บ่อยครั้งที่เรามักจะหาเวลาว่าง จัดระเบียบโฟลเดอร์ในคอมฯ ให้เป็นระเบียบ เพื่อให้หาง่าย
ซึ่งบังเอิญ ขุดเจอโฟลเดอร์ลับ ที่ตัวเองก็เกือบจะลืมไปแล้วเหมือนกัน
การ์ตูนเรื่องนี้มีที่มาที่ไปยาวหน่อย เริ่มแรกจากเป็นคนชอบวาดรูป วาดการ์ตูนอยู่แล้ว ฝันในวัยเด็กไม่เหมือนชาวบ้าน
อยากเป็นนักเขียนการ์ตูน ใฝ่ฝันจะไปญี่ปุ่น และฝันสูงสุดคืออยากเป็นผู้บุกเบิกการ์ตูนไทยให้เทียบเท่าญี่ปุ่น
โชคดีที่ครอบครัวสนับสนุนจึงได้เรียน และจบปริญญาทางด้านศิลปะ แต่จบมาแล้วก็ทำงานตรงตามที่เรียน แต่ยังไม่ตรงตามใจ
จนเมื่อ 6 ปีก่อน เราตกงานโดยไม่ได้ตั้งใจด้วยระบบลดจำนวน พนง. ของบริษัทที่ทำงาน
ตอนนั้น ก็อาศัยเว็บไซด์หางาน หาไปเรื่อยๆ แล้วก็ไปเรียนคอมพิวเตอร์กราฟฟิคเพิ่มระหว่างที่ว่างงาน
จนมาเจอ สนพ. เปิดรับสมัครนักเขียนการ์ตูน เหมือนจุดประกายความฝันให้มีชีวิตอีกครั้ง
พอโทรไปเขาบอกว่าให้เขียนการ์ตูนสั้นมา 1 เรื่องมาเสนอ จำไม่ได้ว่า ใช้เวลานานเท่าไหร่ แต่รู้ว่ามีเวลานิดเดียว
ตอนนั้นทำแทบหามรุ่งหามค่ำ เหนื่อย แต่รู้สึกสนุกอย่างประหลาด
คือไอ้เราก็ไม่ได้วาดการ์ตูนนานแล้ว สมัย 6 ปีที่แล้ว การเพ้นท์และแปะสกรีนโทนใน Photoshop เขานิยมกันอย่างมาก
สมัยเราคือวาดด้วยปากกาคอแร้ง ต้องแปะโทนด้วยมือ ซื้อหนังสือสอนวาดการ์ตูนของอ.โทริยาม่า อากิระ กับ อ.ไซโต จิโฮ มาอ่าน (ช่วงยุคปี 2540)
อิป้าวัย 28 ก็คลำๆ งงๆ จนสำเร็จจนได้ ถึงวันเอาไปเสนอสำนักพิมพ์ ตื่นเต้นมาก
ผลคือ ฝีมือยังไม่ถึงขั้น แต่น่าพัฒนาได้ เซ้นท์การเขียนดี แสดงว่าอ่านการ์ตูนเยอะ (อ่านเยอะจริง ทุกวันนี้ก็อ่าน ถึงน้อยกว่าเมื่อก่อนก็เถอะ)
แต่ค่าตอบแทนในการว่าจ้างน้อยมากกกกกก เรียกว่ากินความฝันแทนข้าวกันเลย
นั่งรถกลับบ้านมาปรึกษาแฟน แฟนสนับสนุนนะ แต่เรามองว่ามันช้าไปแล้วสำหรับวัยขนาดนี้ที่จะมาเริ่มต้นความฝันใหม่
ด้วยภาระที่มี ถึงแม้จะมีคนสนับสนุน แต่ตอนนั้นแฟนเราก็เพิ่งเริ่มธุรกิจส่วนตัว ลุ่มๆ ดอนๆ ยังไม่รุ่งเหมือนตอนนี้
ประกอบกับนักเขียนรุ่นใหม่ไฟแรงเกิดขึ้นมาเพียบ บางคนเริ่มต้นงานตั้งแต่วัยมัธยมต้น
ปิดฉากความฝันเล็กๆ ของเราลง
ทุกวันนี้ แม้งานที่ทำจะไม่ใช้ความฝันทั้งหมด แต่ยังคงวนเวียนกับศิลปะ มีโอกาสก็ขีดๆเขียนๆบ้าง
ไม่เคยนึกเสียใจนะ แต่รู้สึกดีใจ ว่าครั้งนึงเคยได้ทำตามความฝันแล้ว ถึงแม้จะไม่ไปถึงจุดหมายก็เถอะ
ผลงานชิ้นนี้ แบ่งปันให้เพื่อนได้อ่านกัน ตอนที่เริ่มจะเขียนไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร แต่ตัวเองชอบแมว
เลยเขียนเรื่องแมวๆ (ตอนนั้นยังไม่ได้เลี้ยงเลยค่ะ) ติ ชม แนะนำ ได้ค่ะ
