นะคับ)สอนปี2นี้หละสอนห้องผมด้วยต่อมาผมกะเอาอีกคนละ T2(ชายอายุ38)คนนี้เป็นอ.ที่ปรึกษาห้องผมเองเป็นมาตั้งแต่ปี1ละ ผมกะจัดลำดับ T1-T2-P ชอบมากก็อยู่ข้างหน้าละก็รองลงมา เหตุผลที่ผมชอบ PกับT2 เพราะผมเห็น2คนนี้อยู่ด้วยกันประมาณว่าชอบมานั่งคุยกันอะไรประมาณนี้ละผมกะชอบนินทากับ N บ่อยๆทีนี้ก็นินทาจนชอบเค้า2 คนแต่สเปค2คนนี้ก็ผ่านนะสำหรับผม ผมเริ่มชอบ P ได้ไม่นานเท่าไหร่ N เขากะชอบหมือนกัน ทีแรก N ไม่บอกผมว่าชอบ P แต่สุดท้ายมันก็ยอมบอกเรากะต่างคนต่างชอบ ทีนี้ผมกะจัดลำดับใหม่เป็น T2-P-T1 T2มาอยู่ที่1เพราะผมชอบเค้ามากเรียกว่ารักเลยอะ ส่วนT1หลังจากที่เจออะไรมามากผมกะคิดว่าถ้าผมยิ่งเข้าไปหาเค้ามากเท่าไหร่เค้ากะยิ่งเดินหนีผมหรือดันผมให้กลับไปทุกทีถ้าผมยังทำแบบนี้อยู่ผมคงต้องเสียเค้าไปแน่ผมเลยพยายามอยู่เฉยๆไม่อะไรกับเค้ามาก แต่ T2 เค้ามีแฟนแล้ว(เมีย ผมชอบเรียกแฟนกับเมียรวมกันคับ)ละอีกอย่างแฟนเค้ากะทำงานที่เดียวกับเค้าด้วยแต่อยู่พณิชผมกะเคยเจออันนี้ผมไม่ว่าเพราะผมเข้าใจดีกะเค้ารักกันแล้ว มาที่ P ต่อผมกับ N เราทะเลาะกันเรื่องรูป Pที่ผมไปถ่ายมาให้ N แต่ Nมันไม่ให้เพราะมันไม่ชอบให้ใครเก็บรูป P ไว้สุดท้ายผมกะเลือกคำว่า"เพื่อน"ตั้งแต่นั่นมาผมกะเริ่มเฉยๆกับ P เปิดทางให้ N ต่อมาผมเริ่มชอบอีกคน A(ชายอายุ31)เค้าเป็นอ.เหมือนกันสอนปี2 ผมเลยจัดไหม่คิดออกมาเป็น%เลย T2 =50% P=30% A=15% T1=5% ต่อมา N มันรู้ว่า P เค้ามีแฟนแล้ว N เลยตัดใจละไปหาคนใหม่คือ J(ชายอายุ20) ส่วนผมเรื่องที่ P มีแฟนแล้วผมกะไม่ว่าอะไรเหมือนกันแต่ด้วยความที่ผมทำเฉยๆกับ P ทำให้ผมรู้สึกเฉยๆไปแล้วเหมือน T1 แต่ปัณหาของเรื่องนี้มันไม่ได้อยู่ตรงนั่นมันอยู่ที่ T2 ผมรักเค้ามากถ้าหนีไม่อยู่กับเค้าได้ผมยอมนะ เรื่องที่เค้ามีแฟนไม่มีปัณหาผมเข้าใจดี และผมก็เข้าใจด้วยว่าเค้าไม่สนผมแน่ ผมเข้าใจว่าผมไปกับเค้าไม่ได้ผมเข้าใจทุกๆอย่างแต่ตัวผมเองมันไม่ยอมรับอะคับ ผมเคยพยายามเลิกแต่มันก็เลิกไม่ได้ผมตัดเค้าไม่ลงจริงๆถ้าให้เวลาผมแบบว่าไม่เจอไม่ได้ติดต่อกันเลย2-3ปีอะไรแบบเนี่ยผมก็พอตัดเค้าได้นะแต่เราเจอกันทุกวันละจะให้ผมทำได้ยังไง สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการจากลากับเค้าผมรู้ว่าตอนสุดท้ายมันจะเป็นยังไงผมเห็นภาพเลยหละวันนั่นจะเป็นวันที่ผมเสียใจมากที่สุดผมไม่อยากให้วันนั่นมาถึงแต่ยังไงผมก็หนีมันไม่ได้สุดท้ายมันต้องเจอ ผมเลยคิดว่าไหนมันก็ไม่มีทางสำหรับผมแล้วผมก็จะใช้เวลาที่เหลือก่อนที่จะถึงว้นนั่นพยายามอยู่กับเค้าให้ได้มากที่สุดอย่างน้อยเราก็ได้มีเวลาดีๆกับเค้า แต่ส่วนใหญ่ผมอยู่กับ N มากกว่าเพราะเป็นเพื่อนสนิทกัน ผมจะได้เจอ T2 ตอนเช้าและตอนเย็นเป็นส่วนใหญ่เค้าก็ไม่ได้สอนปี2ด้วยเค้าสอนปี3
ถ้าเดินเข้าไปอยู่ไกล้ๆเค้าผมก็ทำได้นะเค้าไม่ว่าอะไรแต่ถ้าแตะตัวนี้ดิเค้าจะไล่เลย แต่ผมก็ไม่กล้าแตะตัวเค้านะ ก็บางทีก็พยยายามก็ทำได้นะแต่ตอนที่เค้าเผลออะนะผมเสียใจร้องไห้หลายทีละแต่มันก็ไม่ได้อะไรมันไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นละเวลาผมร้องไห้ผมจะไม่ให้ใครรู้แม้แต่พ่อแม่ ผมสังเกตคนรอบข้างอย่างเพื่อนในห้องทำไมเขาถึงเข้าไกล้หรือแตะตัว T2 ได้ทำไม T2 ถึงเข้าไปหาคนพวรนั่นเองเลย แล้วผมล่ะทำไมผมถึงไม่เหมือนเขาทำไมผมทำไม่ได้ทำไม มันมีแต่คำว่าทำไมในใจผมเกิดคำถามมากมาย ผมพยายามหาคำตอบโดยการกลับมามองตัวเองว่าทำไมผมถึงแตกต่างละมันก็เกิดคำถามอีก เพราะผมเป็นแบบนี้ใช่ไหม?เค้าเลยไม่เข้าไกล้ เพราะผมเป็นประเภทที่3ใช่ไหม?เค้าเลยเกลียดไม่ใช่แค่เค้านะคนรอบข้างผมเองก็เหมือนกันเขาทำเป็น"เออเรากันไม่ได้เกลียดหรอก" แต่ดูสายตากับสีหน้ามันบอกชัดๆเลยว่าลึกๆข้างในแล้วก็มีบ้างคำว่าเกลียดเนี่ย ผมน่ากลัวขนาดนั่นเลยเหรอ? แล้วผมเป็นตัวอะไรที่น่ากลัวขนาดนั่น? ผมเหมือนอยู่ตัวคนเดียวทั้งๆที่รอบตัวก็มีทั้งเพื่อนทั้งพ่อแม่ทั้งญาติทั้งอ. แต่ทำไมผมรู้สึกไกลหางจากพวรเขา ทำไมผมรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวตลอด? แล้วผมแตกต่างจะพวรเขาตรงไหน?ตรงที่ผมเป็นแบบนี้ใช่ไหม?ตรงที่ผมคิดไม่เหมือนคนอื่นใช่ไหม? ตัวผมมันผิดอะไร? แค่ความคิดมันก็ผิดแล้วเหรอ? จากที่ดูๆในหลายๆด้านผมก็ไม่ดีจริงอะผมก็ผิด ผิดมาตั้งแต่แรกแล้ว ผิดที่ไม่เหมือนคนอื่น ผิดที่แตกต่าง ผิดที่เป็นแบบนี้ จริงๆนะผมลองมองดูแล้ว ผมเป็นแบบนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าผมอยู่ในประเภทไหนของเพศที่3?