สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพี่ๆลุงป้าน้าอาพ่อแม่พี่น้องที่เข้ามาดูหรือตอบกระทู้ของเรา
คือเราตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกค่ะ ถ้าลงผิดห้องก็อย่าถือสาเลยนะคะ 5555
ต้องบอกก่อนเลยค่ะ ว่าเราอยู่ม.6 ส่วนคนที่เราแอบไปชอบนี่เป็นรุ่นน้องม.5 ห้องเดียวกันค่ะ
วันแรกที่เราเจอน้องเค้าคือ
วันรับน้อง
ตอนนั้นตัวเราเองก็เป็นพี่ม.5 ก็ต้องมีหน้าที่ดูแลน้อง พาไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของโรงเรียน แจกขนม แจกข้าว ทำกิจกรรมร่วมกับน้องทำให้ได้เจอน้องค่ะ
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ แต่พอมองไปมองมาก็เริ่มละค่ะอีความคิด "เอ้ะ! ทำไมน้องน่ารักจังแหะ" พอนานๆเข้าก็เริ่มรู้สึกชอบค่ะ -//-
เราเลยไปปรึกษากับเพื่อนว่าจะเข้าหาน้องยังไง ตัวเราเองก็ผู้หญิงจะให้เดินไปจีบโทงๆนี่ก็คงจะไม่ใช่
แต่สิ่งที่ได้จากการไปปรึกษาเพื่อนคือ โดนเพื่อนล้อค่ะ
เวลาเจอน้องเพื่อนทุกคนจะชอบวิ่งเข้าไปถ่ายรูป เกาะแขน ไม่เรียกชื่อน้องดังๆก็เรียกชื่อเรา ทำอย่างนั้นหลายรอบจนเราคิดว่า น้องอาจจะรู้ว่าเราชอบ
เราก็เลยซื้อขนมไปให้บ้าง เราหวังให้เข้าแผน เอาขนมไปล่อเด็ก เทียวส่องเทียวเอาขนมให้ เผื่อน้องเค้าจะมีใจบ้าง
ยิ่งตอนงานกีฬาสี สปีริตแห่งความทุ่มเทเพื่อน้องก็เปี่ยมล้นมากค่ะ ลงทุนเป็นสตาฟกีฬาที่น้องเล่น นั่งเฝ้าทู้กกกเย็น แบกน้ำกับเพื่อนขึ้นชั้นสองของศูนย์กีฬา เพื่อจะได้นั่งดูน้องเค้าซ้อมชั่วโมงนึง ครึ่งชั่วโมงก็แล้วแต่วันไป บางวันเจอน้องเปลี่ยนเสื้อนี่ก็แทบลมจับค่ะ ใจสั่นเหลือออเกินน -.,- ฮุฮิ
พอถึงวันแข่ง ตอนน้องลงสนามก็ถ่ายรูปน้องไว้เยอะประมาณแสนล้านรูป อารมณ์จะเอาไปทำวอลเปเปอร์ที่บ้าน ทั้งสนามเราโฟกัสแค่น้อง ส่วนน้องคนอื่นก็พอจะมีบ้างแต่จุ๋มจิ๋มมากค่ะ 555555555
วันนึงเราให้เพื่อนไปถามน้องผู้ชายที่สนิทกับน้องที่เราชอบอะค่ะ ว่า น้องเค้ามีแฟนรึยัง? เพื่อความชัวร์ว่าเราจะได้ไม่ไปยุ่งกับของของใครเค้า
เพื่อนน้องก็ตอบกลับมาค่ะ ว่า
น้องไม่มีแฟน อันนี้เราดีใจมาก แบบอยากออกไปเซิ้งกลางสี่แยกไฟแดง
แล้วเพื่อนน้องก็ถามเพื่อนเราว่า เราเคยบอกน้องรึยังว่าเราชอบ? เพราะเหมือนน้องจะไม่รู้เลยว่าเราชอบ อ้าวใครจะไปกล้าบอกกกก ชอบเค้านี่ต้องเขียนโพสต์อิทไปแปะกระเป๋าเค้ามั้ยว่า ชอบนะเว้ยเฮ้ย รู้รึยังว่าชอบอยู่ อู้หูวทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆค่ะ 5555555
ภายนอกเราดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้าพูด เอาง่ายๆคือ ไฮเปอร์ นั่นแหละค่ะ แต่พอเจอคนที่เราชอบทีไร มวลมหาความเขินอายอพยพมาจากไหนก็ไม่รู้วิ่งกรูกันเข้ามา ทำให้ต้องหลบหน้า
ร้อนถึงเพื่อนๆที่น่ารักของเรา เพื่อนๆทั้งหลายก็พยายามช่วยเราสุดพลังค่ะ ให้ไลน์ให้เบอร์กันมา ร่วมแรงร่วมใจกันยิ่งกว่างานแห่เทียนพรรษากับแห่บั้งไฟอีกค่ะ 555555