ขุดเจอความฝันตัวเอง เมื่อ 6 ปีที่แล้ว
ซึ่งบังเอิญ ขุดเจอโฟลเดอร์ลับ ที่ตัวเองก็เกือบจะลืมไปแล้วเหมือนกัน
การ์ตูนเรื่องนี้มีที่มาที่ไปยาวหน่อย เริ่มแรกจากเป็นคนชอบวาดรูป วาดการ์ตูนอยู่แล้ว ฝันในวัยเด็กไม่เหมือนชาวบ้าน
อยากเป็นนักเขียนการ์ตูน ใฝ่ฝันจะไปญี่ปุ่น และฝันสูงสุดคืออยากเป็นผู้บุกเบิกการ์ตูนไทยให้เทียบเท่าญี่ปุ่น
โชคดีที่ครอบครัวสนับสนุนจึงได้เรียน และจบปริญญาทางด้านศิลปะ แต่จบมาแล้วก็ทำงานตรงตามที่เรียน แต่ยังไม่ตรงตามใจ
จนเมื่อ 6 ปีก่อน เราตกงานโดยไม่ได้ตั้งใจด้วยระบบลดจำนวน พนง. ของบริษัทที่ทำงาน
ตอนนั้น ก็อาศัยเว็บไซด์หางาน หาไปเรื่อยๆ แล้วก็ไปเรียนคอมพิวเตอร์กราฟฟิคเพิ่มระหว่างที่ว่างงาน
จนมาเจอ สนพ. เปิดรับสมัครนักเขียนการ์ตูน เหมือนจุดประกายความฝันให้มีชีวิตอีกครั้ง
พอโทรไปเขาบอกว่าให้เขียนการ์ตูนสั้นมา 1 เรื่องมาเสนอ จำไม่ได้ว่า ใช้เวลานานเท่าไหร่ แต่รู้ว่ามีเวลานิดเดียว
ตอนนั้นทำแทบหามรุ่งหามค่ำ เหนื่อย แต่รู้สึกสนุกอย่างประหลาด
คือไอ้เราก็ไม่ได้วาดการ์ตูนนานแล้ว สมัย 6 ปีที่แล้ว การเพ้นท์และแปะสกรีนโทนใน Photoshop เขานิยมกันอย่างมาก
สมัยเราคือวาดด้วยปากกาคอแร้ง ต้องแปะโทนด้วยมือ ซื้อหนังสือสอนวาดการ์ตูนของอ.โทริยาม่า อากิระ กับ อ.ไซโต จิโฮ มาอ่าน (ช่วงยุคปี 2540)
อิป้าวัย 28 ก็คลำๆ งงๆ จนสำเร็จจนได้ ถึงวันเอาไปเสนอสำนักพิมพ์ ตื่นเต้นมาก
ผลคือ ฝีมือยังไม่ถึงขั้น แต่น่าพัฒนาได้ เซ้นท์การเขียนดี แสดงว่าอ่านการ์ตูนเยอะ (อ่านเยอะจริง ทุกวันนี้ก็อ่าน ถึงน้อยกว่าเมื่อก่อนก็เถอะ)
แต่ค่าตอบแทนในการว่าจ้างน้อยมากกกกกก เรียกว่ากินความฝันแทนข้าวกันเลย
นั่งรถกลับบ้านมาปรึกษาแฟน แฟนสนับสนุนนะ แต่เรามองว่ามันช้าไปแล้วสำหรับวัยขนาดนี้ที่จะมาเริ่มต้นความฝันใหม่
ด้วยภาระที่มี ถึงแม้จะมีคนสนับสนุน แต่ตอนนั้นแฟนเราก็เพิ่งเริ่มธุรกิจส่วนตัว ลุ่มๆ ดอนๆ ยังไม่รุ่งเหมือนตอนนี้
ประกอบกับนักเขียนรุ่นใหม่ไฟแรงเกิดขึ้นมาเพียบ บางคนเริ่มต้นงานตั้งแต่วัยมัธยมต้น
ปิดฉากความฝันเล็กๆ ของเราลง
ทุกวันนี้ แม้งานที่ทำจะไม่ใช้ความฝันทั้งหมด แต่ยังคงวนเวียนกับศิลปะ มีโอกาสก็ขีดๆเขียนๆบ้าง
ไม่เคยนึกเสียใจนะ แต่รู้สึกดีใจ ว่าครั้งนึงเคยได้ทำตามความฝันแล้ว ถึงแม้จะไม่ไปถึงจุดหมายก็เถอะ
ผลงานชิ้นนี้ แบ่งปันให้เพื่อนได้อ่านกัน ตอนที่เริ่มจะเขียนไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร แต่ตัวเองชอบแมว
เลยเขียนเรื่องแมวๆ (ตอนนั้นยังไม่ได้เลี้ยงเลยค่ะ) ติ ชม แนะนำ ได้ค่ะ