คือ เราคบกับเเฟนมาเกือบ3ปีแล้ว
ซึ่งก่อนหน้านี้ประมาณ3เดือน  แฟนเราได้ขอเลิกกับเรา
เขาให้เหตุผลว่า ทนนิสัยเราไม่ไหวเเล้ว เราชอบบังคับเขา ชอบหาเรื่องทะเลาะ
คือ ก่อนหน้านี้เขาบอกให้เปลี่ยนนิสัย เราก็ไม่เคยเก็บมาคิดนะ เพราะเราคิดว่าเเค่พูดเล่น  คือดูจากน้ำเสียงอะ
เรากับเเฟนมีเรื่องทะเลาะกันทุกวัน (เมื่อก่อนนะคะ)  เหตุผล คือ ที่เราหาเรื่องทะเลาะเพราะอยากคุยโทรศัพท์กับเเฟนนานๆ บางครั้งมันไม่มีเรื่องจะคุย
ซึ่งเเฟนเราไม่ชอบ เขาบอกว่าเก็บมาคิดตลอด อันนี้เราไม่เคยรู้ เขาบอกแค่อยากให้เปลี่ยนนิสัย เเต่เราไม่รู้ว่าเขาเอาคิด
เพราะเวลาทะเลาะกัน สักพักก็เป็นเหมือนเดิม เราคิดว่าคงไม่มีอะไร

วันที่เเฟนบอกเลิกอะ เราทั้งคู่ร้องไห้ บอกเลยว่าเสียใจ เสียความรู้สึกมาก ไม่คิดว่ามิดนจะเกิด คือบอกแบบไม่มีสัญญาณ เราตกใจเเละช๊อคมาก

เราตกลงกับเเฟนว่าจะไม่หาเรื่องทะเลาะ เข้าใจทุกอย่าง ไม่ทำตัวเหมือนเด็ก

เเต่คือเราตั้งใจทำมาตลอด  เวลาเราเห็นแฟนอารมณ์ไม่ดี เเล้วมาทำเซงกับนิสัยเรา เราเสียความรู้สึก คือ พยายามนะ เเต่เราเห็นหน้าเเฟนเราท้อบ้าง บางครั้ง เเต่เราคุยเรื่องนี้กับเเฟน  เเฟนบอกว่าอย่าไปคิดมาก เขาเเค่โมโหเรื่องอื่นมาด้วย
ตั้งเเต่เหตุการณ์วันนั้น  ใจเรารู้สึกไมม่ค่อยดีเวลาเห็นเเฟนทำหน้าเซ็งนิสัยเรา
คือพยายามไม่ทำตัวเหมือนเด็ก ไม่หาเรื่อง แต่คือพักหลัง หลังจากวันนั้นทำให้เราติดเเฟนมาก  ในใจกลัว กลัวไรไม่รู้ รู้สึกกลัว คิดมาก เรื่องนิสัยตัวเอง กลัวทำตัวเหมือนเด็ก เขาบอกว่าที่เขาพูดไปแค่อยากให้คิดได้

คือเรารู้นะเเต่พยายามอยู่

อยากถามว่า เราควรเเก้อย่างไรดีไม่ให้คิดมาก

ปล.บางครั้งฟังธรรมะเเก้เครียด สวดมนต์