ขอเล่าเท้าความก่อนนะคะ
เราทำงานเป็นผู้ดูแลคนไข้ มีวุฒิNurse aid
ตอนนี้เราทำงานดูแลผู้สูงอายุท่านนึงอยู่เกือบครบ 1 ปีแล้ว  ไม่เคยมีปัญหาอะไรกับคนไข้เลย
จนกระทั่งช่วงกลางปีที่ผ่านมา  เรามีปัญหากับภรรยาคนไข้เป็นประจำ ซึ่งเราก็จะไม่ตอบโต้อะไร เพราะชินกับการที่ต้องอยู่กับผู้สูงอายุหรือคนไข้อยู่แล้ว เรามีปัญหาหลายครั้ง จนถึงปัจจุบัน ซึ่งเราไม่เคยได้หยุดงานเลย นอนวันละไม่กี่ชั่วโมงเพราะต้องดูคนไข้ 1สัปดาห์มี 7 วันก็ทำ 7 วัน ส่วนเหตุผลคือไม่มีคนมาแทน ฟังดูมันเหมือนพูดเข้าข้างตัว แต่ประเด็นจริงๆคือเรื่องนี้ คือเราแอบรู้สึกดีๆกับลูกสาวคนไข้ที่เป็นคนจ้างวาน  หลายครั้งที่เราทนการอยู่กับภรรยาคนไข้ไม่ไหว เราก็จะคุยกับพี่เขา(เราอายุ22 พี่เขาอายุ40กว่าๆค่ะ เลยเรียกพี่)เขาก็ไม่ว่าอะไรเรา  แต่ตัวเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะนั่นก็แม่ของเขา หลายครั้งเราคิดจะลาออก แต่เราจะแพ้คำพูดเขาทุกที...เขาจะพูดว่า "ให้ทำเพื่อพี่ได้มั้ย?" ซึ่งก็ตามระเบียบ  คือใจอ่อน....ขอเผยปัญหาที่มีกับภรรยาคนไข้ก่อนนะ  เช่น  เวลาคนไข้ไอ(เขาเจาะคอ) ภรรยาคนไข้เขาจะชอบโพล่งประจำว่า"เอ็งจะตายแล้วสินะ อีก3วันก็จะไปแล้วสินะ ..." หรือบางครั้งที่เราทำการสวนปัสสาวะให้คนไข้ เขาก็โพล่งว่า "พอยัย...จับ...(ไอ้นั่น)...คนไข้ ให้ทำเป็นคราง"
เคยแม้กระทั่งตีคนไข้  และสิ่งที่ดิชั้นรับไม่ได้สุดๆคือ ชอบพูดจาว่าร้ายคนอื่น ขนาดเรานอนยังนินทา(ที่รู้คือเคยสงสัยเลยแอบเอาเปิดอัดเสียงของมือถือไว้ พอตอนเช้าก็เอามาฟัง) แม้กระทั่งลูกตัวเอง คำพูดหยาบคาย  คือฟังไม่ได้จริงๆค่ะ  ไม่ได้โลกสวย  แต่มันหยาบเกินไปค่ะ  พอดิชั้นบอกว่า จะว่าคนไข้ทำไม ด่าไปก็ใช่ว่าจะหาย  ถ้าครั้งนั้นเขาหาเหตุผลมาสู้ไม่ได้ แกจะทำทวงบุญคุณว่า "มาอยู่บ้านใคร เงินที่จ่ายเงินใคร กูเป็นเจ้าของบ้าน เป็นเมียมัน" ซึ่งก็ไม่เข้าใจว่าเขาเข้าใจผิดไปหรือเปล่า?  ดิชั้นไม่ได้อยากมาอยู่ร่วมชายคาเลย  แต่ถูกว่าจ้างให้มาอยู่  เงินก็เงินลูกเขา  ไม่ใช่เงินตัวเอง  เราพูดสุภาพทุกคำ(จะว่าเกินจริงก็ได้   แต่เราด่าคนหยาบๆไม่เป็นจริงๆ)  คือเราปวดหัวกับเขามากๆ  หลังๆมาเราเลยไม่คุยกับเขาอีก ต่างคนต่างอยู่ไปเสีย  ซึ่งเพราะแบบนี้ทำให้เกิดอีกประเด็นคือ ลูกสาวคนไข้ที่เราชอบ เขาอยากให้เราคุยกับแม่เขาด้วย   เหมือนดูทั้งสองคนเลย  คือเราลำบากใจที่ต้องทำดีกับแม่เขา  แค่ทำตัวเฉยๆไม่สนใจก็เต็มกลืนแล้ว  แต่เพราะจิตใจที่ชอบพี่เขา  ผูกพันเพราะสนิท  ทำให้ตัดใจลาออกไม่ได้
