สวัสดีค่ะ ลูกสาวเราสี่ขวบสองเดือน ขี้อายมาก จนแอบคิดไม่ได้ว่าลูกขี้อายหรือว่าไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ กับพ่อแม่คุยเล่นปกติ ซน ดื้อ จอมบงการ เวลาไปนอกบ้านก็วิ่งซนเหมือนเด็กทั่วไป แต่หากเจอคนรู้จักเช่นเพื่อนพ่อแม่ ผ่านมาเจอแล้วทักทายกัน พอบอกให้ลูกสวัสดี ยิ้ม หรือแค่พูดว่าฮัลโหล ลูกก็ทำเป็นนิ่งแล้วส่ายหัวไม่ยอมทำ พูดยังไงก็ไม่ยอมทำ เราอยู่ต่างประเทศกันสามคนพ่อแม่ลูก ไม่มีญาติ มีเพื่อนสนิทไม่เยอะ ลูกเลยไม่ค่อยได้มีคนรอบตัวเยอะ ๆ เหมือนอยู่ที่ไทย
ตอนไปถึงโรงเรียนตอนเช้าครูบอกกู๊ดมอนิ่งค์ ลูกก็เงียบไม่พูดตอบโต้ แล้วหน้าม้วนไปมาแบบว่าเขินอายสุด ๆ เข้าโรงเรียนนี้มาจะปีนึงแล้วก็ไม่เคยได้ยินลูกพูดกับครูเลย
กับเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่ลูกเกิดและไปมาหาสู่กันเกือบทุกอาทิตย์ ลูกก็เล่นกับลูก ๆ ของเพือนเราปกติ กับเพื่อนเรา ลูกคุยด้วยแต่ว่าไม่ค่อยมาก กับสามีเพื่อน ลูกไม่ยอมคุย เค้ามาคุยด้วยก็ทำนิ่ง เฉย ๆ ม้วนไปมา
คือตอนอยู่บ้านเป็นลิง อยู่ต่อหน้าคนอื่นก็เป็นลิงนะคะ แต่ว่าไม่ยอมคุยหรือมีมนุษย์สัมพันธ์กับคนอื่นเลย เหมือนไม่มีสังคม .........กับเพื่อนที่โรงเรียนเราเคยถามครู ครูบอกว่าก็เล่นปกติเหมือนเด็กทั่วไปแต่ว่าเขินไม่ค่อยกล้าแสดงออกหรือหากมีกิจกรรมที่ต้องทำคนเดียวลูกจะไม่ค่อยกล้าทำ
วันก่อนไปทาวน์เจอเพื่อนที่โรงเรียนทั้ง ๆ ที่เคยเป็นเพื่อนที่เค้าบอกว่าสนิท ระหว่างที่นั่งรอพ่อตัดผม ลูกก็นั่งข้าง ๆ เพื่อนแต่ว่าก็ไม่ยอมคุยกับเพื่อน ได้แต่นั่งนิ่ง พอเราถามว่าทำไมไม่คุยกับเพื่อนลูกก็ส่ายหน้า แต่ตัวเพื่อนของลูกเองก็คุยกับเรา ยิ้มหวานให้เรา
เราก็เครียดตามประสาแม่เพราะไม่รู้จะแก้ด้วยวิธีไหน เวลาลูกไปเรียนบัลเล่ย์ก็คุยกับครูปกติ แต่จะไม่มั่นใจเท่าไหร่ (หากเราเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่น จริง ไ ไม่อยากเปรียบเทียบ ) หรือบางทีมีเพื่อนในคลาสบัลเล่ย์มาจับมือลูกก็สะบัดออกแล้วทำหน้าแบบว่า อะไรมาจับฉันทำไม ประมาณนี้ค่ะ
กับญาติเวลากลับไทยหรือกลับไปหาปู่ย่าที่ประเทศของพ่อ ลูกก็เล่นกับญาติแบบสนุกสนาน แต่ว่าจะเลือกเล่นเฉพาะกับญาติที่สนิทเท่านั้น ถ้าไม่สนิทอย่าหวังว่าลูกเราจะเล่นด้วยหรือให้แตะเนื้อต้องตัวค่ะ หรือแบบว่ายากและลีลามากๆ