สุดท้าย ได้มาก็เอามาเป็นสิ่งของบูชา นั่งมองเบอร์ นั่งจิ้มไลน์ จิ้มเข้าไปดุกับมองเฉยๆแต่ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ -..-
กลับมาที่เพื่อนน้องบอกให้เราไปบอกน้องว่าชอบ ไอ้เราก็เลยบอกว่าไปแอบเต๊าะให้พี่หน่อยสิ ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก ครั้นจะไปเต๊าะเองคงได้กลายเป็นเกษตรกรผู้ปลูกแห้วแน่ๆค่ะ เพราะไม่กล้าเข้าไปทัก ปัญหามันก็เกิดจากความเขินอายของตัวเราเองนี่แหละค่ะ -w- แบบปูทางให้หน่อยเดี๋ยวจะพยายามถูๆไถๆไปเอง อันนี้ก็สุดที่เพื่อนน้องค่ะว่าจะทำยังไง
แต่ก็ยังเชื่อในพุทธศาสนาค่ะว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เรายืมจมูกคนอื่นมาหายใจตลอดไม่ได้ เลยคิดที่จะลงมือเอง โดยใช้ความสวยที่ไม่ค่อยจะมีนี่แหละค่ะ
เลยอยากจะมาขอคำแนะนำกับทุกคนที่มีประสบการณ์ ว่า เราควรเริ่มไงยังไงดีไม่ให้ดูว่าน่าเกลียด แล้วก็จะทำยังไงให้น้องรู้ว่าเรารู้สึกดีด้วยนะ ไม่ขอแบบตีหัวแบกกลับบ้านนะคะ กลัวคุกกลัวตะรางอยู่ค่ะ 55555
สุดท้ายขอกราบขอบพระคุณทุกคนที่เสียเวลาเข้ามาอ่านแล้วก็ตอบกระทู้ของเรานะคะ กลับมาอ่านที่ตัวเองเขียนรู้สึกว่าไร้สาระมาก แต่อยากเล่าค่ะ ถึงใครจะว่าแต่เราไม่หวั่น แน้แฮ้
ไว้มีปัญหาไม่ก็มีเรื่องผีบ้าผีบอแล้วจะมาตั้งกระทู้อีกนะคะ ขอบคุณพันทิปที่ให้ที่ยืนของชะนีขี้อายในสังคมจริงๆค่ะ *กระซิกๆ* 555555555555
วันนี้ลาไปก่อน สวัสดีค่ะะะ
แอบชอบรุ่นน้องอยู่ค่ะ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงให้ดูสวยๆใสๆไม่น่าเกลียด ทำยังไงดีคะ?
คือเราตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกค่ะ ถ้าลงผิดห้องก็อย่าถือสาเลยนะคะ 5555
ต้องบอกก่อนเลยค่ะ ว่าเราอยู่ม.6 ส่วนคนที่เราแอบไปชอบนี่เป็นรุ่นน้องม.5 ห้องเดียวกันค่ะ
วันแรกที่เราเจอน้องเค้าคือ วันรับน้อง
ตอนนั้นตัวเราเองก็เป็นพี่ม.5 ก็ต้องมีหน้าที่ดูแลน้อง พาไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของโรงเรียน แจกขนม แจกข้าว ทำกิจกรรมร่วมกับน้องทำให้ได้เจอน้องค่ะ
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ แต่พอมองไปมองมาก็เริ่มละค่ะอีความคิด "เอ้ะ! ทำไมน้องน่ารักจังแหะ" พอนานๆเข้าก็เริ่มรู้สึกชอบค่ะ -//-
เราเลยไปปรึกษากับเพื่อนว่าจะเข้าหาน้องยังไง ตัวเราเองก็ผู้หญิงจะให้เดินไปจีบโทงๆนี่ก็คงจะไม่ใช่
แต่สิ่งที่ได้จากการไปปรึกษาเพื่อนคือ โดนเพื่อนล้อค่ะ
เวลาเจอน้องเพื่อนทุกคนจะชอบวิ่งเข้าไปถ่ายรูป เกาะแขน ไม่เรียกชื่อน้องดังๆก็เรียกชื่อเรา ทำอย่างนั้นหลายรอบจนเราคิดว่า น้องอาจจะรู้ว่าเราชอบ
เราก็เลยซื้อขนมไปให้บ้าง เราหวังให้เข้าแผน เอาขนมไปล่อเด็ก เทียวส่องเทียวเอาขนมให้ เผื่อน้องเค้าจะมีใจบ้าง