ถ้าเป็นเกย์ท่าทางจะออกเป็นชายแต่ชอบไม้ป่าเดียวกัน ผมนี้อะไรท่าทางไม่ได้เป็นชาย100%เลย ถ้าเป็นกระเทยก็ท่าทางออกหญิงแต่งเนื้อแต่งตัวแต่งหน้าหรือไปเปลี่ยนเพศ แต่ความคิดพวรนี้มันไม่ได้อยู่ในหัวผมเลยเหมือนผมอยู่ครึ่งๆกลางๆระหว่าง2คำนี้อะ ละผมไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันแบบว่าเกย์กับเกย์อะไรแบบเนี่ยชอบแบบเกย์กับชายถ้าแบบนี้แล้วมันจะไปกันได้ยังไงคิดว่าผมแปลกไหมอะ? กระเทยเกย์คนอื่นหรือว่าเพศที่3อะไรเนี่ยเค้าทำชีวิตของเค้าได้ดีทั้งเรื่องการเรียนการงานการเงินหรือแม้เรื่องความรัก แต่ผมนี้อะไรไม่เห็นดีชักอย่าง ชีวิตเพศที่3เนี่ยมันน่าสงสารนะ เกิดมาก็ผิดเพศเค้าผิดธรรมชาติเค้าบางทีทำอะไรก็ผิดบางทีก็โดนด่าโดนว่าโดนทำร้ายโดนแกล้งโดนสารพัดอย่าง ถ้าคนที่เป็นแบบผมเขาจะรู้ว่ามันเป็นยังไงกับการโดนอะไรหลายๆอย่างบางทีก็ท้อเบื่ออยากตายแต่ก็เสียดายชีวิตแต่เรื่องนี้ผมก็พยายามที่จะรับมันให้ได้พยายามที่จะเข้มแข็งก็พอไปได้นะ แต่เรื่องที่หนักใจของผมที่สุด คือ T2 ผมจะทำยังไงดี? ผมหมดปัณญาแล้วผมเลยมาหาคำตอบจากคนอื่นบ้างในเมื่อผมหาคำตอบด้วยตัวผมเองไม่เจอ
คำถามนะคับ
ผมจะทำยังไงดีให้ได้อยู่ไกล้ชิด T2?
(ผมเคยที่จะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นชายแต่มันทำไม่ได้เพราะมันไม่ใช่ตัวตนของผม เหมือนกับคุณไม่ชอบอะไรชักอย่างแบบมากๆแต่คุณต้องทำมันอะไรแบบเนี่ย)
ก่อนที่จะมาเขียนเรื่องนี้ผมก็คิดนะว่าตำตอบจะออกมาเป็นยังไง?
ผมคิดคำตอบได้ออกมาเป็น 2 อย่างคือ
1."เลิก"
มันก็ทำไม่ได้อะ
2."ไสยศาสตร์"
แต่ผมอยากได้หัวใจเค้ามาแบบสะอาดไม่คิดร้ายแบบนั่นน่ะ
ยังไงก็ช่วยหน่อยนะคับ ผมจนปัณญาแล้วจริงๆ ละก็ผมขอขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคับ ถึงแม้ว่าคำตอบจะไม่ใช่ทางออกแต่ก็ยังเป็นกำลังใจให้ผมได้คับ
ส่วนใครที่อ่านแล้วไม่เข้าใจหรือเจออะไรที่ผิดผลาดตรงไหนผมก็ขอโทษด้วยนะคับ ผมพึ่งเข้ามาใหม่ละอีกอย่างผมก็ไม่เคยเขียนเล่าเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยแต่ผมก็พยายามสรุปและย่อเรื่องทั้งหมดออกมาให้สั้นมากที่สุดแล้วนะคับ
By B...