เราเคยถามลูกว่าทำไมไม่คุยกับคนอื่น คนพวกนั้นก็คือเพื่อนและคนรู้จักทั้งนั้น ลูกบอกว่าเค้าไม่กล้าคุย เค้าเขิน เราไม่แน่ใจว่าพฤติกรรมแบบนี้สามารถแก้ได้หรือไม่ และมีลูกของสมาชิกท่านใดที่ตอนเด็กก็เขินแบบนี้แต่พอเริ่มโตก็ค่อย ๆ หายไปค่ะ เราไม่ห่วงหากแค่เขินอาย แต่เราก็ว่าลูกเราจะมีปัญหาเมื่อโตขึ้นและจะเข้ากับคนอื่นยากค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ลูกสาวสี่ขวบขี้อายมาก
ตอนไปถึงโรงเรียนตอนเช้าครูบอกกู๊ดมอนิ่งค์ ลูกก็เงียบไม่พูดตอบโต้ แล้วหน้าม้วนไปมาแบบว่าเขินอายสุด ๆ เข้าโรงเรียนนี้มาจะปีนึงแล้วก็ไม่เคยได้ยินลูกพูดกับครูเลย
กับเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่ลูกเกิดและไปมาหาสู่กันเกือบทุกอาทิตย์ ลูกก็เล่นกับลูก ๆ ของเพือนเราปกติ กับเพื่อนเรา ลูกคุยด้วยแต่ว่าไม่ค่อยมาก กับสามีเพื่อน ลูกไม่ยอมคุย เค้ามาคุยด้วยก็ทำนิ่ง เฉย ๆ ม้วนไปมา
คือตอนอยู่บ้านเป็นลิง อยู่ต่อหน้าคนอื่นก็เป็นลิงนะคะ แต่ว่าไม่ยอมคุยหรือมีมนุษย์สัมพันธ์กับคนอื่นเลย เหมือนไม่มีสังคม .........กับเพื่อนที่โรงเรียนเราเคยถามครู ครูบอกว่าก็เล่นปกติเหมือนเด็กทั่วไปแต่ว่าเขินไม่ค่อยกล้าแสดงออกหรือหากมีกิจกรรมที่ต้องทำคนเดียวลูกจะไม่ค่อยกล้าทำ
วันก่อนไปทาวน์เจอเพื่อนที่โรงเรียนทั้ง ๆ ที่เคยเป็นเพื่อนที่เค้าบอกว่าสนิท ระหว่างที่นั่งรอพ่อตัดผม ลูกก็นั่งข้าง ๆ เพื่อนแต่ว่าก็ไม่ยอมคุยกับเพื่อน ได้แต่นั่งนิ่ง พอเราถามว่าทำไมไม่คุยกับเพื่อนลูกก็ส่ายหน้า แต่ตัวเพื่อนของลูกเองก็คุยกับเรา ยิ้มหวานให้เรา
เราก็เครียดตามประสาแม่เพราะไม่รู้จะแก้ด้วยวิธีไหน เวลาลูกไปเรียนบัลเล่ย์ก็คุยกับครูปกติ แต่จะไม่มั่นใจเท่าไหร่ (หากเราเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่น จริง ไ ไม่อยากเปรียบเทียบ ) หรือบางทีมีเพื่อนในคลาสบัลเล่ย์มาจับมือลูกก็สะบัดออกแล้วทำหน้าแบบว่า อะไรมาจับฉันทำไม ประมาณนี้ค่ะ
กับญาติเวลากลับไทยหรือกลับไปหาปู่ย่าที่ประเทศของพ่อ ลูกก็เล่นกับญาติแบบสนุกสนาน แต่ว่าจะเลือกเล่นเฉพาะกับญาติที่สนิทเท่านั้น ถ้าไม่สนิทอย่าหวังว่าลูกเราจะเล่นด้วยหรือให้แตะเนื้อต้องตัวค่ะ หรือแบบว่ายากและลีลามากๆ
เราเคยถามลูกว่าทำไมไม่คุยกับคนอื่น คนพวกนั้นก็คือเพื่อนและคนรู้จักทั้งนั้น ลูกบอกว่าเค้าไม่กล้าคุย เค้าเขิน เราไม่แน่ใจว่าพฤติกรรมแบบนี้สามารถแก้ได้หรือไม่ และมีลูกของสมาชิกท่านใดที่ตอนเด็กก็เขินแบบนี้แต่พอเริ่มโตก็ค่อย ๆ หายไปค่ะ เราไม่ห่วงหากแค่เขินอาย แต่เราก็ว่าลูกเราจะมีปัญหาเมื่อโตขึ้นและจะเข้ากับคนอื่นยากค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