ยิ่งตอนงานกีฬาสี สปีริตแห่งความทุ่มเทเพื่อน้องก็เปี่ยมล้นมากค่ะ ลงทุนเป็นสตาฟกีฬาที่น้องเล่น นั่งเฝ้าทู้กกกเย็น แบกน้ำกับเพื่อนขึ้นชั้นสองของศูนย์กีฬา เพื่อจะได้นั่งดูน้องเค้าซ้อมชั่วโมงนึง ครึ่งชั่วโมงก็แล้วแต่วันไป บางวันเจอน้องเปลี่ยนเสื้อนี่ก็แทบลมจับค่ะ ใจสั่นเหลือออเกินน -.,- ฮุฮิ
พอถึงวันแข่ง ตอนน้องลงสนามก็ถ่ายรูปน้องไว้เยอะประมาณแสนล้านรูป อารมณ์จะเอาไปทำวอลเปเปอร์ที่บ้าน ทั้งสนามเราโฟกัสแค่น้อง ส่วนน้องคนอื่นก็พอจะมีบ้างแต่จุ๋มจิ๋มมากค่ะ 555555555
วันนึงเราให้เพื่อนไปถามน้องผู้ชายที่สนิทกับน้องที่เราชอบอะค่ะ ว่า น้องเค้ามีแฟนรึยัง? เพื่อความชัวร์ว่าเราจะได้ไม่ไปยุ่งกับของของใครเค้า
เพื่อนน้องก็ตอบกลับมาค่ะ ว่าน้องไม่มีแฟน อันนี้เราดีใจมาก แบบอยากออกไปเซิ้งกลางสี่แยกไฟแดง
แล้วเพื่อนน้องก็ถามเพื่อนเราว่า เราเคยบอกน้องรึยังว่าเราชอบ? เพราะเหมือนน้องจะไม่รู้เลยว่าเราชอบ อ้าวใครจะไปกล้าบอกกกก ชอบเค้านี่ต้องเขียนโพสต์อิทไปแปะกระเป๋าเค้ามั้ยว่า ชอบนะเว้ยเฮ้ย รู้รึยังว่าชอบอยู่ อู้หูวทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆค่ะ 5555555
ภายนอกเราดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้าพูด เอาง่ายๆคือ ไฮเปอร์ นั่นแหละค่ะ แต่พอเจอคนที่เราชอบทีไร มวลมหาความเขินอายอพยพมาจากไหนก็ไม่รู้วิ่งกรูกันเข้ามา ทำให้ต้องหลบหน้า
ร้อนถึงเพื่อนๆที่น่ารักของเรา เพื่อนๆทั้งหลายก็พยายามช่วยเราสุดพลังค่ะ ให้ไลน์ให้เบอร์กันมา ร่วมแรงร่วมใจกันยิ่งกว่างานแห่เทียนพรรษากับแห่บั้งไฟอีกค่ะ 555555
สุดท้าย ได้มาก็เอามาเป็นสิ่งของบูชา นั่งมองเบอร์ นั่งจิ้มไลน์ จิ้มเข้าไปดุกับมองเฉยๆแต่ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ -..-
กลับมาที่เพื่อนน้องบอกให้เราไปบอกน้องว่าชอบ ไอ้เราก็เลยบอกว่าไปแอบเต๊าะให้พี่หน่อยสิ ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก ครั้นจะไปเต๊าะเองคงได้กลายเป็นเกษตรกรผู้ปลูกแห้วแน่ๆค่ะ เพราะไม่กล้าเข้าไปทัก ปัญหามันก็เกิดจากความเขินอายของตัวเราเองนี่แหละค่ะ -w- แบบปูทางให้หน่อยเดี๋ยวจะพยายามถูๆไถๆไปเอง อันนี้ก็สุดที่เพื่อนน้องค่ะว่าจะทำยังไง
แต่ก็ยังเชื่อในพุทธศาสนาค่ะว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เรายืมจมูกคนอื่นมาหายใจตลอดไม่ได้ เลยคิดที่จะลงมือเอง โดยใช้ความสวยที่ไม่ค่อยจะมีนี่แหละค่ะ
เลยอยากจะมาขอคำแนะนำกับทุกคนที่มีประสบการณ์ ว่า เราควรเริ่มไงยังไงดีไม่ให้ดูว่าน่าเกลียด แล้วก็จะทำยังไงให้น้องรู้ว่าเรารู้สึกดีด้วยนะ ไม่ขอแบบตีหัวแบกกลับบ้านนะคะ กลัวคุกกลัวตะรางอยู่ค่ะ 55555
สุดท้ายขอกราบขอบพระคุณทุกคนที่เสียเวลาเข้ามาอ่านแล้วก็ตอบกระทู้ของเรานะคะ กลับมาอ่านที่ตัวเองเขียนรู้สึกว่าไร้สาระมาก แต่อยากเล่าค่ะ ถึงใครจะว่าแต่เราไม่หวั่น แน้แฮ้
ไว้มีปัญหาไม่ก็มีเรื่องผีบ้าผีบอแล้วจะมาตั้งกระทู้อีกนะคะ ขอบคุณพันทิปที่ให้ที่ยืนของชะนีขี้อายในสังคมจริงๆค่ะ *กระซิกๆ* 555555555555
วันนี้ลาไปก่อน สวัสดีค่ะะะ