ทำให้ตอนหลังๆทะเลาะกับพี่เขาเรื่องแม่ของเขา ซึ่งเราไม่อยากทะเลาะด้วยเลย  เราเสียใจที่เชาไม่ข้าใจเลย   ว่าก่รดูคนถึงสองคนมันเหนื่อยมากๆ
ตัวพี่เขาก็มีแฟนแล้ว(ยังไม่แต่งงานหรือมีลูกค่ะ) ซึ่งทั้งสองด็เหมาะสมกันดี  แฟนพี่เขานิสัยดีนะ คุยดี เอาใจใส่  เขาคบกันมา4-5ปีแล้ว ทำให้เรายิ่งรู้สึกผิดที่คิดไม่ซื่อกับตัวพี่ผู้หญิง   คือปวดหัวกับภรรยาคนไข้  ตอนนี้ยังปวดใจกับความรักที่ไม่มีเป็นไปได้  เวลาแม่พี่เขาเหวี่ยงใส่พี่เขาแบบไม่เหตุผลตคือเราจะเจ็บปวดตลอด  หรือบางทีเวลาเขาไม่สบาย  แต่เขาไม่บอกเราแต่บอกแฟนเขา  เราดันเผือกไปน้อยใจอีกว่า เราเองก็เป็นnurse aidน่าจะบอกเราบ้าง  คือเป็นห่วงค่ะ(ถึงจะเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่จะอ้อนแฟนก็เหอะ)
มันเป็นความรู้สึกที่สับสนและขัดแย้งมากๆ  แถมตอนหลังทีปัญหากับพี่เขาเพราะเค้าบอกว่า เราดูแลคนไข้แย่(เขาฟังจากแม่เขา) ซึ่งเราไม่ได้ละเลยคนไข้ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าอยู่กับคนป่วย24ชม. พอรับได้ (ถึงจะเหนื่อยก็เถอะ) แต่ต้องมาอยู่กับภรรยาคนไข้ที่เขาไม่คิดจะเข้าใจอะไรเลย..และชอบนินทาคนอื่น  แล้วหัวใจดันทรยศ ไปชอบลูกสาวคนไข้ให้ปวดใจอีก  บอกตรงๆว่าพอตกกลางคืนร้องไห้ทุกวัน  ปวดใจทุกวัน  พยายามบอกตัวเองว่าต้องผ่านไปให้ได้  แต่บางทีมันเกินจะทนเหมือนกัน  เคยคิดฆ่าตัวตายวันละ2-3หน จนบางทีต้องโทรปรึกษาจิตแพทย์  แต่เค้าก็แค่รับฟังเราระบายเฉยๆ  
ที่เราอยากแลกเปลี่ยนความคิดกับเพื่อนๆ เพราะเราต้องการมุมมองคนอื่นๆที่ไม่ใช่คนใกล้ชิดดู
เราคิดว่าปัญหาเรื่องนิสัยภรรยาคนไข้คงแก้ยาก  สิ่งที่ต้องการคำตอบคือ  อยากได้วิธีที่จะทำให้ตัวเองไม่ไปแบกรับปัญหาเหล่านั้น  อยากสงบจิตใจ  อยากหยุดรักเขาให้ได้  เผื่อวันนึงถ้าเราจะจากเขาไป  จะได้ไม่ติดใจหรืออาลับอาวรณ์เขา  เพราะทุกวันนี้เหนื่อยจริงๆ
ถ้าไม่มีหน้าที่ที่ต้องดูแลคนไข้ และหัวใจที่ผูกพัน...เราคงไม่ลาออกก็ฆ่าตัวตายไปนานแล้ว  กลัวจะคิดสั้นเข้าสักวันค่ะ กลัวตัวเองจริงๆ